Saskia Noort
Geen touw meer
aan vast te knopen
Zo doen zij dat
Bedreigen van journalisten
is in Rusland heel 'normaal'
VEEL GEDEELD
Hetgrootste
gevaar voor het
journaille komt
nog altijd van
de overheid
Voor het oog(st)
En jij maar
zitten, het
vel van je
handen
wassen
12
Saskia Noort schrijft op deze plek
wekelijks over nieuws dat haar raakt.
Relaties vallen uiteen nu deze door corona op de
proef worden gesteld en blijkt dat we de crisis alle
maal op een andere manier ondergaan en dit ook
nog eens van dag tot dag verschilt. Er is geen touw
meer aan vast te knopen waar je staat. Niet zo gek
dus dat therapeuten het inmiddels net zo druk hebben als
de teststraten. Je gaat van angst naar woede, via berusting
en optimisme. Denk je 's morgens nog: ach, straks is er een
vaccin en kan ik gewoon mijn verjaardag vieren, 's nachts
heb je visioenen van een jarenlange lockdown en een
staatsverbod op lichamelijk contact, terwijl er buiten wel
vuurwerk wordt afgestoken.
En als je daar dan samen zit, onder de warmtelamp, is
het te hopen dat je tegelijk in fase 4 belandt, de dikke-vin-
ger-voor-corona-fase. Paar glazen wijn erin en het mond
kapje gaat ritueel in de hens. Je hebt me toch ineens zin in
de polonaise. Kom maar door, heb je het maar gehad. Je
handjes gaan als vanzelf omhoog, de rare pruik is pardoes
opgeduikeld, aanraking is de nieuwe levensgevaarlijke drug.
Plots begrijp je viruswaanzinnigen, de fase 5'ers, van waar
uit geen weg meer terug is. Je schuurt er met je ruggetje
tegenaan. Roept dingen als: 'ik ben het helemaal zat', en 'het
^s toch gewoon een griep!' Gelukkig is er de volgende dag de
kater, die je zo weer fase 1 in kwakt, dit keer met reusachtig
schuldgevoel. Op wie kun je dat het best afreageren? Juist!
Op de fase vierders! LOCKDOWN NU!!! LOCK THEM UP!!!
Nederlandse
journalisten worden
tijdens hun werk steeds
vaker bedreigd. De NOS
verwijderde om die
reden zelfs al haar logo
van een busje op
reportage. Dat is
natuurlijk kinderspel
vergeleken bij wat
kritische mediamensen
in Rusland nogal eens
overkomt.
JOOST BOSMAN
MOSKOU
Russische journalisten -
althans, degenen die voor
de door het Kremlin gecon
troleerde media werken, en
dat zijn de meesten - heb
ben maar één doel: de
macht steunen en er tegen
aan vleien.
Het grootste gevaar voor
het journaille komt nog
altijd van de overheid.
Wanneer je die structureel
bekritiseert en je hebt ook
nog eens veel lezers, volgers
of kijkers, dan ben je je vrij
heid of leven niet zeker.
De oppositiekrant Novaja
Gazeta verloor sinds de op
richting in 1993 zes mede
werkers. In de zomer van
2019 viel de politie binnen
bij Ivan Goloenov, een ver
slaggever van de onafhan
kelijke en kritische Russi
sche nieuwssite Meduza.io.
Goloenov groef diep in de
onderwereld van de begra-
fenismaffia en dat zat de aan
die duistere praktijken deel
nemende ambtenaren niet
lekker.
De politie vond drugs in
een sporttas van Goloenov.
Maar die was er zo overdui
delijk door de agenten zelf
ingestopt, dat niet alleen
burgers, maar zelfs collega's
van de staatsmedia in op
stand kwamen. Het Open
baar Ministerie kon na drie
dagen niet anders dan
Goloenov vrijlaten.
Afgelopen zomer was het
weer raak. Oud-journalist
Ivan Safronov (foto) was net
begonnen als hoofd voor
lichting van Roskosmos -
de Russische Nasa - toen de
politie hem ineens arres
teerde op verdenking van
het doorgeven van staatsge
heimen aan Tsjechië.
Tot op heden zit Safronov
in de gevangenis, zonder
duidelijke aanklacht. Zijn
oud-collega's weten het ze
ker: Ivan is in het pak ge
naaid. Om hem te straffen,
wegens de voor de overheid
vaak gevoelige thema's die
Safronov aansneed toen hij
nog bij de (ooit onafhanke
lijke) kranten Kommersant
en Vedomosti werkte.
Safronov was overigens
gewaarschuwd. Voor Kom
mersant werkte zijn vader
aan een verhaal over ge
heime Russische wapenle-
verancies aan Syrië en Iran.
In 2005 overleed hij plotse
ling. Vader Safronov was
van vijf hoog uit een raam
'gevallen'. Officiële reden:
zelfmoord.
Een boer uit het Duitse Soest maakt er elk jaar weer een feestje van als hij met zijn
maaidorser gaat oogsten. Altijd verbeeldt hij een actueel thema en de keuze was dit
jaar niet zo moeilijk: het coronavirus. foto epa
Daarom dacht ik: misschien is het handig de vijf stadia
van het pandemisch lijden inzichtelijk te maken. Te be
ginnen met fase 1, de irritantste fase, niet alleen voor jezelf,
maar vooral ook voor je omgeving: de hysterische hypo
chondrische fase. Je wordt wakker met een kuchje en de
thermometer geeft 37,6 aan.
Het is zover. Je ruikt onder
het dekbed, niks. Wie heeft
je corona gegeven? Je bestelt
spatschermen, medische
mondkapjes, latex hand
schoenen, dettol doekjes,
houdt om de paar minuten
dertig seconden je adem in
en twittert LOCKDOWN
NU!!!! Is er nog plek op de
dichtstbijzijnde ic? Via een
schimmige site bestel je
dexamethason en remdesi-
vir. Op Facebook pak je de
superspreaders aan, de jeugd,
de vakantiegangers, de ko
ning, de mondkapjesweige
raars, Grapperhaus. En jij
maar binnen zitten, het vel
van je handen wassen en
verontrustende statistieken
appen naar al je contacten.
Langzaam glijd je fase 2 in,
de lethargische waar-doe-
ik-het-allemaal-voor-fase.
Je ruikt en proeft de koffie.
Geen corona dus. Wanneer
houdt dit op? Wat maakt het
allemaal nog uit, of je een si
garet rookt, een appeltaart
eet, je kruis scheert, een
xanax-verslaving ontwik
kelt? Niemand die je ziet, hoort of aanraakt. Misschien je
partner, maar die kan je er ook even niet meer bijhebben.
Zeker niet als deze in fase 1 zit, of erger, in fase 3. De-samen-
krijgen-we-corona-eronder-fase. Blijmoedig en optimis
tisch. Doorzetten, nog een paar weekjes en er is een vaccin/
sneltest, zo'n lockdown is best gezellig, kom we bakken een
zuurdesembrood. Vergeet je vitamine D niet, met een goed
immuunsysteem ben je vast immuun, mondkapje is
kleine-moeite-groot-plezier en buiten met twee gasten is
ook gezellig, het heeft wel wat, samen in ons bubbeltje.
ZATERDAG 31 OKTOBER 2020 GO
rv*.
