oOrri
Dat Dresden - het Dresden van de pracht
en praal - zien we als we aan het eind van
de fietstocht op de Neumarkt in de oude
stad staan. Als het coronavirus zich koest
houdt en het weer meewerkt, zitten de
terrassen vol mensen die genieten van hun
Aperol Spritz. Intussen verzamelen duiven
zich op de kasseien en laat een straatmuzi
kant zijn kunsten horen: Hallelujah van Jeff
Buckley (een béétje vals, zoals het hoort).
Overal zie ik prachtige gebouwen in
pasteltinten, verrijkt met sierlijke orna
menten, waar toeristen zich via de lens van
hun camera aan vergapen. Een plein zoals
veel Europese pleinen zou je denken, maar
schijn bedriegt. Nog niet zo lang geleden
zag deze plek er volkomen anders uit.
Op foto's van net na de Tweede Wereld
oorlog is te zien hoe schapen tussen de
ruïnes van de Frauenkirche graasden. De
beroemde koepelkerk werd tijdens het
bombardement in de nacht van 13 op 14
februari 1945 nagenoeg geheel verwoest
- net als de rest van de Altstadt.
In de DDR-tijd werden vervolgens overal
in de stad grote blokkendozen neergezet.
Na die Wende in 1989 en de hereniging tus
sen Oost en West, werd besloten de hoofd
stad van de deelstaat Saksen in volle glorie
te herstellen. De stad moest haar vooroor
logse gezicht terugkrijgen en stralen als
nooit tevoren.
Christoph wijst naar de gebouwen die
eruitzien alsof ze regelrecht uit de baroktijd
komen en noemt de jaartallen waarin ze
het levenslicht zagen: 2014, 2015, 2017.
De wederopbouw is nog altijd bezig. Op
doordeweekse dagen wordt hier geboord,
geklopt en gezaagd dat het een lieve lust is.
Hijskranen tekenen zich af tegen de sky
line. Je kunt de verf van sommige gebou
wen nog bijna ruiken.
Het maakt Dresdens oude stad raar. Mooi is
het zeker, maar terwijl ik langs al die gloed
nieuwe 'oude' gebouwen wandel, doet het
toch wat artificieel aan. Onomstreden is
de architectonische aanpak dan ook niet.
Critici noemen Dresdens Altstadt niet-
authentiek, een pretpark. Architectuur
criticus Andreas Ruby vergeleek de stad
met het Venetian Resort Hotel in Las Vegas,
waar toeristen tussen het gokken door in
een gondel door het hotel kunnen varen.
Vraag je het de Dresdenaren, dan ver
schillen de meningen. Udo Trankner (56,
eigenaar van een limousineservice): ,,Dres-
denaren zijn trots op hun stad. Ze willen er
goed voor zorgen en de geschiedenis veilig
stellen. Ik herinner me de sombere DDR-
tijd nog. Ik vind het prachtig hoe de oude
Fietsen langs groene oevers en wijngaarden
oevers, soms van hon
derden meters breed.
Het landschap glooit
lichtjes, imposante villa's
doemen op in het groen;
geen wonder dat Dres
den zo'n uitwerking had
op kunstenaars uit de
romantiek.
Stop onderweg bij het
van Saksen was. Bus
ladingen toeristen
komen op het stadje af
vanwege de wijnvelden,
de imposante dom en
de burcht, en het porse
leinmuseum: het eerste
Europese porselein
kwam hier vandaan en
wordt hier nog altijd met
de hand gemaakt. Een
bezoek aan het museum
is alleen al de moeite
waard om de Chinese
en Russische toeristen
in de bijbehorende
museumwinkel hun
aankopen van soms wel
tienduizenden euro's te
zien doen.
Kunsthofpassage
Neumarkt
Dresden City Museum
40
Reizen
Maak een fietstocht
langs de Elbe. Aan
weerszijden liggen fiets
paden die doorlopen
tot aan Hamburg, ze zijn
onderdeel van de popu
laire Elberadweg, die
zeven Duitse deelstaten
doorkruist. Je fietst er
langs Elbwiesen groene
Lingnerschloss, een
prachtig kasteel met
wijngaard en weids uit
zicht over Dresden. In
de verte ligt Tsjechië.
Wijnliefhebbers kunnen
de Sachsische Weinwan-
derweg bewandelen. Die
voert langs MeiBen, dat
lange tijd de hoofdstad
