Ik heb ambitie. Maar ik
heb het ook heel erg
nodig om stil te staan,
anders raak ik opgeslokt
door het hollende leven'
7
PASPOORT
nier begon het. Ik werd al snel aangemoedigd.
Door leraren. Door met de Kunstbende mee te
doen. Er ging een wereld voor me open."
,,Na de middelbare school heb ik een jaar in
Amerika gestudeerd. Dat was wel een zucht
naar avontuur. Het was een soort highschool
jaar, maar dan aan de universiteit. Liberal arts, je
mag je hele programma zelf samenstellen. Dus
ik deed daar een beetje Italiaans en kunstge
schiedenis en wereldpolitiek, een pretpakket.
Ik wist dat ik er uit wilde na mijn middelbare
school en dat ik een vreemde taal wilde leren.
Toen ik terugkwam bezocht ik open dagen van
diverse universiteiten. Het werd filosofie in
Gent. Mijn uitwijk naar Engeland was omdat ik
erover nadacht te gaan promoveren. De profes
sor bij wie ik dat wilde gaan doen zei: 'Allemaal
prima maar je moet eigenlijk eerst nog even
weg, want je hebt geen idee hoe je filosofische
blik nu gekleurd is door Gent. Je moet je hori
zon verruimen.' Ik ben makkelijk enthousiast
te maken. Het was niet eens een zaadje dat ge
plant werd maar meteen een flinke conifeer. Ik
ben naar Cambridge gegaan en ging daarna
niet terug naar Gent, maar ben in Engeland ge
bleven om te promoveren. Het is eigenlijk
steeds hetzelfde verhaal: er is een wens en een
soort innerlijke impuls, maar tegelijkertijd ook
een enorme ontvankelijkheid voor wat er op
mijn pad komt."
,,Nee, terwijl het me eigenlijk heerlijk lijkt om
gewoon te weten waar je naartoe gaat. Ik ben de
eerste die Google Maps aanzet, maar tot nu toe
is dat niet gelukt. Ik ben ook blij dat ik niet
meer in de academische wereld zit. Ik ben er
niet voor niks weggegaan. Dat klopte gewoon
niet. Het bevredigt me niet om filosofische pa
pers en boeken te schrijven. Uiteindelijk ben ik
dan toch meer gewoon dichter. Meer schrijver
dan academicus."
,,Ik snap dat van mezelf eigenlijk ook nog
steeds niet helemaal. Er is meer rust. Ik heb
rust nodig, dat besef ik nu pas goed. Het helpt
als je een perenboom hebt waar je gewoon te
genaan kunt zitten. Ik heb wel ambitie. Ik wil
dingen maken en ik wil mezelf laten zien. Maar
ik heb het ook heel erg nodig om stil te staan,
anders raak ik opgeslokt door het hollende le
ven. Dan kom ik niet meer op het punt dat ik
me gelukkig voel en lekker kan schrijven. Dat
kan hier in Serooskerke. Ik had een knoeper
van een burn-out, ik was heel depressief. De
bedoeling was hier even een paar maanden
naartoe te gaan om op adem te komen. Ik ben
nooit meer weggegaan, want het was meer dan
een vluchtheuvel. Het is gewoon fijn. Dat je
naar het bos kan en naar de zee. Ik werk in Mid
delburg en kan wanneer ik wil een paar dagen
naar Amsterdam. Op die manier krijg ik genoeg
van alles. Genoeg rust en genoeg herrie."
Anna de Bruy-
ckere werd in
1987 geboren in
Middelburg, waar
ze ook op
groeide. Ze is
schrijver en per
former. Na een
studie filosofie
en economie in
Gent, Cambridge
en Durham ves
tigde ze zich vier
jaar geleden in
Serooskerke. In
2018 en 2019
was ze stads
dichter van Mid
delburg. Vorige
maand ver
scheen bij uitge
verij Cossee haar
eerste dichtbun
del: Voor perma
nente bewoning.
De Bruyckere is
vrijgezel.
Later ging je ook letterlijk de wereld verken
nen.
Geen uitgestippelde carrière?
Anna de Bruy
ckere: ,,De be
doeling was hier
even een paar
maanden naartoe
te gaan om op
adem te komen.
Ik ben nooit meer
weggegaan."
FOTO BOAZ TIMMERMANS
En daarvoor kwam je terug naar Walcheren?
