WEER EVEN THUIS
ZEELAND 13
Britt Liek (31) groeide op aan de Zuidbeekseweg 26 in Vlissingen. I n 2007 verliet ze
het ouderlijk huis om via Maastricht terecht te komen in Amsterdam. ,,Ik heb altijd de vrijheid
gevoeld om te doen wat ik wilde."
Voor even is Britt Liek te
rug in Vlissingen. Terug
in de Zuidbeekseweg,
waar haar jeugd zich af
speelde. ,,Ik ben hier nu
13 jaar weg en de stad is op allerlei
plekken vernieuwd, maar het ruige
randje is gebleven", vertelt ze, terwijl
ze de straten en huizen in de stad ob
serveert. ,,Vlissingen is ongepolijst,
wat je ziet is wat je krijgt. De stad
heeft lelijke delen, maar ook heel
mooie. Ze blinken hier niet uit in ar
chitectonische hoogstandjes, maar de
zee en het strand maken dat meer
dan goed. Vlissingers hebben een ar
beidersmentaliteit: niet lullen maar
poetsen. Als ik Vlissingers vergelijk
met Maastrichtenaren en Amster
dammers, dan zijn het allemaal
enorme chauvinisten. Het enige ver
schil is dat ze hier niet van de daken
schreeuwen dat ze in de mooiste stad
van het land wonen, en Amsterdam
mers en Maastrichtenaren doen dat
wel."
Ze is zichtbaar enthousiast om te
rug te zijn op haar geboortegrond. Sa
men met haar jongere broertje en
zusje groeide ze op in een vrijstaand
huis met grote tuin. ,,Mijn kamer
was niet groot, maar wel heel knus.
Het hing vol met posters van Brad
Pitt", vertelt ze. ,,De achtertuin was
mijn favoriete plek. Ik speelde er veel
Het krakende geluid
van het soms niet al te
sterke ijs maakte het
extra spannend
met mijn broertje en zusje en er
kwamen ook regelmatig vriendjes en
vriendinnetjes langs. We hadden een
korfbalpaal en een voetbalgoal, dus
wij vermaakten ons prima. Ook wa
ren we veel op straat te vinden. Mijn
broertje en ik waren vaak pijltjes aan
het schieten, iets wat tegenwoordig
uit het straatbeeld verdwenen lijkt."
Britt heeft vooral goede herinne
ringen aan de zomerperiode. ,,De zo
mers leken eindeloos te duren, met
drie weken in Zuid-Frankrijk op de
camping en nog eens drie weken va
kantie thuis. Ik speelde vaak buiten,
met name in speeltuin Lammeren-
burg, vlak voor ons huis. Mijn ouders
hadden vroeger een 'daghuisje' op
het strand van Vlissingen, dus ook
daar was ik vaak te vinden."
Voor de buis
Ook binnenshuis vermaakte Britt
zich prima. Vooral de zaterdagavon
den waren steevast goed voor uren
lang plezier voor de buis. ,,Mijn favo
riete tv-programma's waren De
vooral doordat onze hele familie bij
elkaar kwam bij mijn opa en oma.
Dat vond ik fantastisch. Opa speelde
sinterklaasliedjes op de piano en wij
stonden eromheen mee te zingen.
We mochten extra laat naar bed en
onbeperkt kruidnoten eten."
JoJo
Als middelbare scholier volgden de
jaren van ander vertier. ,,Toen ik 15
jaar werd, mocht ik voor het eerst uit
gaan. De place to go was in die tijd
Disco JoJo in Zoutelande. Met een
grote groep trotseerden we het weer
op de fiets. We mochten in die tijd
nog geen alcohol bestellen, dus lieten
we dat door een ouder iemand doen.
Vervolgens zaten we stiekem onze
flesjes Smirnoff of Bacardi Breezer al
wegmoffelend onder de tafel op te
drinken, bang om gesnapt te worden.
Een jaar later was het niet meer hip
om naar JoJo te gaan, en werd Vlis-
singen logischerwijs de plek waar je
moest zijn. Uiteindelijk begon mijn
uitgaansleven pas echt toen ik voor
mijn studie verhuisde naar Maas
tricht."
Droomshow, Geef Nooit Op en De
Miniplaybackshow. Iedere zater
dagavond zaten mijn broertje
en ik met natte haartjes en een
bakje chips in onze pyjama's
voor de tv. Het is jammer dat
zulke programma's niet meer
gemaakt worden, want ik
vond ze geweldig." In haar la
tere basisschooljaren werd
Britt groot fan van de Spice Girls. ,,Ik
was er heilig van overtuigd dat ze
voor altijd bij elkaar bleven, maar
niets bleek minder waar. Ik herinner
me ook nog goed de koude winters
van vroeger, toen er nog geschaatst
kon worden op natuurijs. Favoriet
was de Paauwenburgvijver, daar kon
je echt een flink stuk schaatsen. Het
krakende geluid van het soms niet al
te sterke ijs maakte het extra span
nend."
Spanning was er ook omtrent de
feestdagen. Sinterklaas was voor Britt
met afstand het mooiste feest van het
jaar. ,,Pure nostalgie. Dat kwam
Heimwee
De periode dat Britt op kamers ging
in Limburg verliep niet zonder slag
of stoot. ,,In het begin had ik ontzet
tende heimwee naar Vlissingen en
mijn familie. De 3,5 uur durende
treinreis heen en terug legde ik ieder
weekend met liefde af."
Haar familie woont nog
steeds in Vlissingen en
omgeving, dus ze is nog
met regelmaat in Zee
land te vinden. „Ik ben
eigenlijk de enige van het
gezin die is 'gevlucht'
naar een andere provin
cie. Vlissingen blijft voor
mij een geweldige plek."
Tot slot spreekt Britt, in
het dagelijks leven gastou
der en freelance vertaler,
haar waardering uit voor
haar ouders. „Ik heb altijd
de vrijheid gevoeld om te
doen wat ik wilde, om mijn
eigen levenspad te bewan
delen. Pas toen ik ging stu
deren, kreeg mijn volwassen
leven een beetje vorm. Met
de wijze lessen van mijn ou
ders in mijn achterhoofd en
mijn eigen keuzes ben ik ge
worden wie ik nu ben. Na veel
omzwervingen en relaties die
niet bij me pasten, heb ik nu
eindelijk mijn plek en de liefde
gevonden."
vrijdag 30 oktober 2020
De zomers leken eindeloos
Hans Puik
- Britt Liek
Britt heeft vooral
goede herinnerin
gen aan de zomer
periodes: drie
weken Zuid-Frank
rijk en dan nog eens
drie weken thuis.
FOTO PRIVÉCOLLECTIE
Britt Liek. FOTO PRIVÉCOLLECTIE
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en
wilt u weer even terug? U kunt uw
verhaal doen in 'Weer Even Thuis'. U
kunt contact opnemen met Ab van
der Sluis: 08801-30203, chef-
nieuws@pzc.nl.
