ftl
NIEUWS 13
MIGRANTEN HULPACTIE
Ze zijn wel wat gewend bij Because We Carry. De hulporganisatie op Lesbos deelt al
vijf jaar babydragers, luiers, jassen, eten en speelgoed uit aan vluchtelingen op het Griekse
eiland. Maar 15.000 slaapzakken distribueren is andere koek.
Nadat brand de beruchte
opvang bij het plaatsje
Moria ruim drie weken
geleden volledig in de
as legde, kwamen meer
dan tienduizend mensen op straat
terecht. Inmiddels verblijven ze in
een tentenkamp op een voormalige
schietbaan, dat het Griekse leger in
een paar dagen uit de grond stampte,
maar de omstandigheden zijn niet
best. De wc's zijn ronduit smerig, er
zijn geen douches en er is nauwelijks
stroom. Bovendien staan de tenten
direct op de grond.
Bewoners liggen op dekens of ther-
mozeil. Slechts een deel heeft een
slaapzak. De afgelopen nachten is het
al flink kouder geworden in het
kamp, dat direct aan zee ligt. Because
We Carry (BWC) deed een oproep
op sociale media, en binnen een paar
dagen waren er 15.000 slaapzakken
en matjes.
Met drie vliegtuigen, beschikbaar
gesteld door twee vliegmaatschap
pijen, kwamen ze naar Lesbos. Daar
hebben medewerkers de afgelopen
week flyers uitgedeeld en gepraat
met bewoners om de distributie aan
te kondigen. Die voorbereidende stap
is belangrijk, vertelt Lisette Beljon
van BWC vrijdagochtend. Zomaar
met een vrachtwagen vol matjes
en slaapzakken het kamp in rijden
leidt geheid tot een bestorming. ,,Er
zitten nu ruim achtduizend mensen,
we kunnen niet overal tegelijk zijn.
En we moeten ergens beginnen.
Daarom is het belangrijk dat iedereen
weet dat we genoeg matjes en slaap
zakken hebben, en iedereen aan de
beurt komt.''
Ze staat voor een enorme loods die
tot de nok toe gevuld is met slaapzak
ken en matjes, verdeeld in pakketten.
In het pakhuis ernaast staan pallets
vol babymelk en luiers. Allemaal do
naties van Nederlandse particulieren
en bedrijven na de brand in Moria.
Eerste sectie
Met haar collega's vormt Beljon een
rij. Een voor een geven ze de pakket
ten aan elkaar door om ze vanuit de
loods in een vrachtwagen en vijf be
stelbusjes te krijgen. Dan is het met
zo'n 1900 matjes en slaapzakken op
naar het nieuwe kamp, tien minuten
rijden. Als eerste is een sectie met
Afghaanse families aan de beurt,
helemaal achter in het kamp.
,,Als je voorin begint met uitdelen,
denken de mensen achterin dat ze
alleen aan de poort iets kunnen krij
gen, en komt er gedrang. Als we
meteen het hele kamp over rijden,
straalt dat uit dat we genoeg hebben
voor iedereen.'' Later die dag zijn de
Maten Ashrafi (20) op de par
keerplaats van de Lidl, waar hij
wat eten gaat kopen.
Zaterdagmiddag is Lisette
Beljon tevreden. In twee dagen
zijn ze zes keer met de vracht
wagen en in busjes op en neer
gereden van de loods naar het
kamp. Iedereen heeft een slaapzak en
matje gekregen. Er zijn nog pakket
ten over, zodat er over een paar
maanden als het echt koud is nog een
ronde kan plaatsvinden. ,,Voor ons
is het fijn om te zien dat mensen
echt blij zijn met de donaties. En wij
vinden het belangrijk om naar ze toe
te gaan, in plaats van dat we onze
vrachtwagen ergens neerzetten en zij
uren in de rij moeten gaan staan. Dit
is menselijker. Zo kunnen we elkaar
tenminste even aankijken, en zien de
bewoners dat er echt mensen zijn die
zich hun situatie aantrekken.''
alleenstaande mannen aan de beurt,
die met elkaar in acht grote tenten
zitten, met 150 tegelijk. Verder zijn er
onder meer Afrikaanse en Arabische
secties, en daarbinnen zijn families,
alleenreizende vrouwen en alleen
staande moeders weer gescheiden.
Journalisten mogen het kamp niet
in, maar bewoners vertellen dat ze
blij zijn met de donaties. ,,Dit is het
eerste positieve dat er gebeurt op
deze berg'', appt Afghaan Omad
Ahmadi (23). ,,De nachten zijn koud.
Mijn broertje is ziek, hij werd ver
kouden omdat hij zich heeft gewas
sen in zee. Zonder slaapzak kan ik
hem niet warm houden.''
De 18-jarige Ansumana Ceesay uit
Gambia vertelt over de telefoon dat
hij en de zeven andere mannen in
zijn tent de afgelopen nacht alleen in
slaap konden vallen door tegen elkaar
aan te kruipen. ,,Ik hoef tenminste
niet meer op de grond te liggen'', zegt
Noodkamp
Want het leven in het kamp valt niet
mee, in een tent zonder veel spullen,
tussen de gore toiletten. De onder
grond is zanderig, waardoor de be
woners nu bij elke windvlaag stof
De bewoners
zien zo dat er
echt mensen
zijn die zich
hun situatie
aantrekken
happen. Als het straks gaat regenen,
dreigt het hele kamp te veranderen in
één grote modderpoel. Onder meer
VN-vluchtelingenorganisatie
UNHCR spreekt daarom van een
noodkamp.
De Griekse regering heeft een
nieuw, permanent kamp aangekon
digd op Lesbos, maar de vraag is hoe
snel dat er kan komen. De weerstand
van de eilandbewoners is groot. Zij
vinden, net als de VN en de hulpor
ganisaties ter plekke, dat de vluchte
lingen naar het Griekse vasteland
moeten en vandaar over EU-landen
moeten worden verdeeld, maar die
voelen daar tot op heden niets voor.
Draagt Because We Carry met een
slaapzakkenactie dan niet ongewild
bij aan het in stand houden van een
abominabel kamp? Beljon begrijpt de
discussie, maar zegt te kiezen voor de
vluchtelingen. ,,Of die nou op straat
zitten of in een kamp, wij willen die
mensen helpen en hun afschuwelijke
situatie een klein beetje verbeteren.
Ook wij vinden dat ze over Europa
moeten worden verdeeld. Dat dat
niet gebeurt, is politieke onwil. Daar
voor maakt het echt niet uit wat wij
doen, en dan bieden we de vluchte
lingen het liefst zoveel we kunnen.''
maandag 5 oktober 2020
GO
15.000 slaapzakken geven op
Lesbos beetje warmte
Thijs Kettenis
Moria
Ansumana Ceesay voor zijn
tent. Iedere bewoner van het
kamp kreeg dit weekend een
pakket. foto's thijs kettenis, bwc
—Lisette Beljon, BWC
