GEZOND
7 vragen over de aantrekkingskracht van
Iedereen kan tijdens
deze coronatijd een
'Typhoid Mary' zijn
20
'Als de gevaren van gamen echt zo groot zijn als iedereen
denkt, hoe begeleid ik dan mijn zoon of dochter daarbij?'
Koen Schobbers en Deirdre Enthoven beantwoorden
vijftig van dit soort vragen in hun boek Mijn gamende kind
dat deze week verschijnt. Dit zijn er alvast zeven.
René Diekstra
dinsdag 29 september 2020
CARIN RÖST
Er zijn maar liefst 1,5 miljoen gezinnen met
een of meer gamende kinderen in Neder
land. Van alle spelletjes op de pc, een mo
biel of gameboy krijgen hun ouders mis
schien geen goed gevoel, maar zy wel,
weten psycholoog Deirdre Enthoven, moeder van
gamende pubers, en 'topsportgamer' Koen Schob
bers. Samen geven ze ouders wat houvast.
1 Waarom heeft gamen zo'n grote aantrek
kingskracht op mijn kind?
Games zijn slim in elkaar gezet, ze voldoen aan
drie basisbehoeften. Deirdre Enthoven: ,,De eerste
is zelfstandigheid: je mag bijvoorbeeld zelf je per
sonage kiezen. Maar ook verbondenheid: je speelt
steeds met anderen, vaak zijn dat vriendjes. En
games helpen je aan vaardigheid. Je speelt op een
niveau dat net iets hoger is dan waar jij zelf staat.
Zo blijft het een uitdaging en heb je tegelijkertijd
het gevoel dat je ergens goed in bent.''
,,Kinderen groeien nu eenmaal op in een techni
sche omgeving met internet en veel technologie",
voegt Schobbers toe - Nederlands eerste professio
nele gamer met een offici
ële topsportstatus. ,,Waar
ze vroeger een bordspelle
tje zouden doen, spelen ze
nu een game op telefoon,
tablet of spelcomputer."
2 Zijn de gevaren echt
zo groot?
Volgens sommige onder
zoeken zouden kinderen
agressief, depressief of
minder sociaal worden van
gamen. Beide auteurs spraken met verschillende
wetenschappers en concluderen dat het met de
negatieve gevolgen wel meevalt. Zo gaan kinderen
zich soms agressiever gedragen, maar worden ze
niet agressiever in het algemeen. En hoewel er bij
jongeren een verband is tussen gamen en
'Je kind
afspraken
opleggen
werkt
averechts'
-KOEN
SCHOBBERS
René Diekstra neemt de
Ierse 'Typhoid Mary' als
voorbeeld in coronatijd.
Zij besmette zeker 47
mensen met tyfus, terwijl
ze volhield gezond te zijn.
Omdat ze zich daar niet aan
hield en er opnieuw tyfus-
uitbraken plaatsvonden, werd
ze gearresteerd en voor de
rest van haar leven in quaran
taine gehouden. Ze stierf aan
de gevolgen van een beroerte.
Wat Mary psychologisch
gezien zo intrigerend maakt,
is dat ze geleid werd door de
opvatting dat als je zelf niet de
symptomen van een bepaalde
ziekte hebt, je anderen ook
niet kunt besmetten. Een
opvatting die vaak nog heerst.
Maar als we iets van het coro
navirus kunnen leren, dan
is het wel dat dit een levens
gevaarlijke misvatting is. Als
geen virus tevoren wrijft
Covid-19 ons in dat wij zowel
een belangrijke factor zijn van
onze eigen gezondheid als die
van de mensen om ons heen.
Voor zover gezondheid gro
tendeels een kwestie van
gedrag is, en dat is het, en
gedrag grotendeels een kwes
tie van keuze, dat is het ook,
zijn wij medeverantwoorde
lijk voor elkaars gezondheid.
De beste manier waarop we
die verantwoordelijkheid
kunnen waarmaken, is ons
zoveel mogelijk te houden
aan de richtlijnen die de
medische wetenschap tegen
het biovirus en de psycho
logische wetenschap tegen
het angstvirus aanreiken.
Gezondheid is immers geen
kwestie van een wonder
middel vinden, maar van
het sprokkelen van een aantal
gedragingen die ieder voor
zich een bescheiden, en ge
bundeld een enorm verschil
kunnen maken. Het verschil
tussen leven en dood.
Reageren?
rene.diekstra@dpgmedia.nl
II et is een van die
absurditeiten van
het leven. Je kunt
zelf gezond zijn en
tegelijkertijd, on
wetend, dodelijk ziekmakend
voor anderen. En wat als je die
wetenschap niet aan kunt?
Dat overkwam de vrouw die
de geschiedenis inging als
'Typhoid Mary'. Ze stierf in
1938 in een ziekenhuis in de
VS waar ze jaren in quaran
taine zat, nadat was vast
gesteld dat zij decennia lang
- vanaf 1883, het jaar waarin
ze naar de VS emigreerde -
talloze mensen met buiktyfus
had besmet.
Mary dacht dat
als je zelf geen
symptomen hebt,
je anderen niet
kunt besmetten
Tijdens de overtocht hielp
Mary de scheepskok het voed
sel te bereiden en besmette
zo andere emigranten. Bij
aankomst in New York bleken
uiteindelijk minstens hon
derd opvarenden aan tyfus te
zijn gestorven. Mary werkte
vervolgens als kokkin in ver
schillende huishoudens, waar
ze steeds opnieuw mensen
besmette. Omdat ze zelf
gezond was, verzette ze zich
tegen de beschuldigingen dat
zij de uitbraken veroorzaakte.
Toen de gezondheidsautori
teiten haar op het spoor kwa
men, kreeg ze het verbod op
gelegd als kokkin te werken.
GO
Als je kinderen
