'Wij kunnen vooral goed werken, maar goed leven? Dat vinden we lastiger' onderzoeken hoe ik mijn leven voortaan kan invullen, krimp ik inwendig steeds weer een beetje ineen als mensen zeggen: ,,Hoe is het, druk zeker?'' „Sinds ik niet meer werk voel ik me een stuk beter, eigenlijk voel ik me prima'', zegt een mede-parkinsonpatiënt. Maar kan dat zomaar? Kun je je prima voelen én niet meer werken? Mag dat wel? Of moet je je nederig opstellen omdat je niet (meer) meebetaalt aan de maatschappij en 'para siteert' op de zak van de belastingbetaler/ echtgenoot? Waarom is werk zo belangrijk voor ons en waarom heb ik er zo'n moeite mee om het los te laten? Het is vreemd: waar de Britse econoom Keynes in de jaren 30 van de vorige eeuw voorspelde dat we in de toekomst - nu dus - dankzij robots nog maar vijftien uur per week zouden hoeven werken, lijkt het tegendeel waar. We werken steeds harder, soms uit bittere noodzaak, maar vaker uit gewoonte. Een collectieve gekte, noemt filosoof Karim Benammar het zelfs. ,,We jagen elkaar constant op, met steeds meer burn-outs tot gevolg. Het is een giftig pa troon: onze eigenwaarde is op het ziekelijke af verbonden met ons werk. Iemand een 'harde werker' noemen is een compliment. Kun je niet (meer) werken, dan word je zielig gevonden. Alsof dan je hele leven over is. Terwijl je je natuurlijk ook zou kunnen afvragen wie er echt zielig is, als vakanties, weekendjes weg en alcohol nodig zijn om zo'n moordend werktempo te kunnen blijven volhouden.'' Inderdaad, ook ik voelde me stiekem altijd een beetje groeien als mijn moeder weer eens hoofd schuddend zei: ,,Kind, je werkt echt te hard.'' Ooit was het anders, zegt filosoof Trees Schopman. Voor de oude Grieken en Romeinen was werken absoluut niet het hoogste doel in het leven. Het was belang rijker om na te denken hoe je een 'goed' leven kon leiden. Inmiddels leven we in een maatschappij waarin de economie leidend is. „Hoeveel geld je verdient, bepaalt je status. We zijn in een soort fuik beland, en denken collectief dat ontsnappen lastig is'', zegt Schopman. Benammar: ,,In Nederland zijn twee vragen belangrijk als je iemand ontmoet op een feestje: 'Hoe heet je?' En: 'Wat doe je?' ZATERDAG 24 OKTOBER 2020 17

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2020 | | pagina 97