'Het besef
dat mijn
kind het
niet zou
halen,
kwam in
drie fasen'
,,Drie dagen na het overlijden van
Jasmin zei iemand tegen mij: verba
zingwekkend hoe sterk je bent. Je
bent vief, je hebt geen stoppels... Dat
triggerde mij tot een vergelijking.
Stel dat Jasmin ergens van boven
meekijkt, hoe zou ze mij dan liever
willen zien, in zak en as, of sterk?
,,Ze daarin teleurstellen is verraad
aan mijn vrouw en zoon, die allebei
mij het beste gunden. Om verdriet of
negatieve gevoelens, niet meer func
tioneren, het hoofd laten hangen,
voelt die ander die toekijkt - overi
gens geloof ik niet in een hierna
maals - zich schuldig: hij of zij is im
mers de oorzaak. In je denken moet
je volgens mij proberen te doen wat
die persoon die virtueel toekijkt, van
jou zou willen. Je moet doen wat de
overledene gelukkig maakt.
,,Dat is wat ik, misschien wel
kunstmatig, probeer te doen. Komt
het verdriet toch, dan concentreer ik
me zwaar op de positieve herinne
ringen. Die aanpak kan denk ik voor
iedereen een hulpmiddel zijn.
De BN'er in rouw wil ik niet zijn;
wel wil ik graag meegeven hoe je
met het verlies van een kind kunt
omgaan.''
bedanken. Ik weet hoeveel kracht
deze laatste periode ons allemaal zal
geven om er daarna mee om te kun
nen gaan. De aanwezigen wisten niet
wat ik bedoelde, maar in de weken
daarna zei bijna iedereen: nu begrijp
ik je. Hij heeft óns getroost.''
Verwerking
,,Hij had het volste recht mentaal
volledig brak te zijn, of somber, bang.
Maar omdat hij dat niet was, hebben
wij het kunnen verwerken. Het besef
dat mijn kind het niet zou halen
kwam in drie fasen. Toen bij hem
blaaskanker werd ontdekt, december
2018, waren zijn kinderen net zo oud
als de mijne toen we hoorden dat
hun moeder borstkanker had, 2 jaar
en een halfjaar. Ik zag een herhaling
van het scenario. Zeven maanden
later werden zijn blaas en prostaat
eruitgehaald, maar er werden tumor
cellen gevonden op andere plekken.
Zo was het ook bij m'n vrouw
gegaan, we wisten al bijna zeker dat
het niet goed zou aflopen. Begin april
2020 was het honderd procent zeker.
,,De verwerking is vrijwel hele
maal tijdens die fasen gebeurd. Ja, er
zijn de afgelopen maanden momen-
ten geweest dat het even toeslaat,
verdriet of zo, op de verjaardag van
Marcs zoontje, maar het is op dit mo
ment precies zoals ik het die avond
bij M zei. Als ik verdriet voel, concen
treer ik me op het positieve van Marc.
Er is geen verschil tussen de Maurice
de Hond van nu en die van 5 juni en
die van een jaar daarvoor.
,,In 1986 overleed mijn zoontje
Lion, maar dat was toch anders. We
wisten meteen na de geboorte dat hij
problemen had, het is een wonder
dat hij nog tien maanden is gewor
den. Naar mijn gevoel is zoiets voor
moeders zwaarder. Zij hebben het
kind gedragen, maar de vader creëert
minder binding, eerder medelijden.
Nee, dat is heel anders dan zoals het
me met Jasmin en Marc verging.''
Hulpmiddel
,,Mijn situatie is natuurlijk heel an
ders dan wanneer een kind van je
wordt weggenomen van de ene dag
op de andere. En iedereen staat op
zijn eigen manier in het leven,
kortom, ik kan niemand aanraden
alles net zo te doen als ik. Toch denk
ik een hulpmiddel te weten voor
iedereen, ongeacht de situatie.
PASPOORT
Maurice de Hond
8 oktober 1947
Opiniepeiler, ondernemer,
blogger. De sociaal
geograaf De Hond is sinds
1977 bekend als degene
die in heldere bewoor
dingen ontwikkelingen in
politieke voorkeuren kon
toelichten. Hij nam de
afgelopen decennia ook
geregeld op luide toon
deel aan maatschappelijke
debatten. Is op het
moment actief met
kritische beschouwingen
over het RIVM en het covid-
19-beleid (maurice.nl).
De Hond is voor de derde
maal gehuwd. Hij verloor
zijn eerste vrouw en twee
van zijn zes kinderen.
