6
Wéér leverde de gouden wielergeneratie optimaal. Beide wereldtitels voor
Anna van der Breggen, een zilveren medaille voor Annemiek van Vleuten (wegrit),
brons voor Ellen van Dijk (tijdrit). Allemaal dertigers, wat zegt dat over de toekomst?
,,Er is aanwas genoeg, maar deze generatie is wel écht legendarisch.''
maandag 28 september 2020
Anna van der Breggen
op het circuit van Imola
op weg naar de wereld
titel op de weg. foto epa
Het moment waarop Van der Breggen ervandoor gaat en Anne
miek van Vleuten (l) niet kan volgen. foto bsr agency
Arjan Schouten
Imola
Goud tegen de klok én goud in de
wegrit. Een onmogelijke dubbel,
mogelijk gemaakt door Anna van
der Breggen (30). Gehavend met
een gebroken pols nog zilver opei
sen. Tegennatuurlijk, maar gewa
pend met een brace flikte Anne
miek van Vleuten (37) het zonder te
piepen. Brons scoren op de tijdrit,
terwijl je aanvankelijk niet eens op
de startlijst stond. Ook dat bleek
voor stand-in Ellen van Dijk (33)
geen probleem. En als tevreden pa
tron van het hele stel met het voor
je landgenoot gespeelde Wilhel
mus meezingen na je eigen vierde
plaats. Compleet senang voelde
Marianne Vos (33) zich in die bijrol,
logisch als je zelf de tel al jaren terug
bent kwijtgeraakt, wat eigen over
winningen betreft.
Wat een verzameling vrouwen.
Wat een gouddelvers, ook in Imola
weer. Allemaal dertigers, maar nog
altijd de absolute wereldtop, zo
bleek eens te meer. Zes beschikbare
medailles op de tijd- en de wegrit,
vier voor Nederland. Afschrikwek
kend was opnieuw de oppermach
tige equipe van de KNWU, zoals al
zo vaak de laatste jaren.
Zo gek veel had bondscoach Loes
Gunnewijk, zelf nog actief in de
gloriejaren van Vos, natuurlijk niet
hoeven voorkauwen tijdens de
voorbespreking van de wegrit. Het
Wilhelmus, dat moest klinken.
Voor wie, dat donderde niet. Met
een charge in drie delen wurgden
Vos, Van Vleuten en uiteindelijk
Van der Breggen het WK-peloton
dus zoals gepland in de voorlaatste
ronde. ,,Zo kun je het spelen, hè. Als
je zelf meerdere troeven in handen
hebt'', zo schetste de winnares het
Nederlandse luxeprobleem dat
steeds maar geen probleem blijkt te
zijn.
Na Chantal Blaak in Bergen
(2017), Van der Breggen in Inns
bruck (2018) en Van Vleuten in
Harrogate (2019) werd in Italië het
kwartet volmaakt. ,,Zaak was bo
venal dat die wereldtitel safe bleef',
zo legde Vos doodsimpel de toch
niet zo eenvoudige opdracht uit.
Bijna vanzelfsprekend is het dat
elk kampioenschap oranje kleurt,
als vrouwen op een fiets stappen.
De verdienste van deze generatie.
Maar hoelang blijft die weelde nog
duren? Op haar 37ste mag je toch
veronderstellen dat zelfs voor Van
Vleuten het wielerpensioen nadert.
Van der Breggen zwaait na 2021 hoe
dan ook af, wetende dat het leven
meer biedt dan een fiets. En ook
Chantal Blaak (30), Vos en Van Dijk
(beiden 33) gaan niet meer eeuwig
mee. De droomgeneratie ziet het
einde naderen, wat betekent dat
voor de komende jaren? Gunnewijk
gelooft er heilig in dat een nieuwe
lading kampioenen opstaat. Want,
oké, dit is een 'uitzonderlijke
groep', maar ze heeft altijd de keuze
uit een sterke pool. ,,Zelfs onze re-
servebank is er eentje waar andere
landen 'u' tegen zeggen.''
In de luwte
Ook wereldkampioene Van der
Breggen maakt zich geen zorgen,
want ze ziet om haar heen toch ge
noeg jonge meiden opstaan. Talen
ten als Lorena Wiebes (21) en Demi
Vollering (23), maar ook wereld
kampioene veldrijden Ceylin del
Carmen Alvarado (22), die wegam-
bities koestert. Vrouwen die in de
luwte van de giganten nog rustig
kunnen rijpen, tot ze moeten gaan
oogsten. De luxe die Van der Breg-
gen jaren terug zelf als knecht van
Vos ook kende. Daarom gaf Gunne
wijk haar juniorenselectie afgelo
pen winter de opdracht de carrières
van Van der Breggen, Van Vleuten,
Van Dijk en Blaak maar eens uit te
pluizen. ,,Dan zien ze zelf ook dat
die allemaal pas als vijfde- of zesde-
jaars prijzen begonnen te rijden.''
Geen beter land om als vrouwe
lijk wielertalent te rijpen dan Ne
derland, legde Van Vleuten in
Imola nog eens uit aan de wereld
pers. Succes voor topsportvrouwen
is er niet meer dan normaal, de pro
fessionele kaders staan als een huis
en - niet onbelangrijk - de perfecte
infrastructuur van fietsland Neder
land. Maar garanties dat een vol
gende generatie qua succes kan
wedijveren met deze bizarre gou
den lichting, bieden die randvoor
waarden helaas niet.
,,Want we hebben het wel over
legendarische toppers die nu alles
winnen, hè. Marianne, Anna, An-
nemiek, dat niveau is écht ex
treem'', zo gaf Danny Stam, ploeg
leider van de wereldkampioene bij
Boels-Dolmans, alvast maar een
winstwaarschuwing af. ,,Er is straks
heus wel genoeg aanwas is om het
vaandel over te nemen. Maar het
gaatje met de mondiale top gaat wel
iets minder groot worden'', ver
wacht hij. ,,Want we zitten nu wel
echt in een extraordinaire situatie
met deze vrouwen. Dat moeten we
wel blijven beseffen.''
