3
Op 5 juni 2020, twee dagen na het overlijden van zijn
zoon Marc, zat Maurice de Hond bij het tv-programma M
'Hij heeft mij de kracht gegeven', zei hij. Om door te gaan
bedoelde hij. En ook: om nu al daar op die plek te kunnen
zitten. Onverwacht, midden in een stevig statement, brak
zijn stem. Heel even maar. Hoe is het nu?
10 UITVAART
Als je kind sterft
Bij het verlaten
van de studio
hield iemand van
de beveiliging
Maurice de Hond
(73) staande. De
man zei, met tra
nen in de ogen:
,,Wat heb ik net een
belangrijke les gehad.''
Vooraf had niet iedereen om hem
heen begrip voor het besluit om op
tv te verschijnen, weliswaar na de
begrafenis maar vóór de afscheidsbij
eenkomst - in een theater, helemaal
geregisseerd door Marc (42) zelf. ,,Ik
vond het nodig, en achteraf was het
geen issue meer'', zegt De Hond vier
maanden later in zijn werkkamer.
Het gaat goed met hem, 'niemand
hoeft mij sterkte te wensen'. Hij is
druk met zijn blogs over covid-19 en
ook nog met opiniepeilen.
Zijn leven lang had De Hond een
goed en innig contact met zijn oud
ste zoon. Verdriet? Natuurlijk zijn die
momenten er, maar daar is hij tegen
gewapend.
Kort voor zijn overlijden gaf Marc
een interview dat erna, op 13 juni, in
de Volkskrant verscheen. Over vader
Maurice: 'Hij heeft het ontzettend
moeilijk met het idee dat ik doodga.
En wat hij ook moeilijk vindt, is dat
Remona (Marcs vrouw, red.) en ik al
veel verder zijn. Dat alles voor mijn
afscheidsceremonie al is geregeld, dat
er al een nieuw huis voor Remona en
zijn kleinkinderen is. Daar is hij alle
maal nog niet aan toe.'
Misschien was vader Maurice al
verder dan Marc dacht.
De lessen
De Hond nu: ,,De ervaring met mijn
vrouw Jasmin, Marcs moeder, heeft
een grote rol gespeeld. Zij overleed
op 8 oktober 1980, precies veertig
jaar geleden, op de dag dat ik 33
werd. Het is toen ongeveer net zo
verlopen als bij Marc. Jasmin en ik
hadden beiden nooit een echt zwaar
overlijdensgeval meegemaakt. De
schok is dat je weet dat het misgaat
en dat de dag van het afscheid komt.
Je denkt: dat wordt verdriet, een
puinhoop; we hadden drie, vier
maanden. Maar we hebben er een
mooie tijd van gemaakt en dat niet
alleen, we hebben dingen gezegd
die je onder normale omstandig
heden niet tegen elkaar zegt. Het
diepste leg je doorgaans niet bloot
- maar toen dus wel. Dat was een
intens positieve beleving, al die
maanden. Wat beteken je voor el
kaar? Ook over de toekomst hadden
we het, de kinderen: Marc was 3
en Michel anderhalf. Met terugwer
kende kracht weet ik nu dat mijn
verwerkingsproces voor het over
grote deel in die tijd gebeurde,
samen met mijn vrouw. Daarna
amper nog.
,,Toen we de situatie met Marc in
gingen - begin april werd duidelijk
dat de kankercellen overal zaten -
heb ik met hem en Remona de les
sen besproken die ik in 1980 geleerd
heb. Jasmin heeft een geluidsbandje
nagelaten, wat voor de kinderen
heel belangrijk is geweest. Zo sim
pel als het was, de mogelijkheden
van nu had je nu eenmaal niet.''
Onsterfelijk
„Gebaseerd op die herinnering heeft
Marc heel veel voor z'n kinderen na
gelaten, ook dankzij de moderne
technologie. Op een merkwaardige
manier kun je jezelf daarmee zowat
onsterfelijk maken. Als ze 30 zijn
weten ze meer van hun vader dan
menigeen wiens vader nog leeft.
Ook zijn achterkleinkinderen kun
nen die video's over honderd jaar
nog zien, net als de documentaire
Tot de dood ons scheidt (van Nada van
Nie, red.). En de interviews lezen, de
boeken die Marc heeft geschreven. Ik
heb van mijn grootouders alleen
twee pasfoto's, ik weet niets van ze;
ze zijn in de oorlog omgebracht door
de Duitsers.
,,We hebben de tijd ook benut om
hetzelfde proces door te gaan als
veertig jaar geleden. Hij met zijn
omgeving, dus ook met mij. We
schreven elkaar een lange brief over
wat de ander voor ons betekende en
lazen die aan elkaar voor. We keken
samen naar video's uit ons verleden.
Door de wisselwerking verliep het
voor mij net zo als destijds met mijn
vrouw.
,,In de dagen voor het overlijden
was hij nog helder. Met intimi heb
ben we rond zijn bed gezeten,
vrouw, broers, zusters, vrienden,
gegeten, verhalen verteld. Ik zei toen
tegen hem en de anderen: ik wil je
WOENSDAG 28 OKTOBER 2020 GO
bedanken
PASPOORT
Marc de Hond
21 september 1977
3 juni 2020
Ondernemer, tv-presentator,
schrijver, theatermaker,
dj en speler in het
Nederlands rolstoelbasket
balteam. In 2002 werd bij
het verwijderen van een
tumor uit het ruggenmerg
een medische fout gemaakt,
met als gevolg een dwars
laesie. ,,Je moet in het leven
spelen met de kaarten die
gedeeld worden'', zei hij
eens. In een rolstoel zette
hij zijn leven onverdroten
voort; als rolstoelbasket-
baller ontmoette hij op
Papendal de atlete
(meerkampster) Remona
Fransen, met wie hij trouwde
en twee kinderen kreeg.
Eind 2018 werd opnieuw
kanker geconstateerd.
Op 3 juni 2020 overleed hij.
Dat hij zoveel slechte
kaarten zou krijgen had hij
nooit verwacht, zei hij in de
documentaire Tot de dood
ons scheidt waarin hij in de
laatste anderhalf jaar werd
gevolgd (Nada van Nie, op
internet terug te zien). Deze
beelden, maar ook zijn boek
Licht in de tunnel dat na zijn
dood uitkwam, worden door
velen ervaren als steun in
de rug.
TEKST EGBERT JAN RIETHOF
Maurice Hond:
'In je denken moet
je proberen te doen
wat die persoon die
virtueel toekijkt,
van jou zou willen;
doen wat de overle
dene gelukkig
maakt.'
FOTO ANP XTRA
