'Remake? Laat ze van
deze film afblijven!'
'Tranen in mijn ogen
tijdens én na de film'
er waardering is in het buiten
land, durven we. Dat was ook
het geval met Antonia, dat zich
afspeelt in Argentinië. Die film
ging pas lopen toen hij een
Oscar kreeg. Ik had in die tijd
veel contact met de Dwaze
Moeders; die lieten me een
foto zien van hoe Argentijnen
met een tentje voor de bios
coop lagen voor de eerste
voorstelling!''
WILLEKE VAN AMMELROOY
KIEST SOLDAAT VAN ORANJE
Actrice: Willeke van Ammelrooy (76)
Gouden Kalf voor: Antonia en Lijmen/Het Been en
Cultuurprijs 2012
Favoriete film: Soldaat van Oranje (1977)
,,Ik kan natuurlijk een onbe
kende film kiezen die niemand
zag maar ik mooi vond. Maar
dat ga ik dus niet doen. Voor
mij is Soldaat van Oranje eeu
wig de beste film. Het vertelt
een verhaal dat dicht bij ons
ligt, en is grandioos gefilmd. Die
dansscène, dat is Paul Verhoe
ven op zijn allerbest. Rutger
Hauer en Derek de Lint die de
tango doen: twee mannen, die
elkaars vijand zijn, in de oorlog.
Spannend! Knap om een waar-
gebeurd verhaal realistisch te
brengen maar ook met fantasie.
Of ik het een goed idee vind als
ze de film voor de nieuwe gene-
ratie zouden remaken? Nee,
nee, laat ze daar in godsnaam
van afblijven. Het hóeft ook
niet: er worden in Nederland
nog steeds prachtige films
gemaakt. Het enige punt is dat
er nooit genoeg budget is voor
de promotie. Dat heb je nodig,
want Nederlanders zijn niet van
nature enthousiast over eigen
producten, waar bijvoorbeeld
de Fransen dat wel zijn. Pas als
NORA EL KOUSSOUR KIEST
THE PARADISE SUITE
Actrice: Nora El Koussour (26)
Gouden Kalf voor: Layla M
Favoriete film: The Paradise Suite (2015)
,,Als kind was ik al verzot op
films. Mijn oom liet me op hele
jonge leeftijd vette films zien als
The Godfather en Scarface.
Een klassieker als Turks Fruit,
die mocht ik thuis natuurlijk niet
kijken. Dat heb ik samen met
een vriendinnetje van de basis
school stiekem gedaan, toen
haar moeder eens een middag
niet thuis was. Met mijn eigen
moeder en zus keek ik dan
weer braaf Minoes. (Lacht.)
Voor mij staat de Nederlandse
film ook voor Europa. Dat komt
mooi samen in The Paradise
Suite van Joost van Ginkel, een
film waarin naast Nederlands
ook Bulgaars, Bosnisch, Ser
visch, Engels, Frans en Zweeds
wordt gesproken.
Ik zag hem pas afgelopen fe-
bruari, nadat een vriend hem
drie jaar lang had aanbevolen.
Dat het zo lang duurde voordat
ik ben gaan kijken, komt omdat
ik opzag tegen de vermeende
zwaarte van het verhaal. Ik ben
blij dat ik het toch heb gedaan.
Ik had tijdens én na de film tra
nen in mijn ogen. Omdat de film
het gebrek aan warmte en
liefde van onze tijd en ons land
laat zien, maar ook een pleidooi
is voor empathie en genegen-
heid. We zijn ons niet altijd be
wust van wat zich onder onze
neus afspeelt. Film kan dat dui
delijk maken.
Ik wist al heel jong dat ik ac
trice wilde worden. Toen ik 7
jaar was hadden we een oppas
die GTST keek. Dat vonden mijn
zus en ik walgelijk. Wij speelden
wel met de soaps mee: we
draaiden het geluid weg en
maakten dan onze eigen tek
sten.''
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 2020 27
