Wethouders houden het maar moeilijk vol
'Het was óf mijn man missen óf mijn vier kinderen'
ZEELAND 3
'Mijn moeder
vraagt steeds
wanneer ik kom'
lÉllliS
ders mist Annemarie ook het con
tact met haar oma, die de negentig
gepasseerd is. ,,Ze woont nu in een
zorgcentrum. Ik ben bang dat het
daar misgaat door corona, en dat ik
haar nooit meer zie."
De familie probeert via beeld
scherm dagelijkse bezigheden te
delen. Mieke leest haar kleinkinde
ren regelmatig digitaal voor als ze 's
Ik vrees dat het nog
wel een paar jaar gaat
duren voor we er
weer naartoe kunnen
avonds naar bed gaan. ,,Dat vind ik
heel leuk om te doen. Eerst nam ik
een filmpje op, maar nu heb ik ont
dekt dat de interactie veel leuker is."
Jan en Mieke hebben een digitale
fotolijst die Annemarie en Quentin
van afstand kunnen verversen. Ze
zien zo steeds nieuwe foto's van
hun kinderen en kleinkinderen.
Hoewel ze hun familie missen,
kunnen Annemarie en Quentin in
Australië wel genieten van hun ge
zin.
,,We zijn dankbaar dat we op zo'n
mooie plek wonen. We hebben een
zwembad in de tuin, en wonen
vlakbij het bos en het strand." Jan
en Mieke ,,Het is een geruststelling
om te weten dat het daar goed met
ze gaat."
Na de gemeenteraadsverkiezingen
van maart 2018 gingen in de 13
Zeeuwse gemeenten in totaal 49
wethouders aan de slag. Inmid
dels, met nog bijna anderhalf jaar
te gaan tot de volgende verkiezin
gen, hebben er al 14 hun functie
neergelegd, al dan niet gedwon
gen.
Paula Stoker, sinds 2018 wethou
der namens TOP/Gemeentebelan-
gen in de gemeente Terneuzen, is
voorlopig de laatste in de rij. Zij
stapte afgelopen week op vanwege
een verschil van inzicht met haar
collega-wethouders over de vaste
benoeming en het salaris van de
directeur van welzijnsinstelling
aan-z.
Zij was zeker niet de enige die
vanwege politieke meningsver
schillen vertrok. In Kapelle blies de
SGP al kort na de verkiezingen de
coalitie op, na onenigheid over de
zondagsopenstelling van winkels.
Dat betekende een voortijdig einde
van de politieke carrière van wet
houder Marco Kleppe.
Fran^ois Babijn, wethouder in
Sluis namens Lijst Babijn, kon vorig
jaar weinig anders doen dan op
stappen na een motie van wantrou-
wen. Er was al langere tijd kritiek
op zijn functioneren. In Veere trok
Dorpsbelangen en Toerisme Veere
(DTV) begin dit jaar de stekker uit
de coalitie. Dat betekende de af
tocht van de wethouders Arie Schot
(SGP/ChristenUnie), Marcel Steke-
In Zeeland stopten tot
nu toe 14 van de 49
wethouders, al dan
niet gedwongen
tee (DTV) en Bert van Halderen
(VVD).
Drie Zeeuwse wethouders solli
citeerden met succes naar een bur-
gemeesterspost. Derk Alssema
(CDA, Goes) ging naar Gilze en
Rijen, Loes Meeuwisse (VVD,
Goes) naar Noord-Beveland en on
langs Cees van den Bos (SGP,
Schouwen-Duiveland) naar Urk.
'De energie is op'
Anderen stopten tussentijds omdat
ze het wethouderschap niet langer
konden opbrengen. Evert Damen
(CDA, Kapelle) kwam tot de con
clusie dat het voor hem niet langer
mogelijk was 'om met voldoende
overtuiging en inzet wethouder te
zijn'. Jaap Sinke (SGP, Reimers-
waal) vertrok tussentijds vanwege
de hoge werkdruk. ,,De energie is
op", zei ook Chris van de Vijver
(Nieuw Gemeentebelang,
Sluis), die medio vorig jaar afscheid
nam. Jan Harmsen (ChristenUnie,
Tholen) deed in maart van dit
jaar op eigen verzoek een stap opzij.
In de hele vorige raadsperiode
(2014-2018) vertrokken in totaal 9
Zeeuwse wethouders voortijdig.
Tussen de verkiezingen van 2010 en
die van 2014 waren dat er 8. In de
periode 2006-2010 moesten 14 wet
houders het veld ruimen, onder
meer doordat de colleges van Sluis
en Vlissingen klapten.
Wethouders hebben, ongeacht
de reden van hun vertrek, recht op
een uitkering zolang zij onvol
doende nieuwe inkomsten hebben.
Het gaat om 80 procent van het
wethouderssalaris in het eerste jaar
en 70 procent daarna. In principe
geldt de uitkering voor maximaal 3
jaar en 2 maanden.
maandag 2 november 2020
Jan en Mieke Wondergem met een foto van
hun dochter Annemarie en schoonzoon Quen-
tin, en hun kinderen Bodhi (8) Malu (5) en de
tweeling Owen en Cruz (3). Het gezin woont in
Pottsville in Australië.
FOTO LEX DE MEESTER
-Jan Wondergem
Als Jerwina Villaluz Sorema-
Peute, roepnaam Weng (40)
uit Middelburg over haar moe
der in de Filipijnen praat,
springen de tranen in haar
ogen. Afgelopen januari zag ze
haar voor het laatst, vlak nadat
haar vader overleed. „Mijn
moeder is helemaal alleen. Ze
heeft een zwakke gezondheid,
omdat ze een hersenbloeding
heeft gehad. Elke keer als ik
haar aan de telefoon heb,
vraagt ze wanneer ik naar haar
toe kom. En steeds moet ik
zeggen dat het nu niet gaat. Ik
word er heel verdrietig van."
Weng was van plan in juli naar
de Filipijnen reizen, in de hoop
dat het coronavirus weg zou
zijn. Haar reis werd uitgesteld
tot november, maar ook dat
lukt niet. Het liefst zou ze met
haar man en kinderen gaan.
,,Maar dan kunnen zij niet naar
werk en school als we terugko
men. Het is bovendien niet
goedkoop om met z'n allen te
gaan. Daar moeten we twee
jaar voor sparen." Weng heeft
uitgezocht wat erbij komt kijken
als ze naar de Filipijnen reist.
,,Ik moet bij aankomst drie
dagen in quarantaine op het
vliegveld daar. En daarna moet
ik in quarantaine bij mijn moe
der thuis. Het maakt me niet uit.
Ik móet gewoon in januari
terug, wat er ook gebeurt."
Ingrid IJsebaert toont op de kaart waar haar
man is. foto pix4profs/tonny presser
Ruim 13.000 kilometer zijn ze van el
kaar verwijderd: hij in Karratha, zij in
Hulst. Op het moment dat het coronavi
rus aan terrein won, woonden Ingrid en
Gaston IJsebaert nog wel samen in Au
stralië. Maar het gemis van de kinderen in
Nederland werd Ingrid te groot. ,,De we
tenschap dat als er iets zou zijn en ik niet
terug kon, maakte me overstuur. Ik moest
een keuze maken uit twee slechten: óf
mijn man missen, óf mijn vier kinderen."
Het werd Hulst. Een enkele reis, want te
rugkeren naar Australië is onmogelijk.
,,Het is hier vrij streng: wel eruit, maar
niet erin", zegt Gaston. Meereizen met
zijn vrouw was geen optie, omdat zijn ar
beidscontract nog tot december door
loopt. Het stel had de afsluiting van vier
jaar Australië heel anders voor zich ge
zien. ,,We wilden voor onze remigratie
naar Nederland nog Nieuw-Zeeland aan
doen, of oud en nieuw vieren in Sydney."
Die dromen waren bij de komst van co
rona snel van de baan. „Mensen zeggen
weleens: 'gelukkig is er internet', maar er
gaat niks boven een potje koffie en elkaar
vast kunnen houden", zegt Ingrid. Want
terwijl het einde van het gemis langzaam
in zich komt, blijft het groot.
Toch willen ze niet te veel klagen. Gas
ton: ,,Er zijn hier genoeg mensen die he
lemaal niet naar huis kunnen, die geen
kerst met hun gezin kunnen vieren."
Drie op de tien Zeeuwse wet
houders die 2,5 jaar geleden
werden geïnstalleerd, zijn al niet
meer in functie. Het verloop is
nu al veel groter dan in de twee
vorige periodes.
Rolf Bosboom
Vlissingen
