wat leven in de brouwerij
19
'De dorpen die
het redden,
hebben een
open geest'
Hope
Heritage
Festival
Hope verhuisde een van gangma
kers van het dorp. The middle of
nowhereDit is the middle of
everywhere, zo prijst hij Hope aan.
En wist je dat president Eisenho
wer hier verwekt is? Zijn vader
had een winkel in Hope. Het ge
zin Eisenhower verhuisde een
paar maanden voordat de toekom
stige president geboren werd.
Hirsch vertelt zulke verhalen in
het dorpsmuseum, waar hij gids
en bestuurslid is. Zijn vrouw runt
het biliotheekje, en ze overwegen
een kleine buurtsuper te starten.
Dat ze twee kinderen kregen, is
ook een belangrijke bijdrage aan
het dorp waar het geluid van een
ambulance kan betekenen dat op
nieuw een inwoner verloren gaat.
Zoals Heidi Solmon het beschrijft:
,,'O nee, niet weer een', denk ik als
ik de sirene hoor.''
Hirsch, daarentegen, is een op
timist. ,,Waar andere mensen
kommer en kwel zien, zie ik po
tentie. Al die artikelen over de
dood van het platteland van Kan
sas - dat haat ik. Waarom zou je
hier dan nog willen komen?''
Kansas heeft juist heel veel te bie
den, benadrukt hij liever. Goed
koop wonen, bijvoorbeeld, scho
len met kleine klassen, buren die
om elkaar geven en weinig crimi
naliteit.
De pandemie kan wel eens een
kans zijn voor zulke dorpen. Je
kunt hier namelijk ook prima op
afstand thuiswerken. De lokale
overheid in deze regio probeert
bedrijven die hun productie nu
dichter bij huis willen vestigen te
verleiden hun fabrieken hier neer
te zetten. Hirsch werd destijds
warm onthaald als nieuwkomer
en ziet de toekomst zonnig in.
,,Veel plattelandsgemeenschap
pen laten nieuwe mensen niet
toe, zijn bang dat ze de boel over
nemen. De dorpen die het redden
hebben een open geest.''
Het helpt dat hij leraar is op een
plaatselijke school, en wit. De 're
genboogfamilie' van Jenn Lynch
voelde zich veel minder welkom
in Hope. Als haar dochter op be
zoek komt met haar zwarte man
en hun zwarte kinderen, komt ge
regeld de politie langs. We zijn ge
beld, zeggen agenten dan - er zijn
zwarte mensen in het dorp. Toen
de in Mexico geboren schoon
dochter van Lynch drie jaar gele
den naar Hope verhuisde, stond
een medewerker van de school
erop dat ze met verblijfspapieren
zou bewijzen dat ze legaal in de
VS is. ,,Ze kwam huilend thuis'',
vertelt Lynch.
Het was 'heel frustrerend', maar
inmiddels gaat het beter, verze
kert ze. De bewuste schoolmede-
werker vertrok, de oudere man
van wie ze vermoedt dat hij de
politie op haar kleinkinderen af
stuurde overleed. ,,Mijn moeder is
volbloed Indiaanse en werd door
de overheid bij haar familie op het
reservaat weggehaald. Als ze geen
Engels maar haar eigen taal sprak,
werd een familielid in elkaar ge
slagen. Maar dit soort dingen
komt vooral van haar generatie. Er
is echt veel veranderd.''
Dat raciale spanningen elders in
het land juist zijn opgelopen, en
protesten tegen racisme en tegen-
demonstraties uit de hand liepen,
baart haar zorgen. ,,Het is idioot,
we zouden samen moeten ko
men'', vindt ze. ,,Ik hoop dat men
sen de tijd nemen om andere cul
turen te leren kennen en elkaar
helpen, ook als ze elkaar niet ken
nen.''
Heidi Solmon zag de rellen en
plunderingen op tv, en is blij op
het gemoedelijke platteland te
wonen. ,,Hoe kleiner het dorp,
hoe minder je je druk hoeft te ma
ken om je kinderen, dat ze ver
dwalen, gekidnapt worden, of
neergeschoten. Er zijn altijd op
lettende ogen in de buurt.'' Soms,
voegt ze daaraan toe, zou ze daar
overigens best vanaf willen. ,,Ie-
dereen weet hier alles van je.''
Behalve dan op wie je stemt.
Over politiek praten veel inwo
ners hier liever niet. De meeste
kiezers in Kansas stemden vier
jaar geleden op Donald Trump,
maar in Hope hebben ze weinig
zin in een gesprek hierover. Joe
Hirsch doet zijn uiterste best om
in zijn geschiedenislessen op een
middelbare school in de omge
ving een dialoog tussen twee po
litieke kampen gaande te houden,
en uitspreken wie hij steunt in de
presidentsverkiezingen zou dat
kunnen verstoren. Hij houdt het
erop dat hij 'nog aan het beslissen
is'. En oma Jenn Lynch: ,,Op wie
ik stem? Als ik dat zeg, weet ik
niet of ik nog kan thuiskomen.''
Biefstukboer Kevin Morgan is
wel uitgesproken. Hij stemt op
Trump, geen twijfel. Diens han
delsoorlog met China heeft het
bestaan van boeren bepaald niet
makkelijker gemaakt. Maar dat
betekent niet dat ze van Trump af
willen. ,,China maakte misbruik
van ons'', vindt Morgan. ,,Trump
heeft veel invloed veroverd. Zodra
hij weg is, kan dat weer terugge
draaid worden.''
Het gaat nu goed met zijn boe
renbedrijf. Dankzij het coronavi
rus vielen de klanten zo in zijn
schoot. Grote vleesfabrieken
kampten met besmettingen, dus
zaten supermarkten en fastfood
ketens zonder hamburgers. De
consumenten die een lokaal alter
natief zochten bleven maar be
stellingen plaatsen in Kansas.
En dus kan Morgan weer dro
men, over betere tijden voor zijn
agrarisch bedrijf, en nieuwe kan
sen voor Hope. Hij wijst op de
gouden bierkraan die nog altijd
blinkt in het tot vleespakhuis
omgebouwde café. ,,Mensen heb
ben een plek nodig om samen te
komen. Het doel is om de tap
weer aan te zetten.''
GO ZATERDAG 10 OKTOBER 2020
■I HOPE COMMUNITY
MUSEUM
HISTORICAL ASSOCIATION
Every September
hopetil.com
,pOBA«0M*i
aSgjBffil
Kevin Morgan en zijn vriendin Shaston Challans (foto links) verkopen vlees vanuit het voormalige
café in Hope, Kansas. Sinds kort wordt er weer wat geïnvesteerd in het dorp. Joe Hirsch (rood
T-shirt) is leraar en gids in het dorpsmuseum. Hij kwam vier jaar geleden naar Hope, zijn twee kin
deren zijn er geboren. Tijdens het herfstfestival worden 'Miss Vriendelijkheid'-verkiezingen gehou
den (foto rechtsboven). fotos sergio avallaneda
Joe Hirsch, leraar
