'Ik durf nu
niet naar een
café, maar wil
wel een date'
BV DE LIEFDE
flo(v\ on
Ze wil Ut liefst
dkt het pryfln»^
en hg /Oeens
Voer haar sta^t
Vind maar eens een date
in coronatijd. Christa (46)
woont op een Wadden
eiland, dus voor haar
is het extra lastig.
„Mijn ex vond ik spannend en interes
sant, daarom viel ik op hem. Maar toen we
eenmaal waren getrouwd, bleek hij hele
maal niet zo spannend. Hij wilde gewoon
elke avond op de bank een filmpje kijken.
We kregen een prachtige zoon, maar ik
had het gevoel er alleen voor te staan. Mijn
werk, de zorg, de ongelijke verdeling; het
legde al met al te veel druk op ons huwe
lijk.
In de vijfjaar na mijn scheiding was ik
niet bezig met een nieuwe relatie. Ik werd
opgeslokt door mijn zoontje en het genere
ren van een inkomen. Ik isoleerde mezelf,
kwam weinig de deur uit, had in mijn
hoofd niet eens ruimte voor een flirt. Maar
toen kwam corona en móchten we über
haupt niet meer op stap.
Opeens voelde dat heel beklemmend
- ik kreeg juist zin nieuwe mensen te ont
moeten. Maar naar een café durf ik niet,
want daar zijn te veel mensen die geen af
stand houden. Bovendien woon ik op een
Waddeneiland, waar het sociale leven be
perkt is, dus de kans dat ik hier iemand te
genkom, is bijzonder klein. Dat zal me eer
der aan wal gebeuren. Helaas kom ik daar
nu ook niet, want vergaderingen en andere
meetings vinden allemaal digitaal plaats.
Ik installeerde Tinder op mijn telefoon
en scrolde langs wat mannen. Wat erg,
dacht ik, net een vleesfabriek. Het gaat
alleen maar over dates scoren. Maar ik zoek
geen man voor een platte afspraak, en zeker
geen hijgerig type met een slechte foto die
de ene spelfout na de andere maakt. Gou
den tanden, een heel lijf vol tatoeages - ik
geloof niet dat ik daar mijn soort man vind.
Wat ik dan wel zoek? Iemand die heel erg
lief is, belezen en geëngageerd, die van de
natuur houdt, goed over zichzelf kan pra
ten en niet bang is om samen nieuwe din
gen te ontdekken. Op reis te gaan bijvoor
beeld, of een cursus pottenbakken doen.
En dan moet het gevoel ook nog kloppen,
natuurlijk, want iemand kan nog zo opti
maal aan de criteria voldoen, als de vonk
niet overslaat, wordt het alsnog niks. Of
andersom: hij heeft wel gouden tanden en
overal tattoos, maar heeft daar spijt van en
is ontzettend lief. Dan kan het weer wél
werken.
Na twee dagen heb ik Tinder verwijderd.
Dat gehengel en dan maar hopen dat ie
mand hapt - het staat me te erg tegen. Een
datingsite is ook niet mijn ding; dan los je
ook maar gewoon een schot hagel. Het
liefst zou ik willen dat het vanzelf gaat,
want de behoefte aan liefde is er wel. Aan
iemand die er is, bij wie ik mijn verhaal
kwijt kan, met wie ik kan kibbelen over
wat we gaan eten.
Ik stop dat verlangen nu weg, door coro
na zit er niets anders op, maar ik hoop dat
dat van tijdelijke aard is. Anders word ik
misschien zoals mijn vrijgezelle tante, die
haar leven wijdde aan haar werk als ver
pleegster, totdat het te laat was voor een
relatie. Althans, ze maakte zichzelf wijs dat
het te laat was, en stierf alleen en verbit
terd. Geen aantrekkelijk voorland.
Verlangen om aangeraakt te worden heb
ik inmiddels ook. Ik heb een app gekocht,
OMGyes, met filmpjes van vrouwen die
uitleggen hoe hun lichaam en seksualiteit
werkt. Interessante filmpjes, over het uit
stellen van een orgasme of hoe je kunt
squirten, maar eigenlijk moet je er samen
naar kijken. In mijn eentje voelt dat toch
een beetje kaal, dus ben ik gestopt met
kijken tot er iemand in mijn leven komt.
En dat gebeurt vast nog wel. Ergens is een
man, en die ga ik vinden. Of hij vindt mij.''
38
TEKST PAM VAN DER VEEN
ILLUSTRATIE STUDIO SKI
De echte naam van Christa is bij de
redactie bekend. Wil je ook praten over
je relatie? Mail magazine@dpgmedia.nl
