WEER EVEN THUIS
ZEELAND 13
Geert van der Wielen (88) groeide in Brouwershaven op tussen de garnalen. Hij
vervloekte ze soms, maar had een prachtige jeugd. ,,En ik ben ze blijven eten. Ze zijn veel te
lekker om dat niet te doen."
Als klein ventje heeft
Geert van der Wielen
bergen garnalen, of op
z'n Brouws gezegd gor-
nets, gepeld. Aan de
keukentafel in Brouwershaven. Met
zicht op de jochies die voetbalden op
het gras rond de Grote Kerk. Ver
schrikkelijk vond-ie dat. Zó graag
wilde hij op dat moment met zijn
leeftijdsgenootjes ruilen. Toch blikt
hij met plezier op zijn jeugd terug.
,,lk heb het fantastisch gehad."
Het was vroeger in huize Van der
Wielen echt zoals je dat nu nog we-
leens in de film ziet. Zo'n grote berg
garnalen op tafel en de hele familie
daaromheen, die zat te pellen. Op een
met bleek schoongemaakte plank
werden de garnalen van kop, staart
en schaal ontdaan. De garnalen wer
den per zes kilo in grote zinken em
mers gehaald bij Jansen op de haven,
waar nu de jachthaven ligt. ,,'s Mor
gens om zes uur je bed uit en dan pel
len tot je naar school ging. Kwam ik
terug uit school, dan was er maar een
klein beetje van die berg af. Terwijl
mijn moeder constant bezig was ge
weest."
Vanuit hun huisje aan de Noord
straat D21, tegenwoordig Noorddijk
straat 42, had je door het achterraam
eersteklas zicht op het gras rondom
de kerk. ,,Dan zag ik de beter gesitu
eerde jongens ondertussen daar bij
de kerk voetballen. Ik heb weleens
staan stampvoeten: dat wil ik óók!"
Armoede
Geert werd op 9 mei 1932 geboren in
de Kapellestraat in Zierikzee. Zijn
moeder, Marina Smalheer, was van
het Beijersdiekje, de huidige
Schouwsedijk. Om zijn kinderen
eten te kunnen geven, stroopte haar
vader heel wat af. ,,En als hij dan ge
vangenisstraf kreeg, naaiden ze
pruimtabak in zijn broekspijpen.
Wat een armoede, als je die verhalen
hoort. Dat je konijnen vangt om je
kinderen eten te geven. Dat is nu
haast niet meer voor te stellen."
Zijn vader Marinus van der Wielen
hielp mee bij de aanleg van de RTM-
lijn van Zierikzee naar Zijpe: het
spoor van de Rotterdamsche Tram
weg Maatschappij. Toen Marinus
ploegbaas kon worden bij de aanleg
van de RTM-lijn van Brouw naar
Burgh-Haamstede, verhuisde de fa
milie in 1933 naar Brouwershaven.
Geert groeide daar op met zijn twee
zussen en drie broers. De kinderen
sliepen in het piepkleine huis op zol
der, waar het daglicht zo tussen de
pannen naar binnen scheen en er in
de winter stuifsneeuw op je deken
lag. Geert had een zorgzame vader en
een moeder 'met een verschrikkelijk
lief karakter'. ,,Zij zorgde voor ieder
een. Aan het eind van de oorlog kre
gen we een jonge Duitse soldaat in
huis. Zat ze samen met die jongen
van 17, die ontzettende heimwee had,
aan tafel te huilen."
Zou Geert nu op school zitten, dan
kreeg hij hoogstwaarschijnlijk het
etiket ADHD opgeplakt. Hij was al
tijd in de weer. Hoepelen met het
ronde wiel dat smid Piet Constandse
(,,Met hem had ik een heel goede
band mee") voor hem maakte. Straf
uitzitten in het kolenhok op school,
omdat hij handenvol muizen in de
klas had losgelaten. ,,Ik was wel een
beetje een deugniet." Een balletje
trappen op het grind dat toen op de
Markt lag. Als het tenminste geen
bietencampagne was, want dan lag
dat plein vol met suikerbieten. Later,
via de sportvereniging, voetbalden
de Brouwse en Zonnemairse jongens
op de wei van boer De Vlieger. ,,Dan
moesten wel eerst de koeienvlaaien
daar weg worden gehaald."
Huilen
De mensen hadden niets in die tijd.
Net na de oorlog hingen de pubers
van Brouwershaven rond bij de sluis
aan het eind van de haven. ,,Daar
zongen we liedjes en best mooi ook.
Eén van de mooiste liedjes vond ik
Op de sluizen van IJmuiden. Veel jon
gens van Brouwershaven waren naar
Indonesië gezonden. Ook mijn
broers Leen en Jan. Dat lied ('Op de
sluizen van IJmuiden, heb ik jou
vaarwel gekust') deed veel mensen
Dan zag ik de
beter
gesitueerde
jongens bij de
kerk voetbal
len. Ik heb
weleens staan
stampvoeten:
dat wil ik óók!
wat".Geert had een stem als een klok,
zoals ook meneer Lijbaart van het
Nut opmerkte. Hij liet hem in allerlei
producties in hotel-café Jacob Cats
optreden. En hij zette Geert op het
podium bij een inzamelingsactie
voor Novib om het lied Als ik in mijn
klamboe lig te dromen te zingen. ,,Heel
de zaal zat te huilen."
Geert werd meester kleermaker,
werkte in Brouwershaven en later in
Zierikzee. Een vakman, mét een crea
tieve inslag. De trouwjurk van zijn
vrouw Corrie, met wie hij in 1961
trouwde, maakte hij zelf. ,,En ik doe
het nog altijd. Als mijn broeken te
lang zijn, kort ik ze zelf in." Anno
2020 kent bijna heel Schouwen-Dui-
veland Geert van der Wielen. Hij
fietst dik 4000 kilometer per jaar
om overal en nergens op het eiland
foto's te maken, die op social media
zelfs ver buiten Zeeland heel erg
worden gewaardeerd. Ook die hobby
pakte hij al jong op. ,,Ik maakte over
uren om apparatuur te kunnen ko
pen."
En nog altijd pelt de Zierikzeeë-
naar gornets. Het garnalen pellen is in
zijn gezin door de jaren heen uitge
groeid tot een kersttraditie. Elk jaar
pellen ze samen garnalen voor de
garnalencocktail. ,,Ik heb een fantas
tische jeugd gehad, ondanks die gor-
nets", lacht hij. ,,Er was niets, maar
het was één kliek. De saamhorigheid
onderling was groot. Ik denk dat dat
het zo leuk maakte."
vrijdag 23 oktober 2020
GO
'Ik was wel een deugniet'
Esme Soesman
V*
- Geert van der Wielen
Geert van der Wielen in to
neelkostuum voor een optreden
in De Schone Slaapster. foto privé-
COLLECTIE
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en
wilt u weer even terug? U kunt uw
verhaal doen in 'Weer Even Thuis'.
U kunt contact opnemen met Ab
van der Sluis: 08801-30203,
chefnieuws@pzc.nl.
^4 vs-
Geert van der Wielen bij zijn ouderlijk huis aan de Noorddijkstraat in Brouwershaven. foto sandra schimmelpennink
