De buurtschap
'Ik heb een mooi
leven, vrij
18
Dit is een serie
over buurt
schappen
en gehuchten in
Zeeland. Leven
tussen lucht en
klei. Vandaag de
zeventiende
aflevering:
Molembaix, een
beetje herfstig
verwaaid op het
Walcherse plat
één kilometer
boven Grijpskerke.
Nee, nooit getrouwd. Hij zegt: ,,Ik
heb een mooi leven, een fantas
tisch leven, vrij. En het leven is
maar tijdelijk, zet dat er ook maar
in. Het bedrijf loopt dood, er is
geen opvolger. Erg? Ach, dat komt
zo veel voor. Ik blijf het doen zo
lang ik gezond ben. Dus het kan
nog jaren duren." Adrie heeft een
moestuin aan de voorkant van zijn
huis. ,,Ik koop nooit groente. 's
Winters staan er kolen, spruiten,
prei, die blijven lang goed. Soms
eet ik twee weken dezelfde
groente. Twee weken boontjes, dat
komt wel eens voor."
Groepsstalletje
De gebouwen dateren van 1800. Ze
gaan achteruit, vindt ook Adrie.
Hij heeft zestien hectare land,
overwegend weiland. ,,Ik heb hier
een ouderwets groepsstalletje.
Twintig koeien, met het jongvee
erbij dertig." Na enige aarzeling
legt hij uit wat er bijzonder is aan
zijn bedrijf. ,,Noem het maar de
Nieuw-Zeelandse methode. De
koeien lopen tot half november in
de wei. Tot die tijd worden ze ge
molken. Daarna gaan ze droog, ge
ven ze geen melk meer tot ze in fe
bruari gaan kalveren. Met dat
ritme volg ik de natuur. Ik geef ze
nooit krachtvoer. Ja, dat is bijzon
der, alle koeienboeren doen dat
wel. Als mijn koeien in het voor
jaar naar buiten gaan, gaat de stier
mee. Dan worden ze gedekt. Het is
elk jaar een andere door mij opge
fokte stier. Nee, met KI, kunstma
tige inseminatie ben ik niet be
kend." Hij laat de stal zien waar
het jongvee al een winterplaats
heeft gekregen. Er staat een melk
machine, hij melkt niet met de
hand. Achter de stal ligt de in vol
bedrijf zijnde mestput. Na even
heen en weer praten komen we
eruit: Adrie beheert een authen
tieke boerderij die, toegegeven,
een opknapbeurt kan gebruiken.
Maar: ,,Ik probeer alles wel in
stand te houden."
Molembaix, negen woningen,
zo'n twintig inwoners aan de Pio-
niersweg, net opzij van de Oostka-
pelse weg. Je moet het weten,
plaatsnaamborden ontbreken.
Voor wie twijfelt over de uit
spraak: Walchenaren zeggen Mo-
lembaai. De naam is Frans of
Waals van oorsprong. In de mid
deleeuwen verwierven kapitaal
krachtige heren van het nu in Bel
gië gelegen Molenbaix bezittingen
op Walcheren. De buitenplaats die
ooit lag waar nu het gehucht is,
werd naar dat Belgische Molen-
baix genoemd. Vanaf 1900 veran
derden kaartenmakers de n in de
naam in een m.
Net aan de andere kant van de
Oostkapelse Weg flankeren twee
hekpalen de toegang tot het erf
waar tot eind 19de eeuw buiten
plaats Molenbaix lag. Er is niets
meer van over. Alleen de huidige,
grote vijver was onderdeel van de
slotgracht, vertelt Mariska Min
derhoud (1976). Toen haar dochter
Mandy nog op de basisschool zat,
kwamen de groepen zeven en acht
er schaatsen. In de gang van haar
woning hangt een historische
prent die de grandeur van de bui
tenplaats goed doet uitkomen. Ma-
riska is afkomstig van Zoutelande.
Ze woont er sinds 1999, het jaar
dat ze met Adrie Minderhoud
trouwde. Haar schoonouders zijn
directe buren. Vergeleken met een
paar weken geleden is het een stuk
kaler op het erf. De mogelijk hon
derdvijftig jaar oude schuur is net
afgebroken, herstel zou te zeer in
de papieren lopen.
Gastpaard
Mariska is aan het werk in wat tot
voor kort de schapenstal was. Nu
staan er een eigen pony en een
'gastpaard' die ze geweekt hooi
geeft. Geweekt, omdat de paarden
anders gaan hoesten door het stof.
De schapenstal wordt omge
bouwd tot een pensionstalling
met vijf boxen voor paarden. Ver-
JAN VAN DAMME
De meeste mensen van
die gehuchten, dat
zijn niet de echte be
woners. Adrie Rie-
mens heeft de vorige
afleveringen van de serie buurt
schappen gelezen. Toch wel veel
import die er woont, concludeert
hij. Veel Hollanders. Om mee te
tellen, vindt hij, moet je er eigen
lijk geboren zijn.
Dat is precies wat we met zeker
heid van Adrie Riemens (1962)
kunnen zeggen. Hij kwam ter we
reld op de hoeve waar hij nu in
zijn eentje woont, Pioniersweg 4
in het Walcherse gehucht Molem-
baix. Een huis, twee schuren, een
wagenhuis. Vader Adriaan of Ar-
jaan Riemens was er koeienboer.
Adrie is hem opgevolgd, hij is erin
gegroeid: ,,Als kind hielp ik al mee
met wat er te doen was. Melken,
hooien, mesten."
Er schiet een kat over het erf.
Een van de tien, of twaalf. Voor
het ongedierte. 'Een berg' broers
en zussen heeft hij, zeven om pre
cies te zijn. Hij heeft
A mavo gedaan en ging
drie jaar naar de land
bouwschool in Goes.
ZATERDAG 31 OKTOBER 2020 GO
Molembaix gezien
vanaf de ingang van de
tuin Pionier-Ster van
Willeke en Ruud Ver
schuur. FOTO'S RUBEN OREEL
'Het voelt hier als een warm bad
Koeienboer Adrie Riemens:
„Geen opvolger, ach, dat komt
zo veel voor."
Adrie Riemens
Mariska Minderhoud: ,,Als het
's zomers druk is op het eiland
hebben we er hier geen last van."
Willeke en Ruud Verschuur: „Hier
voel je je echt welkom."
Twee hekpa-
len flankeren
de toegang tot
het erf waar
tot eind 19de
eeuw buiten
plaats Molen-
baix lag.
