WEER EVEN THUIS
12 ZEELAND
Opgroeien in Zoutelande betekent opgroeien met de zee en het strand. Daniëlle Lous (43)
was al op jonge leeftijd een echte 'waterrat' en bezeten van muziek. Aan de Swaalingenstraat 10
maakte ze het contrast mee tussen dagenlang zingen en een oorverdovende stilte.
Daniëlle Lous komt uit
een liefdevol gezin met
vader, moeder en twee
zussen. ,,Ik ben de mid
delste van drie kinde
ren. In de zomer gingen we dagelijks
naar het strand met mijn moeder en
in het weekend met mijn vader erbij.
Hij was heel actief met ons bezig. Hij
zwom samen met ons, we schepten
samen een grote berg zand en hij
spoelde vaak aan als een walrus met
zeewier op zijn hoofd." Ze begint te
stralen als ze vertelt over haar herin
neringen aan de Zeeuwse kust. ,,Op
zondag gingen we, buitenom het
strandseizoen, wandelen naar Dis
hoek. Dat waren best wat kilometers
lopen voor een kind van een jaar of 5.
Ik kon al zwemmen voor ik op zwem
les ging. Als een vis in het water
voelde ik me, een echte waterrat."
De zomertijd was overzichtelijk.
,,Op woensdagmiddag en in het
weekend mochten we een ijsje. Ik lag
hele middagen in de zee." Haar lagere
schooltijd beschrijft ze als gezellig en
ongedwongen. ,,De kleuterschool was
een veilige plek, we kamden het haar
van de juf in de pauzes en we speel
den op het plein." Ook het dorp Zou-
telande voelde veilig en vertrouwd.
,,Het was kleiner dan nu, de Majoor-
werf was nog in aanbouw. Met mijn
beste vriendin speelde ik veel buiten.
Samen zaten we op de fiets, degene
achterop hield de ogen dicht en
moest na wat omzwervingen raden
waar we waren. Als ik Zoutelande al
niet op mijn duimpje kende, is het
daarmee versterkt."
Aan haar ouderlijk huis heeft ze on
telbare herinneringen, vele mooie en
enkele diepdroevige. De Swaalin-
genstraat was een van de langste stra
ten van het dorp, mijn slaapkamer
was de voorkamer. Mijn ooms en tan
tes woonden op een steenworp af
stand. Ik bezocht hen vrijwel weke
lijks. Daar typte ik de moppen uit de
Donald Duck over op vrijdagavond,
ging rode bessen plukken in de tuin
of keihard zingen met een koptele
foon op."
Vocal coach
Daniëlle woont tegenwoordig in Til
burg en is zangeres en vocal coach.
Dat ze iets met muziek zou gaan
doen, was al vroeg duidelijk. ,,Zo lang
ik me herinner heb ik gezongen en
toneelstukjes gespeeld. Als klein
meisje stond ik bij opoe en opa op
verzoek van de familie op de stoof
om, met de handen op mijn rug en
buik naar voren, liedjes te zingen. Op
latere leeftijd gaf ik samen met mijn
neef concerten in ons strandhuisje op
het strand. Hij was de presentator, ik
de zangeres. Sowieso liep ik hele da
gen te zingen thuis. Mijn beste vrien
din die vijf huizen verder woonde,
kon met regelmaat het hele repertoire
opsommen dat ik de avond ervoor
onder de douche luidkeels had staan
zingen." Als kind zat ze bij kinder
koor De Duinzangertjes. Jaarlijks had
de groep een uitvoering, waarbij ook
acteren aan bod kwam. ,,Daar was ik
helemaal op mijn plek en die ervarin
gen hebben me erg geholpen. Ik
mocht in de eindmusical van groep 8
de hoofdrol spelen in 'De allerlaatste
nieuwsshow'. En ik weet nog dat we
in de tweede klas Hans Grietje
speelden. In mijn herinnering was ik
de heks die de oven, een grote kar
tonnen doos, in werd geduwd."
Ook in de decembermaand maakte
Daniëlle graag muziek. ,,Met kerst
kwamen beide opa's en oma's kal
koen bij ons eten. Voor en na het eten
speelden we samen liedjes. Mijn va
der met de mondharmonica, mijn
zus op de blokfluit en mijn zusje en
ik zongen, met de tamboerijn in ons
hand."
Een andere feestdag die indruk
maakte was Koninginnedag. ,,Die dag
stond jaarlijks in het teken van ver
kleden en spelletjes. Mijn ouders
hebben jarenlang meegedaan met de
zeskamp. Ze werden steeds joliger en
vrolijker. Pas later kreeg ik in de ga
ten dat er een link bestond tussen de
gevulde koelbox en hun vrolijkheid.
Als kind deed ik mee
met de playback-
shows. Als 8-jarig
meisje playbackte ik
al een nummer van
De Gigantjes. De ja
ren erna stond ik sa
men op het podium
met mijn zusje met
nummers van Meat-
loaf en David Bowie
en Tina Turner. Urenlang troffen we
samen voorbereidingen, onder lei
ding van mijn moeder."
Haar jeugdtijd was niet alleen maar
'lang leve de lol' en zingend en flui
tend door het leven. Vooral de begin
periode van haar studie viel Daniëlle
zwaar. ,,Als 17-jarige ging ik studeren
aan het conservatorium, elk weekend
kwam ik naar huis. Ik was jong en
had soms heimwee, hoewel ik mijn
studie geweldig vond. In mijn
tweede studiejaar werd mijn moeder
ernstig ziek. Na 9 maanden kanker is
ze in 1997 overleden. Mijn leven
kreeg een heftige wending. Het was
alsof ik de volwassenheid in werd ge
trapt." Een rauw en pijnlijk rouwpro
ces volgde. ,,Mijn vader en ik waren
elk weekend samen. Uren en uren
hebben we gehuild. Het gezin was
Ik gaf samen met
mijn neef concerten
in ons strandhuisje
op het strand
incompleet geworden, haar stoel was
akelig leeg. En in huis liet mijn moe
der een oorverdovende stilte achter."
Daniëlle kon ook op dat zware mo
ment haar ei kwijt in het zingen. ,,Te-
gelijkertijd was dat zo confronterend
omdat juist mijn moeder zo van mijn
stem en het zingen hield. Nu ik zelf
in de buurt van
haar leeftijd kom,
besef ik hoezeer
haar dood mijn le
ven heeft beïn
vloed. Het bracht
me het grote besef
van het plukken
van elke dag, het
besef dat niets van
zelfsprekend is en
dat we zoveel moois hebben om
dankbaar voor te zijn."
Daniëlle's vader heeft het ouderlijk
huis inmiddels verkocht en is ver
huisd naar Middelburg. Toch voelt
Zoutelande nog steeds als 'een beetje
thuis'. „Wanneer ik door het dorp
loop en aan het strand mijn voeten
laat kussen door de zee, komen alle
intense herinneringen weer boven.
Maar ook denk ik aan het geluk van
het heden en de mogelijkheden van
de toekomst. Alles komt hier samen."
woensdag 16 september 2020
Elke dag naar het strand
Hans Puik
Daniëlle komt
nog graag terug in
Zoutelande waar ze
als kind hele zo
mers spelend door
bracht op het
strand, zoals met
haar nichtje (l).
FOTO'S COLLECTIE DANIËLLE
LOUS
- Daniëlle Lous
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en wilt
u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer Even Thuis'. U kunt
contact opnemen met Ab van der
Sluis: 08801-30203,
chefnieuws@pzc.nl.
