Ben ik de enige die
drones verafschuwt
terwijl ik rustig loop
te wandelen?
Kan ik er wat van
zeggen als eters
groente op hun bord
terzijde schuiven?
JOOST MAG 'T WETEN
Ja, nog eventjes.
Je krijgt met het ouder worden, sorry voor de
uitdrukking maar ik ben vanwege mijn leeftijd
ingehuurd en het kan geen kwaad de redactie
daar van tijd tot tijd aan te herinneren, een soort
feeling voor wat blijvend is en wat van voorbij
gaande aard. Voorbeeld: gezeur is blijvend, alle
onderwerpen waarover wordt gezeurd gaan voor
bij. Afgezien van het weer waarover Mark Twain
zei: 'Iedereen klaagt erover maar niemand doet er
wat aan'.
Die drones gaan ook voorbij. Zelfs de militaire,
omdat ze straks vervangen worden door nog
geavanceerder spul. En die speelgoeddingen zijn
misschien al verdwenen tegen de tijd dat dit
antwoord in de krant staat. Want het is in feite
saai speelgoed voor je geld. Je bent er te gauw
op uitgekeken. En als u mij niet gelooft, kijk
eens op Marktplaats. Daar worden er
momenteel bijna twaalfduizend aan
geboden. Waarvan vele met het predi-
caat 'Zo goed als nieuw'.
Dus die bierkaai van u wordt al af
gebroken. Weldra zullen de drones in
uw serene stilte, waar is die trouwens,
tot het verleden behoren.
Nu ik u toch spreek: u wandelt of zit
ergens op een bankje, begrijp ik. Over
welke privacy hebt u het eigenlijk?
Deur in huis: vervelend dat gedrag van die
vriendin. Groot gelijk dat u zich eraan ergert. Ik
hou er niet van meteen mijn oordeel te geven want
je bent zo snel uitgepraat. Maar ik sta zo duidelijk
aan uw kant dat ik met de deur in huis gevallen
ben. Over dat gedrag zijn we het eens. Helaas is uw
vraag een andere: kan ik hier iets van zeggen?
Ik neem u mee naar de eerste zin van uw brief,
want daar heb ik een paar vragen over: hebt u vaste
verkering met uw vriend? En die vriendin van de
zoon van uw vriend, blijft dat nog een tijdje aan?
Mag ik het ook nog even hebben over uw aanhef
'Af en toe'? Hoe vaak is dat? Allemaal nogal vaag
toch?
Als u dat meisje een paar keer per jaar ziet: laat
zitten dat gemiezemuis. Zo niet, dan geef ik u,
u bent netjes opgevoed, twee vragen die u zou
kunnen stellen:
1) Ben je misschien ergens allergisch voor?
2) Zijn er groentes die je niet graag
eet?
Al zou ik zelf de voorkeur geven
aan: 'Hé totebel, eet je bordje eens
leeg.'
Wijsheid komt met de jaren.
Omdat acteur Joost Prinsen (78)
een eind op weg is, beantwoordt
hij uw vragen.
Soms kom ik tijdens een wandeling mensen te
gen die met een drone spelen. Ik vind dat geloer
van zo'n ding boven mijn hoofd een behoorlijke
impact hebben op mijn privacy, nog los van het
irritante geluid in een vaak serene stilte. Soms
staan de eigenaren te ver af om te vragen of
ze hun speelgoed door willen laten vliegen. Een
gevecht tegen de bierkaai?
Af en toe blijven de zoon van mijn vriend en zijn
vriendin bij ons eten. Die vriendin verzamelt alles
wat ze niet lust op de rand van haar bord. Stukjes
paprika, champignons, noem maar op. Haar
gedrag ergert me want ik ben opgevoed met
'de kindertjes in Afrika zouden blij zijn met jouw
eten'. Kan ik hier iets van zeggen of moet ik dat
gemiezemuis maar voor lief nemen?
Speelt er iets tussen u en uw kinderen,
familie, vrienden, buren of collega's? Leg
de kwestie voor aan Joost Prinsen. Mail uw
vraag naar joostmagtweten@dpgmedia.nl
