ZET DE KLOK
MAAR TERUG
2 NOC*NSF
Voorwoord
'Het ging
niet om de
marathon als
doel, maar
om de weg
ernaartoe'
Interview
Het was knokken op weg naar de top voor
kickbokser Rico Verhoeven (31),
ambassadeur van de NOC*NSF Nationale
Sportweek. Zijn carrière begon met een
demonstratiewedstrijdje. 'Dat was eigenlijk
al mijn eerste gevecht. Ik was 7 jaar. Daarna
moest ik huilen bij mijn moeder.'
'Veel mensen
vechten in hun
eigen leven ook
ergens voor.
Misschien niet
fysiek, maar wel
mentaal'
Sporten kan iedereen. Zelf was ik zo'n kind
dat bij gym op de bank zat: ballenschuw, ik
snapte de spelregels niet en was niet in staat
tot welke teamsport ook. De enige en laatste
keer ooit dat ik met voetbal scoorde, schoot
ik in eigen doel.
Maar hardlopen deed ik wel, lange einden, vaak op blote
voeten over de grasdijkjes in het Midden-Delfland.
Alleen. Tot in 1980 de Westland Marathon mijn belang
stelling wekte. Ik startte een uur na de officiële start - er
liepen in die tijd alleen professionele atleten - op een
parcours dat ik grotendeels al kende en finishte in een
mooie tijd zonder publiek en zonder medaille. Ik was 16,
niet gekwalificeerd en pas jaren later realiseerde ik me
dat wat ik had gedaan schreeuwde om een persoonlijke
revanche.
Die kwam niet voor mijn 20ste (ik feestte en stu
deerde), niet voor mijn 30ste (ik studeerde en werkte),
maar wel voor mijn 40ste
(workaholic): op mijn 39ste
liep ik mijn eerste officiële
marathon.
Die marathon bleek een
reddingsboei: ik werkte me
drie slagen in de rondte,
had overgewicht, last van
zuurbranden, rookte meer
dan twee pakjes per dag,
dronk meer dan goed is,
sliep te weinig - deed alles
wat slecht combineerde
met 42.195 meter hard
lopen. Het ging niet om de marathon als doel, leerde ik,
maar om de weg ernaartoe.
Intussen ben ik veertien marathons verder. Houdt het
sporten me gedisciplineerd en moet ik de neiging
onderdrukken om al die 50-plussers die niet bewegen
door elkaar te rammelen; ze missen zoveel. Sport kan ze
helpen bij allerlei kwalen en kwaaltjes of - mijn part -
bij eenzaamheid. Mooi dat deze krant zich verbindt aan
een doelstelling van sportkoepel NOC*NSF: zoveel mo
gelijk mensen inspireren om een leven lang te genieten
van sport. In deze bijlage laten we zien wat sporten met
je doet. Het houdt trouwens niet alleen hoofd en hart
gezond, het maakt ook meetbaar jonger: mijn smart-
watch verklapte onlangs dat mijn fitnessleeftijd die van
een 20-jarige is. Kom daar eens om als vijftiger!
COLOFON
TEKST RENATE VERHOOFSTAD FOTO JAN DE GROEN
Rico Verhoeven: ,,Puur van de
spanning. Ik kan niet uitleggen
hoe het voelt om een ring in te
stappen. Vrijwillig, hè. Om oog in
oog met iemand te staan. En je
weet: zodra die bel gaat, ga jij met
die andere persoon vechten. Dat
specifieke gevoel begrijpt echt
niemand. Zelfs niet iemand die
op topniveau schaatst, wielrent,
whatever. Misschien komt het
nemen van een penalty in een
finale qua spanning in de buurt,
maar verder is het met niets te
vergelijken.''
,,Heel soms denk ik dat nog wel
eens, maar in de ring is dat gevoel
al weg. Nadat ik een wedstrijdje
of twintig achter de rug had,
kwam ik mentaal op een niveau
dat ik mezelf de vraag durfde te
stellen: waarom doe ik dit nou
eigenlijk? Doe ik dit voor de men
sen die komen kijken, voor vrien
den, familie? Of doe ik dit omdat
ik dit leuk vind?''
,,Ik doe dit omdat ik het leuk vind.
De aandacht die je krijgt, is bij
vangst. Dat is ook allemaal span
nend, fascinerend en bijzonder.
Sport dóet wat met mensen. Jong
én oud. Nu kijken ze naar Rico te
gen Badr, maar vroeger al werden
kids uit bed gehaald om naar Ali
te kijken. En dat komt - en dat is
mijn persoonlijke mening - om
dat heel veel mensen in hun eigen
leven ook ergens voor vechten.
Misschien niet fysiek, maar wel
mentaal. Je denkt: ik wil dMr ko-
men, ik hoop ooit dSt huis te kun
nen kopen, die marathon te kun
nen uitlopen, whatever. Dat zijn
ook allemaal kleine gevechten en
doelen. Maar je hebt ook mensen
die hun hele leven juist bepaalde
gevechten uit de weg gaan. Die
bang zijn om de strijd aan te gaan.
En volgens mij is er daarom niks
toffers om naar te kijken dan naar
twee mensen die de confrontatie
wel met elkaar durven aan te
gaan.''
,,Ik denk dat ze voor mij gekozen
hebben, omdat ik een brede groep
mensen aanspreek, van jong tot
oud en vanuit allerlei achter
gronden.''
Mensen die aan sport doen zijn gelukkiger dan niet-
sporters, blijkt onder meer uit onderzoek van het
Mulier Instituut dat het geluksgevoel van sporters
vergeleek met dat van niet-sporters. Sporters geven
het een 7,5; terwijl mensen die niet aan sport doen
een 7,0 geven voor hun geluksgevoel.
Koos de Wilt
is samensteller
van deze bijlage
DONDERDAG 17 SEPTEMBER 2020 GO
Deze bijlage is een uigave van ADR Nieuwsmedia in
samenwerking met sportkoepel NOC*NSF. Aan deze
bijlage werkten o.a. mee: Annet de Groot (eindredactie),
Paulien Jansen en Mariska Schotman (vormgeving),
Wilco Willemsen (beeldredactie), Koos de Wilt
(samenstelling). Directie: Erik van Gruijthuijsen
en Bart Verkade. DPG Media
Als 7-jarige huilde je na je
eerste wedstrijd. Waarom?
Je denkt nooit: Waarom doe ik
mezelf dit aan?
En wat was het antwoord?
PASPOORT
Ricardo Verhoeven
Geboren 10 april 1989
in Bergen op Zoom.
Kickbokser Begon op zijn
7de met vechtsport; kwam
op zijn 16de als natuurlijk
zwaargewicht al uit tegen
volwassenen; sinds 2013
zevenvoudig Glory
Heavyweight World
Champion.
Privé Vader van twee
dochters en een zoon.
O ricoverhoeven.com
Heeft NOC*NSF jou daarom
gevraagd als ambassadeur van
de Nationale Sportweek?
Dus jij dacht niet: waarom heb
ben ze Dafne Schippers of
Sifan Hassan niet gevraagd,
allebei olympische sporters?
'Mijn missie: laten zien
dat kickboksers heel
gewone, aardige
mensen zijn.'
Sport geluk
Onderzoekers van Yale en
Oxford onder 1,2 miljoen
Amerikanen becijferden dat
niet-sporters zich 53 dagen
per jaar ongelukkig voelen,
terwijl sporters slechts 35
ongelukkige dagen noteer
den. De winst van lichaams
beweging is niet onbeperkt:
zo noteerden deelnemers
die langer dan 3 uur per
dag trainden een minder
goede mentale gezondheid.
Volgens de Yale- en Oxford-
onderzoekers rapporteren
