12 NIEUWS
Na zonsondergang kun je in Hope, Mississippi maar beter
niet op straat zijn, gaat het verhaal in de zwarte gemeenschap.
Witte bewoners houden vol dat alles hier nu koek en ei is.
zaterdag 24 oktober 2020
Is er nog hoop in Amerika? Correspondent Karlijn van Houwelingen reist in
aanloop naar de verkiezingen dwars door het land, naar tien plaatsen die
Hope heten. Vandaag deel 9: oude gevoeligheden in Hope, Mississippi.
o stil als de afgelo
pen maanden is
het nog nooit ge
weest op het
Choctaw-reser-
vaat in Missis
sippi. Het casino
van de Choctaw-stam moest slui
ten, toen het coronavirus genade
loos binnendrong in deze gemeen
schap van oorspronkelijke bewo
ners van Amerika. Zelfs begrafe
nissen mochten niet doorgaan. Dat
maakte alles nog hartverscheuren-
der, zegt Dustin Isaac, een 33-jarige
horecamedewerker. Hij verloor
vier neven en nichten aan het co
ronavirus - twee van hen overle
den op één dag. Somber: ,,Ze wa
ren niet eens zo oud. Ze hadden
nog zo veel leven te leven. Heel
triest dat ze zo vroeg, zo jong
moesten gaan.''
We zijn in Hope, Mississippi,
een dorpje op de rand van het re
servaat. Dustin Isaac en zijn gezin
wonen in een bungalowtje op
Choctaw-land dat direct tegen de
dorpsgrens ligt. Zoals in wel meer
regio's zijn in Mississippi oor
spronkelijke Amerikanen - india
nen, werden ze vroeger genoemd
- het hardst getroffen door de co-
ronapandemie. Armoede, gebrek
aan medische voorzieningen en de
bijbehorende onderliggende kwa
len lijken de oorzaak. In Neshoba
County, de regio rond Hope, vor
men stamleden 18 procent van de
bevolking, maar is 64 procent van
de coronadoden Choctaw.
Dustin Isaac was een tikje ner-
Zo'n beetje het hele
dorp kende wel
iemand die lid was
van de Ku Klux Klan
-Wanda McDonald, caissière
veus, toen hij na maanden thuis
zitten met een werkloosheidsuit
kering weer aan de slag ging in het
casinorestaurant. De schrik is ge
zakt, na zijn eerste werkdagen. Het
is rustig in het Pearl River Resort,
de economische motor van de re
gio. De parkeerterreinen zijn nog
halfleeg, de speeltafels onderbezet.
Buiten proberen flikkerende licht
borden de moed erin te houden:
'Hope>Covid-i9', staat erop.
Voor Dustin had deze beproe
ving één voordeel: zijn jongste
dochter werd geboren in maart,
dus hij heeft de eerste maanden
van haar leven thuis mee kunnen
beleven. God en familie sleepten
hem erdoorheen, vertelt hij. ,,We
houden veel contact. Als iemand
iets nodig heeft, brengen we het,
of zij naar ons. Of als ze gewoon
iemand nodig hebben om mee te
praten, staan we klaar om te luiste
ren.''
Wanda McDonald (63) kent nie
mand die aan het virus is overle-
«MJd.HUdiHH.HJ
Een positieve boodschap op een bord bij het casino van Hope, waar veel inwoners werken.
den. Ze kon doorwerken, want ze
is caissière in het enige winkeltje
van Hope. Wanda mist vooral de
jaarmarkt. De Neshoba County
Fair is een jaarlijkse toeristische
attractie. Er zijn paardenrennen,
en politici laten zich zien. In 2016
kwam Donald Trump junior
stemmen werven voor zijn vader.
De hele boel afblazen, dat hoefde
alleen in de Tweede Wereldoorlog.
En in het rampjaar 2020, dus.
McDonald: ,,We hopen allemaal
dat we weer het gewone leven
kunnen leven, dat we onszelf niet
meer hoeven opsluiten. Dat de
jaarmarkt weer doorgaat.''
Herkozen
Ze is blij, zegt ze, dat Trump in
deze onzekere tijden aan het roer
staat. ,,Hij heeft geweldig werk
verricht om dit land draaiende te
houden.'' Nu hoopt ze van harte
dat hij herkozen wordt. ,,Ik ben
letterlijk bang dat Joe Biden presi
dent zou kunnen worden. Ik weet
niet wat met dit land zou gebeu
ren. Ik vrees echt dat hij niet de
geest meer heeft om het land te
leiden.'' Dat hij zorg voor iedereen
toegankelijk wil maken, klinkt
goed, maar de verplichte zorgver
zekering die hij met Obama in
voerde, klaagt McDonald, is voor
de mensen in Mississippi vaak
niet te betalen.
Mississippi is een arme staat,
met een inktzwarte geschiedenis.
,,De meesten van ons zijn niet
meer bevooroordeeld'', zegt
Wanda McDonald. Maar ze weet
nog hoe het was: ze mocht vroeger
niet met zwarte kinderen omgaan.
Lid zijn van de Ku Klux Klan was
hier heel gewoon. Het hele land
was diep geschokt toen even bui
ten Hope in 1964 drie jonge acti
visten werden ontvoerd, gecas
treerd en geëxecuteerd door een
groep van zeker vijftien mannen,
geholpen door de lokale sheriffs.
De slachtoffers hadden zwarte
burgers willen helpen zich te re
gistreren als kiezer. Enkele betrok
kenen kregen een paar jaar cel
straf, maar nooit is iemand veroor
deeld voor moord. Pas veertig jaar
later kreeg de planner van de racis
tische moorden, KKK-leider Edgar
Ray Killen, zestig jaar cel. Terwijl
zo'n beetje het hele dorp wel ie
mand kende die lid was van 'de
klan' en erbij betrokken was, ver
telt McDonald. Haar familieleden
ook, vermoedt ze. ,,Maar daar werd
nooit over gepraat.''
Spanningen
We voelen de onderhuidse span
ning nog altijd. Voor het eerst op
deze reis zijn we niet welkom. De
chagrijnige pompbediende stuurt
ons weg bij het benzinestation, en
veel mensen hebben helemaal
geen zin om aan buitenlanders te
vertellen over het leven in en rond
Hope. Er zijn in het afgelopen jaar
twee lichamen gevonden in dit
dorpje - iets met lokale drugshan
del, vermoeden de bewoners. We
krijgen op een zeker moment het
gevoel dat een zwarte auto met ge
blindeerde ramen ons volgt, dus
als het donker wordt, rijden we
rap naar het gokpaleis, waar we
een kamer huren.
,,Wees voorzichtig'', zegt Ter-
HOPE, USA
7*
GO
'Racisme is nog
net zo voelbaar
als in de jaren 60'
SELVER star
PEARL RIVER RESORT
