Saskia Noort
Knappe koppen
redden de wereld
Zo doen zij dat
Kim Jong-uns antwoord op
corona: stop de voedselhulp
st
VEEL GEDEELD
Veel Noord-
Koreanen eten
nog maar twee
keer per dag,
en dat eten is
eenzijdig
12
'Waarom
praten we zo
boos?'
vroeg ik en
niemand
had het
antwoord
Mysterieus monumentje
Saskia Noort schrijft op deze plek
wekelijks over nieuws dat haar raakt.
We zaten bij elkaar, mijn ex-man, mijn kinderen
en ik, op gepaste afstand, en hij had gekookt.
Het was lang geleden, met dank aan corona en
diverse quarantaines, maar nu we allemaal
negatief waren, besloten we even maling te
hebben aan adviezen. Ja, de samenkomst was hoogst noodza
kelijk vonden we. Ieder op ons eigen manier voelden we ons
afgedreven, eenzaam op een vlot, wachtend op land in zicht.
Dat zeiden we natuurlijk niet. Niemand zegt: joh, ik ben zo
eenzaam. We zeiden hoe fijn het was weer even bij elkaar te
zijn, hoe kut het buiten was en daarna gingen we discussië
ren, want dat doen we, al een half leven lang. Over Trump na
tuurlijk, hoe gek hij was, en gevaarlijk, maar dat Joe Biden ook
niks is, we leken alles over de VS te weten, de een natuurlijk
meer dan de ander en we verhieven onze stemmen, lieten el
kaar niet uitpraten, het klonk als ruzie terwijl we het gewoon
met elkaar eens waren. ,,Waarom praten we zo boos?'' vroeg ik
en niemand had het ant
woord. De gevaren van social
media, straks zitten we weer
in een lockdown, mondkapjes
zijn helemaal niet veilig, er
komt een vaccin, welnee, dit is
de nieuwe werkelijkheid, nog
even en er komt weer een an
dere pandemie. Ik kreeg op
vliegers van de stress, zoals ik
ze ook krijg van de honderd
talkshows per week, gevuld
met precies dezelfde oeverloze
praat zonder enige hoop in
zicht.
Terwijl we zo verlangden
naar verbinding, intimiteit,
hoop en gemeenschapszin,
dreven we alleen maar verder
van elkaar af, steeds eenza
mer, steeds woedender, steeds
machtelozer.
Gelukkig was mijn dochter
het op een bepaald moment
zat. ,,Jongens, waar slaat dit
op? Waarom hebben we het
alleen maar over ellende? Ik
vind het ook kut, deze pande-
mie, maar ik heb behoefte aan
positiviteit. We zitten hier.
We hebben lekker eten, heer
lijke wijn, we zijn gezond. Ik
heb er behoefte aan dat jullie
zeggen dat het allemaal goed
gaat komen. Op een dag sta ik
weer op dat podium, ik weet het zeker. We gaan weer dansen,
we zullen elkaar weer omhelzen. En stop eens een keer met
onze generatie van alles de schuld te geven.''
,,Ja, maar wij maken ons zo'n zorgen'', antwoordde ik. ,,Om
jullie toekomst.'' En daar gingen we weer. Geld. Economie.
Het milieu. Geen huizen, geen werk, overal oorlog en ziekte,
populisten die er een slaatje uit slaan. Het leken verdomme de
jaren 80 wel.
,,Nou'', zei zij. ,,De jaren 80 zijn ook voorbij gegaan. En er is
verdomd fijne muziek uit voortgekomen. En een gigantische
economische opleving.''
Ik dacht terug aan die tijd, toen ik mijn kop half kaalschoor
en nofuture-buttons droeg op mijn dumpstore jas. 'Laat maar
vallen, want het komt er toch wel van', zongen we over de
atoombom. Ondertussen viel mooi wel de Berlijnse Muur. En
hadden we Sonja's Goed Nieuws Show.
En dus, lieve kinderen van me, hier wat ik die avond niet
kon zeggen: het komt goed. Ik geloof enorm in de veerkracht
van jullie generatie en de generaties na jullie. Alle knappe
koppen ter wereld zijn bezig met de oplossing. Op een dag
dansen we weer, sneller dan je denkt. Dictatoren en populis
ten vallen doorgaans uiteindelijk door de mand. Het goede zal
altijd overwinnen.
In het westen ontregelt
corona het dagelijkse
leven en de
ziekenhuizen. In Noord-
Korea, waar Kim
Jong-un het virus met
alle macht buiten de
deur probeert te
houden, zijn de gevolgen
van Covid-19 van een
andere aard:
voedseltekorten. De
handel en internationale
hulp liggen stil.
YVES CRIJNS
SEOUL
Sinds januari, toen de eerste
tekenen van een besmette
lijk en dodelijk virus zich in
Wuhan openbaarden, sloot
Noord-Korea de grens met
China. Gevolg: de handel
daalde met 70 procent en nu
dreigt er een voedseltekort
in het land dat zelfvoorzie
nend probeert te zijn.
Noord-Korea heeft helaas
ervaring met hongersno
den. Tussen 1994 en 1998
verhongerde tot 13 procent
van de bevolking (exacte
cijfers ontbreken) als gevolg
van mislukte oogsten, het
wegvallen van Sovjetimport
en wanbeleid van Jong-uns
vader, Jong-il. Hij bleef de
schaarse energie- en voed
selvoorraden toedelen aan
het leger, ondanks het lij
den van zijn volk. Sindsdien
kan Noord-Korea niet zon
der periodieke voedselhulp
De grens tussen Noord-Korea en China is dicht.
van onder andere Zuid-Ko-
rea, de VS en de EU. Bijna
iedereen in het land heeft
herinneringen aan het
drama en Noord-Koreaanse
kinderen zijn tot op de dag
van vandaag gemiddeld
3 cm korter dan zuiderlin
gen.
In Nederland maken
mensen zich zorgen over
hun baan en hun financiële
situatie, maar vele Noord-
Koreanen zitten op een
punt dat ze nog maar twee
keer per dag kunnen eten.
En wat ze eten is erg eenzij
dig. Voor velen is er alleen
beschikbaar wat in de di
recte omgeving wordt ver
bouwd: rijst of aardappelen
met kimchi (gefermen
teerde kool), maar de ex
treem natte zomer van 2020
heeft de oogst in grote delen
van zowel Zuid- als Noord-
Korea verwoest. Volgens de
VN dreigt voor 40 procent
van de bevolking directe
ondervoeding.
Sommige Nederlanders
zijn sceptisch over de aard
en noodzaak van corona
maatregelen. Kim Jong-uns
aanpak is een stuk draconi-
scher: hij weigert bijvoor
beeld buitenlandse voedsel
hulp. Ondertussen gaan mi
litaire parades (vandaag
viert de Arbeiderspartij
haar 75ste verjaardag) en
partijcongressen door.
Want de sociale orde (lees:
Kims machtsbasis) mag
niet in gevaar komen.
Wie er moet komen te liggen is nog niet bekend, maar het monument staat er alvast.
Op de beroemde begraafplaats Père-Lachaise in Parijs staat sinds juli een beeld van
een vrouw bij een leeg graf. Beeldhouwer Gérard Lartigue wil alleen kwijt dat hij het
sculptuur heeft gemaakt in opdracht van een Egyptische schrijver. foto afp
IS
ZATERDAG 10 OKTOBER 2020 GO
