HOPE, USA Verslag vanuit het hart van Amerika
13
'Misschien heb
ik het mis, maar ik
denk dat dit
een van de beste
landen van de
wereld is'
Droomland Amerika is
depressief geworden. Is er nog
hoop in de VS? Correspondent
Karlijn van Houwelingen
reist in de aanloop naar de
presidentsverkiezingen langs
tien dorpen en steden met de
naam Hope.
Vandaag deel 1: Hope, Maine
en je vooral niet druk maken om
dingen waar je geen controle over
hebt - zo kun je in het gehavende
Amerika van vandaag nog steeds
vooruit komen, daar is hij van
overtuigd. „Misschien heb ik het
mis, al heb ik flink wat gereisd. Ik
denk dat dit een van de beste lan
den in de wereld is. Er is een over
vloed aan kansen, enorme diver
siteit aan mensen, diversiteit aan
ruimte - je vindt hier elk klimaat,
van besneeuwde bergen tot re
genwoud en woestijn. En het ligt
eigenlijk allemaal voor het grij
pen, als je bereid bent hard te
werken, vastberaden bent, en niet
luistert naar wat andere mensen
zeggen.''
Andrew Bridge (42) woont in
Hope, een dorpje in kuststaat
Maine. Het is mijn eerste halte op
een wekenlange reis door 23 staten
die ik Project Hope heb genoemd.
De afgelopen maanden schreef ik
zoveel deprimerende verhalen
over de VS dat ik, met de verkie
zingen op komst, wil weten of de
Amerikanen er net zo zwaarmoe
dig van zijn geworden als ik. Bo
vendien, de eerste branden in het
westen kondigen wéér een apoca
lyptisch bosbrandenseizoen aan,
de democratie en rechtsstaat staan
onder grote druk. De VS werd al
geregeerd door het grote geld, de
regering Trump is nu bezig van de
overheid een veredelde depen
dance van zijn vastgoedbedrijf te
maken.
Humeur
Hoe is het humeur van de Ameri
kanen, nu de pandemie maar
slachtoffers blijft maken en het vi
rusleed gepaard gaat met ar
moede? Wat doet het met ze, de tv
die brandende winkelpanden en
plunderaars toont? Hebben ze nog
hoop voor de toekomst van de VS?
Het was altijd zo'n optimistisch
land, waar het enthousiasme niet
op kon. Als het je ergens niet
merika
smacht naar
troostvoedsel.
Barbecue
vlees, kaasma-
caroni - het
vliegt de keu
ken van chef Andrew Bridge uit.
Dat komt, denkt hij, omdat zo'n
bord langzaam gerookte runder-
borst je in crisistijd het idee geeft
dat alles normaal is. De VS be
leefde een rampzomer. En toch,
terwijl coronarecords werden ge
broken en horecabaas na horeca-
baas ermee stopte, opende Bridge
hier in Maine stoïcijns de deuren
van zijn eerste eigen restaurant.
Bij Station 118, gevestigd in een
oud benzinestation, stond op
dag één een rij tot om de hoek.
De verwachte omzetcijfers
worden naar verluidt continu
gebroken. Er zijn al plannen
voor meer vestigingen, het
liefst langst de hele oostkust
van de VS.
,,Ik denk niet zoals een nor
maal mens. Als de pandemie er
ger wordt, maak ik me wel zor
gen als het zover is'', zegt
Bridge als hij de rookoven
vol varkensvlees en kip-
pendijen even met rust
kan laten. Volhouden,
GO ZATERDAG 26 SEPTEMBER 2020
y; v
8 i |S,-
Andrew Bridge, ondernemer.
Heidi Kelley, thuisblijfmoeder.
Ron Howard, teler.
Vrees en verwarring
in het land van overvloed
LEES VERDER OP PAGINA 14
FOTO'S SERGIO AVELLANEDA
