II
9
vrijdag 9 oktober 2020
Eno, Paul McCartney, Luciano Pava-
rotti, David Bowie, Oasis, Radiohead.
Dat geeft de organisatie een enorme
impuls. War Child kan leunen op het
geduld van een hondstrouwe achter
ban van donateurs, commerciële
partners en ambassadeurs.
War Child groeit, maar weet ook
dat ze resultaten moet laten zien.
,,We hoorden verhalen van ouders en
leerkrachten dat kinderen 's nachts
beter sliepen, minder gestrest waren
en betere schoolresultaten behaal
den. Maar het duurde jaren voordat
we wetenschappelijk bewijs hadden
dat onze aanpak effect had.''
Minder stress
Mersiha profiteerde ervan. Na de oor
log had ze nachtmerries. Ze schrok
soms wakker, omdat ze dacht dat mi
litairen op de deur klopten. Dat is
dankzij de workshops weg. ,,Op het
moeilijkste moment van mijn leven
was War Child er. Ik had minder
stress en dacht niet meer aan oorlog.''
Mersiha is verpleegkundige en
heeft drie kinderen. De oudste is 14,
net zo oud als Mersiha was toen de
oorlog uitbrak. ,,Ik vertel haar dat ze
gelukkig moet zijn dat ze niet het
zelfde meemaakt als ik. Ze heeft alles
en hoeft geen angst voor oorlog te
hebben.''
War Child heeft een sterke reputa
tie. De methodes worden nu weten
schappelijk getest en gedeeld met an
dere hulporganisaties, zodat nog
meer oorlogskinderen bereikt wor
den. Er zijn modules voor verschil
lende doelgroepen, en ook ouders en
leerkrachten worden meegenomen.
Steeds zoekt War Child naar ver
nieuwing, zoals met het programma
Can't wait to learn, waarbij kinderen
in vluchtelingenkampen via tablets
leren rekenen en schrijven.
,,Ik ben megatrots dat we vanaf een
zolderkamer een methode hebben
ontwikkeld die nu wereldwijd door
hulporganisaties wordt ingezet'', zegt
Verloop.
Vorig jaar bereikte War Child
bijna 270.000 kinderen in zeventien
landen. Het is een fractie van de
149 miljoen kinderen die opgroeien
met de gevolgen van oorlog en ge
weld, van wie er 84 miljoen kinderen
psychosociale hulp nodig hebben.
Dat is een wrange constatering. ,,Ik
heb veel heftige verhalen gehoord
van kinderen en ouders. Die verhalen
laten je nooit los. Maar je moet het
omzetten in een kracht, niet in moe
deloosheid.''
Verloop ziet dat er ook landen zijn
waar het inmiddels beter gaat. Haar
droom van een Generation Peace -
een generatie kinderen die hun land
naar een vreedzame toekomst helpen
- blijft de drijfveer van War Child.
Voormalige oorlogskinderen, die
ooit in een programma van War
Child zaten, helpen nu zelf getrau
matiseerde kinderen.
,,Het ultieme doel is dat je als orga
nisatie niet meer nodig bent. Maar
mijn realiteitszin is groot genoeg om
te weten dat we er nog lang niet zijn.
Ik heb nooit getwijfeld of het nut had
wat we deden. Wel of wat wij doen
wel voldoende is'', zegt Verloop. ,,Het
is naïef om te denken dat we over 25
jaar geen kinderen meer hebben die
ons nodig hebben. Maar ik ga ervan
uit dat het er dan wel substantieel
minder zijn.''
Willemijn Verloop in Libanon. War Child bereikte vorig jaar 270.000
kinderen in zeventien landen. fotos war child
offers en traumaverwerking. ,,Ik
wilde zeker weten dat we iets toe
voegden. Het psychosociale aspect
werd door niemand opgepakt. Dat
werd gezien als een luxe frivoliteit,
niet als noodzaak.''
Idealistisch, tegendraads en een
beetje naïef begint War Child aan de
missie. Vanuit een gehuurde zolder
kamer bij een advocatenkantoor in
een Amsterdams grachtenpand ont
wikkelt Verloop met een klein team
methodes om oorlogskinderen psy
chosociale steun te geven. Vrijwilli
gers trekken conflictgebieden in en
bieden kinderen muziekworkshops.
Verloop: ,,Muziek verbindt en is
grensoverschrijdend. Zo organiseer
den we in Mostar een dj-workshop
voor tieners. We hadden de nieuwste
plaat van U2 bij ons. Die wilden ze
allemaal horen. Kroaten, Serviërs en
Bosniërs stonden gezamenlijk in de
ruimte.''
Later breidt War Child de activitei
ten uit naar meer landen en andere
creatieve therapievormen, zoals dans,
toneel, tekenen, sport en spel. ,,De
activiteiten zijn laagdrempelig'', zegt
Verloop. ,,We willen kinderen niet
stigmatiseren en het gevoel geven dat
ze een probleem of trauma hebben,
maar juist dat ze krachtig zijn en nog
alle kansen in de wereld hebben.''
Een van de Kosovaarse kinderen
over wie War Child zich ontfermde,
is Mersiha Ejupi (34) uit Rahovec. Ze
herinnert zich hoe het Servische
leger haar dorp aanviel. De familie
zat in de kelder. ,,We bleven vier da
gen beneden zonder dat we wisten
wat er buiten gebeurde.''
Het gezin vluchtte naar Celina.
Daar zag Mersiha platgebrande hui
zen en hoorde ze verhalen over een
massamoord. Terug in hun eigen
huis beloofden de Serviërs dat ze het
dorp niet zouden aanvallen. Die be
lofte werd na drie maanden verbro
ken. Pas na Navo-bombardementen
wordt de oorlog beëindigd.
In de documentaire is te zien hoe
Mersiha tijdens het bezoek van
Borsato en Verloop een muziekwork
shop van War Child volgt. ,,De beel
den maken me emotioneel'', vertelt
ze nu. ,,Ik zag mezelf als een kind dat
net uit de oorlog kwam. Ik was ang
stig, bezorgd en getraumatiseerd.
Zelfs toen we bevrijd waren, was ik
bang.''
De medewerkers van War Child
kwamen naar haar school. ,,Het was
een fantastische tijd. We deden spel
letjes en maakten muziek. Nu heb
ben kinderen mobiele telefoons. Het
enige dat wij hadden, waren de
workshops. Elke keer keken we uit
naar de volgende bijeenkomst. Als ik
thuiskwam, deed ik dezelfde activi
teiten met mijn jongere broer en
zus.''
Het psychosociale
aspect werd door
niemand opgepakt.
Dat werd gezien als
luxe frivoliteit
-Willemijn Verloop, oprichter
De gevestigde hulporganisaties be
kijken dat gekke clubje uit Amster
dam aanvankelijk met argusogen.
Verloop: ,,Ze zagen ons als jonge hip
pies die met een triangel en djembé
het slagveld op gingen. Maar in de
beginjaren kregen we veel steun van
mensen die de Tweede Wereldoorlog
hadden meegemaakt, bij wie psychi
sche schade werd doodgezwegen. Ze
zeiden: 'Hadden we wij toen maar
zoiets gehad'.''
Het kleine War Child weet de mu
ziekindustrie te mobiliseren. Grote
nationale en internationale artiesten
zetten zich in: Bono van U2, Brian
Visar Buruqi met zijn vader, die tijdens de oorlog in
elkaar werd geslagen voor de ogen van zijn zoon.
Willemijn Verloop voor het kantoor van War Child in
de Bosnische stad Mostar in 1996.
GO
