10 NIEUWS
In North Carolina ligt de plantage Hope. James Jones maakt op
het historische terrein een film over een slavenfamilie. Hij stemt niet.
Jones heeft de hoop op een beter Amerika min of meer opgegeven.
donderdag 29 oktober 2020
Is er nog hoop in Amerika? Correspondent Karlijn van Houwelingen reist in
aanloop naar de verkiezingen dwars door het land, naar tien plaatsen die
Hope heten. Vandaag deel 10: verhuisplannen op plantage Hope, North
Carolina.
m&im
y&KWii »®»aPSs:isB&38g&
ft -
ames Jones (33)
houdt van filo
sofische citaten.
Hij strooit er
mee, als we hem
ontmoeten om
te praten over de
film die hij
maakt op plantage Hope in North
Carolina. Een van zijn favorieten is
van Tupac Shakur, de legendari
sche vermoorde rapper, die in 1994
in een interview zei: ,,Ik garandeer
niet dat ik de wereld ga verande
ren, maar ik garandeer dat ik de
hersenen zal aanwakkeren die de
wereld zullen veranderen."
Dat, zegt amateurfilmaker Jones,
probeert hij ook te doen met Free
dom of North Carolina, een film
over een tot slaaf gemaakte familie
die na hun vlucht een magisch
land van zwarte helden en konin
gen bereikt. James filmt het op het
terrein dat ooit van de machtigste
slavenhouder van North Carolina
was. Of zoals historicus Allison
Gupton het omschrijft: 'helemaal
het heertje' in zijn tijd, een maatje
van de grondleggers van de VS.
Gouverneur David Stone bezat in
deze omgeving, toen nog wilder
nis, bijna 1000 hectare grond en
136 slaven.
Dat laatste ligt gevoelig, zegt
Gupton, historicus van de stich
ting die Hope beheert. In de golf
aan protest tegen racisme en poli-
tiegeweld is veel aandacht voor
wat de voorouders van zwarte
Amerikanen is aangedaan en de
achtergestelde positie die hun
nageslacht nog altijd heeft. De
beheerders van plantage Hope
zorgden dit jaar voor extra beveili
ging, uit vrees doelwit te worden.
Niet van omwonenden overigens -
die komen tegenwoordig graag
wandelen en hardlopen op de ein
deloze oprijlaan naar de histori-
Opg
«SU
Je kunt Amerika
niet opnieuw great
maken. Het is nooit
greatgeweest
sche plantersvilla, of ze nou wit,
zwart of bruin zijn.
In dit gebied, zegt Gupton, zijn
de lijnen tussen toen en nu heel
duidelijk. Veel achternamen wor
den gedragen door zowel witte als
zwarte inwoners, omdat vrijge
maakte slaven in de 19de eeuw
geen familienaam hadden en voor
het gemak die van hun voormalige
'eigenaar' in de boeken lieten zet
ten. De meesten mensen hier, ver
telt ze, hebben gemengd bloed, of
je dat nou aan hen ziet of niet.
,,Wij kennen de geschiedenis,
want we léven hem.''
Gupton begint haar rondleidin
gen altijd in de kelder waar de
levensomstandigheden van tot
slaaf gemaakte bewoners van
North Carolina zijn nagebootst. Ze
laat de aparte ingang zien de ze
moesten gebruiken, en legt uit hoe
het land werd opgebouwd door de
voorouders van zwarte Amerika
nen - de economie van de vroege
VS draaide op slavernij. ,,Dingen
veranderen hier, we proberen om
inclusiever te zijn'', legt ze uit. Als
ze de achterdeur van de villa ach
ter zich dicht trekt, wil ze weten of
we hebben gemerkt dat ze nog een
paar woorden sprak. ,,Ik zeg de
geesten altijd even gedag.''
In de weekenden helpt ze James
Jones met zijn film. Op draaidagen
wandelen hier vrouwen rond in de
schorten die huisslaven destijds
droegen. Jones heeft geweren uit
die tijd op de kop getikt, ouder
wets gedroogde hammen geregeld
en een paard geleend. Allison
Gupton zorgt dat alles zo veel mo
gelijk historisch correct oogt. Het
is soms confronterend, zegt Jones.
Hij laat een eerste scène zien: een
geboeide man probeert zichzelf te
bevrijden. ,,Wij roepen 'cut' en
dan is alles over. Dat kon toen
niet.''
9
Het moet een film worden, vertelt
Jones, over krachtige mensen. Dat
hoopt hij zijn vier dochters te la
ten zien, om duidelijk te maken
dat zwarte geschiedenis meer is
dan wat ze op school leren. ,,We
kennen al de tragische verhalen
over slaven en onderdrukkers. Ik
wilde dat niet wéér vertellen.''
Vandaar dat onder meer Zuluko-
ning Shaka Zulu een bijrol kreeg.
,,Onze geschiedenis begint niet
met slavernij.''
Perfect moment
Jones werkt er al twee jaar aan, en
stuit plots op een perfect moment
voor een film over vrijheid voor
een slavenfamilie. Hij dacht dat
het lastig zou zijn, om er op het
relatief conservatieve platteland
van North Carolina de handen
voor op elkaar te krijgen. Maar er
komt meer steun dan hij had ge
dacht. ,,Ook van mensen die er
niet uitzien zoals ik'', zegt hij. Er is
langzaam iets aan het veranderen,
constateert J ones. Ook witte Ame
rikanen willen meer weten over
de oorsprong van de raciale onge
lijkheid in hun land.
We zijn in een uithoek in het
noordoosten van North Carolina,
niet ver van de kust. Dit is een
electorale frontlinie - North Caro
lina is een van de cruciale staten
op 3 november. Trump won hier
in 2016, maar Biden gaat nu nipt
aan kop in de peilingen. Allebei
komen ze geregeld naar deze staat
om stemmen te winnen, en steken
ze miljoenen in spotjes en adver
tenties. Maar op dit stuk platteland
met veel zwarte inwoners komen
ze nooit. Republikeinen weten dat
ze hier niet populair zijn, en De
mocraten, zegt Allison Gupton,
'gaan er automatisch vanuit dat ze
onze stemmen wel krijgen'.
Niemand, denkt ze, is tevreden
over de staat van het land. ,,Na-
tuurlijk, je hebt hier ook mensen
voor wie Trump boven alles gaat.
Ik denk dan: wat heeft-ie nou echt
voor je gedaan?" Over Biden is ze
evenmin enthousiast. ,,Ik zal wel
moeten'', verzucht Gupton op de
vraag of ze op de voormalige vi-
cepresident stemt. ,,Ik zou willen
dat ik een andere keuze had.''
James Jones stemt niet. Nooit ei
genlijk, en bij deze verkiezingen
HOPE, USA
'Ik zeg de geesten
in deze villa
altijd even gedag'
GO
ti».
Amateurfilmmaker James
Jones maakt op de plantage
Hope een film over een tot
slaaf gemaakte familie.
- James Jones, amateur
filmmaker
