gm
16 ZEELAND
TIJDSCHRIFT OPGEHEVEN
De Slibreeks is
niet meer. Het is
een 'stille dood'
geworden. Na 45
jaar en 154
afleveringen is de
ooit in heel
Nederland
geprezen reeks
met kunstzinnige
miniboekjes van
het toneel
verdwenen.
MM -
Je voelde het aankomen.
Het duurde te lang voor
er nieuwe nummers van
de Slibreeks op de mat
vielen. In 2017 werden er
nog vier boekjes uitgegeven, de
nummers 151 tot en met 154.
Sindsdien bleef het stil. Zou er nog
wat komen?, vroegen de liefheb
bers zich af. Nee dus. Een speciale
editie van het literaire tijdschrift
Ballustrada verschaft helderheid.
Voor de gelegenheid is het num
mer uitgegeven op het A6-formaat
van de Slib
reeks. Wim
Hofman
schrijft er als
één van de
oprichters
van het Slib-
-3
skm! m
tijdschrift
een terug
blik in. Re
dactielid
Frans van
Dixhoorn
zet de defi
nitieve punt
achter de roemruchte reeks: ,,We
hebben 'de stille dood' van de Sli
breeks in zeer goede verstandhou
ding besproken en uitgevoerd."
Daarmee komt er een eind aan
de uitgave van een reeks biblio
fiele boekjes die jarenlang in heel
Nederland lezers vond. Een reeks
die begon als een tijdschrift dat
bestond uit een paar aan elkaar ge
niete A4-tjes. Het eerste nummer
verscheen in maart 1975, nadat An-
Ze zijn mij een beetje
vergeten. Ik had nog
wel door willen gaan
ton van Kraaij (1939-1995) en Wim
Hofman (1941) in de toenmalige
Provinciale Bibliotheek in Middel
burg de tijd rijp achtten voor een
literair blad. Gewoon beginnen,
was het idee, dan melden zich
vanzelf wel schrijvers en dichters:
er gaat vanzelf van alles aanslib
ben. Zo was de titel van het perio
diek ook meteen bepaald: Slib, met
een b. Het blad werd ondersteund
door het toen net opgerichte
Zeeuws Kunstenaars Centrum.
Ondanks alle goede bedoelingen
en het enthousiasme leek in het
voorjaar van 1977 het einde nabij.
Teun de Lange (1956) was als jon
geling in de redactie terechtgeko
men. Hij werkte in boekhandel
van Benthem en Jutting in Mid
delburg. Daar deed hij het idee op
om in plaats van het tijdschrift een
reeks boekjes op A6-formaat uit te
geven waarin steeds één schrijver
of beeldend kunstenaar aan bod
zou komen. Die omzetting bleek
een gouden greep. In 1978 werd tij
dens een schrijversavond in jonge
rencentrum Midgard het eerste
nummer gepresenteerd: De ver
pletterende werkelijkheid van Maar
ten Biesheuvel, met illustraties
van Wim Hofman.
De Lange was de laatste jaren
voorzitter van de stichting die
probeerde de reeks naar een
nieuwe toekomst te leiden. Hij
koestert mooie herinneringen aan
wat was. ,,Aan de ene kant gaat het
me aan het hart dat we moeten
stoppen. Ik heb het gevoel dat er
nog plaats is voor bibliofiele uitga
ven. Aan de andere kant, het boe-
kenlandschap is enorm veranderd.
De meeste dichters hebben tegen
woordig een eigen website. Het is
goed geweest, we moeten er niet
nostalgisch over doen."
Aardigheidje
In de topjaren waren er zo'n zes
honderd meest niet-Zeeuwse
abonnees, die vier tot zes keer per
jaar een boekje in de bus kregen.
Boekhandels in heel Nederland
legden de Slibdeeltjes naast de
kassa als niet te duur aardigheidje
om mee te nemen. Het waren
mooi uitgevoerde boekjes met be
kende en minder bekende namen,
van Jef Geeraerts tot Ed Leeflang,
van Oek de Jong tot Hans Verha
gen, van Georges Perec tot Aar-
nout de Bruyne. De laatste was ja
renlang hoofdredacteur van de
reeks. Ko de Jonge, redactielid van
het tijdschrift Ballustrada, was
abonnee van het eerste uur en was
als auteur-kunstenaar van de par
tij. Hij heeft alle nummers be-
waard. In het speciale Ballustrada-
nummer schrijft hij: ,,Een voort
bestaan van deze serie was waar
devol geweest."
Het ging allemaal goed tot het
Centrum Beeldende Kunst Zee
land, dat de uitgave op zich had
genomen, geen subsidie meer
kreeg voor de uitgave. Dick An-
beek van Uitgeverij Den Boer/De
Ruiter was altijd gecharmeerd ge
weest van de boekjes en onder
nam een poging om de reeks le
vend te houden.
Om de portokosten te drukken,
gaf hij twee keer vier deeltjes tege
lijk uit, in 2016 en 2017. Nummer
154, De wolk, waarin Elisabeth
Tonnard dichtregels van P.C. Bou-
tens opnam, werd officieel het
laatste nummer. Anbeek: ,,Ik heb
het geprobeerd zonder subsidie.
Helaas was het voor een uitgever
absoluut geen realistisch project."
Over het einde van de reeks zegt
Hofman: ,,Ik ben er niet bij betrok
ken geweest. Ze zijn mij een beetje
vergeten, bewust waarschijnlijk.
Want ik had nog wel door willen
gaan. Het liefst zou ik geëindigd
zijn zoals we begonnen: met geko
pieerde blaadjes die aan elkaar
werden geniet."
In het aan de Slibreeks gewijde
verrassingsnummer van Ballus-
trada zijn recente werken opgeno
men van schrijvers, dichters en
beeldend kunstenaars die tussen
1975 en 1978 publiceerden in Slib.
vrijdag 18 september 2020
GO
Jan van Damme
Middelburg
t'" 1:
tr V S- -«*•
1®
Nl - - --
De stille dood van de
Slibreeks-boekjes
- Wim Hofman, schrijver en
illustrator
Wim Hofman is mede-op
richter van Slib.
FOTO MECHTELD JANSEN
Teun de Lange was de laatste
jaren voorzitter van de stichting
die Slib uitbracht. privéfoto
Ko de Jonge met alle 154
nummers die in de Slibreeks
verschenen. Hij heeft ze uitge
spreid in de Kloostergang van
het Middelburgse abdijcomplex,
waar de Slibreeks in de toenma
lige Provinciale Bibliotheek ont
stond. FOTO RUBEN OREEL
