Kan gezuiverd water niet worden hergebruikt?
8 ZEELAND
SLABBEKOORN FRUIT VERNIEUWING
dinsdag 1 september 2020
Een zachtjes
pruttelend motortje
klinkt tussen de rijen
Conference-peren in
de boomgaard van
Slabbekoorn Fruit. Het
is de aandrijving van de
Pluk-O-Trak. Een
machine die met hulp
van vier plukkers
soepeltjes zo'n duizend
kilo fruit per uur oogst.
Joeri Wisse
Eversdijk
I ijn schoonvader
werkte er al vanaf
begin jaren 90 mee",
zegt Jessica Slabbe
I koorn. „Plukkers
kunnen het fruit meteen op de lo
pende band leggen. Dat werkt veel
beter dan een plukemmer, die be
hoorlijk zwaar is voor je rug."
Het familiebedrijf - haar man
Martijn is de zesde generatie- is dit
jaar helemaal overgeschakeld op
de Pluk-O-Trak. De machines
worden ingezet op de drie locaties
bij Eversdijk (nabij Kapelle), Krui-
ningen en Colijnsplaat. ,,We heb
ben er nu in totaal tien. Dit jaar
hebben we er vijf bijgekocht ter
vervanging van de treintjes die we
gebruikten op het bedrijf in Krui-
ningen dat we een paar jaar gele
den overnamen. Nadeel daarvan is
dat je nog steeds veel moet bukken
en rekken en dat het fruit met de
hand in de kist moet worden ge
legd."
Altijd op ooghoogte
Met de 'rijdende lopende band'
speelt dat probleem niet, laat J es-
sica zien. ,,De twee vrouwen
voorop plukken de onderste helft
van de bomen, de twee mannen
Elke plukker heeft zijn eigen flexibele lopende band. fotos cynthia cats
bovenop pakken de bo
venkant. Zo werk je
bijna altijd op oog
hoogte." Ieder heeft
een eigen flexibele
lopende band. Het is
geen toeval dat de
We vinden het
leuk nieuwe dingen
uit te proberen, zoals
precisiefruitteelt
-Jessica Slabbekoorn
mannen boven staan en de vrou
wen ervoor lopen. Jessica: ,,De
mannen zijn fysiek net wat sterker
en zorgen dat er een nieuwe kist
wordt klaargezet als deze vol is."
Behalve dat het veel
comfortabeler is
voor de plukkers,
spint ook de
fruitteler garen
bij de machine.
Doordat de
Pluk-O-Trak de
vruchten via
zachte rubberen
flappen en ronddraai
ende borstels met alle be
leid in de kist legt, loopt het fruit
nauwelijks butsen op. Jessica: ,,En
je hoeft ook niet van tevoren in te
schatten hoeveel kisten je per rij
nodig hebt. Als hij vol is, wordt de
kist neergezet en later opgehaald
met de heftruck."
Gps ook in fruitteelt
De techniek van de mechanische
oogsthulpjes is relatief eenvoudig
als je het vergelijkt met de innova-
ties waar Slabbekoorn Fruit buiten
de pluktijd mee werkt. ,,We vin
den het leuk om nieuwe dingen
uit te proberen, zoals precisiefruit-
teelt. In de landbouw werkt bijna
al iedereen met gps, maar ook in
de fruitteelt is dat de toekomst."
De basis hiervan is het verzame
len van allerlei gegevens. ,,Via een
quad meten we eerst de samen
stelling van de bodem. Zanderige
plekken houden minder goed
vocht vast en moeten bijvoorbeeld
meer water krijgen. En dit jaar
hebben we voor het eerst de bloe
semdichtheid gemeten met een
drone. Waar weinig bloemen zijn,
moet je meer bemesten of beter
snoeien. En plekken met veel
bloesem kun je chemisch dunnen
zodat het fruit niet te klein wordt."
Primeur
Een paar weken geleden had Slab-
bekoorn Fruit zelfs een landelijke
primeur. ,,Zelfrijdende tractors
bestaan al een tijdje, maar wij wil
den er pas aan zodra we er ook een
'slimme spuit' achter konden han
gen. Zo'n intelligente spuit weet
precies welke bomen hij wel en
niet moet bespuiten en kan ook
zien waar de blaadjes hangen." De
techniek draagt bij aan het milieu,
omdat voedingsstoffen en gewas
beschermingsmiddelen zo effi
ciënt mogelijk worden gebruikt.
Inzet van nieuwe techniek is
niet alleen leuk, maar ook noodza
kelijk, zegt Jessica.
,,We hebben nu drie vaste men
sen in dienst, maar we zouden er
graag meer aannemen. Helaas is er
steeds minder vakbekwaam per
soneel. Dankzij de techniek is het
makkelijker om per persoon meer
hectares onder je hoede te ne
men."
Bij Waarde spoelt dagelijks
70.000 kuub gezuiverd water de
Westerschelde in. Als het niet
door een pijpleiding zou gaan,
zijn daarvoor 2000 vrachtwa
gens nodig. Kan dat water niet
worden hergebruikt? Zeeland
schreeuwt immers om zoetwa
ter.
Ernst Jan Rozendaal
Waarde
Die vraag was gisteren aanleiding
voor een gezamenlijk werkbezoek
van de waterschappen Brabantse
Delta en Scheldestromen en het da
gelijks provinciebestuur aan de ri
oolwaterzuivering bij Bath en het
lozingspunt bij Waarde. Voor de
derde zomer op rij is het zo droog
dat de landbouwers hun oogst zien
verdorren. Toch kan het afvalwater
uit Bath niet zomaar op hun akkers
worden gesproeid.
Gezuiverd is nog niet
schoon
,,Dat is het eerste wat ik hier heb ge
leerd", zegt gedeputeerde Anita Pij-
pelink (PvdA, water) terwijl ze op
de dijk bij Waarde uitkijkt over de
Westerschelde. ,,Het kan zelfs niet
zomaar in de industrie worden ge
bruikt. Het heet gezuiverd water,
maar dat wil niet zeggen dat het he
lemaal schoon is."
Het gezuiverde afvalwater - dat in
vaktermen effluent wordt ge
noemd - bevat onder meer kleine
metaaldeeltjes en het is ook zilt. ,,Je
kunt het niet zomaar op de blad-
groente gooien", zegt de Zeeuwse
dijkgraaf Toine Poppelaars. Toch is
het ook raar om het in de Wester-
schelde te lozen, terwijl er in West
Brabant - waar het oorspronkelijk
vandaan komt - en Zeeland zoveel
behoefte is aan water.
Wie betaalt de rekening?
Vijftig jaar geleden, toen Shell zich
bij Moerdijk vestigde, is een pijplei
ding aangelegd naar de rioolwater
zuivering in Bath en vandaar nog
een aantal kilometer naar Waarde.
Gezien de stroming is dat de beste
plek om het water in de Wester-
schelde te lozen. Het streven is nu
om het opnieuw te gebruiken in de
industrie of om er bijvoorbeeld het
waterpeil in de sloten mee te ver
hogen. Daarvan kan vooral de land-
bouw profiteren. Maar waar komt
dan de rekening te liggen? Een
grote fabriek kan wellicht betalen
voor de behandeling die nodig is
om het water geschikt te maken,
maar hoe zit het met de landbouw
sector?
Drie zomers op rij droog
,,Wat kun je van de industrie en de
landbouw verwachten en wat kun
nen zij van de overheden verwach
ten?", vat Pijpelink de problematiek
samen. ,,De techniek om het water
helemaal schoon te maken is er,
maar wie gaat het betalen? Als het
drie zomers op rij zo droog is, moet
je wel een verhaal hebben waarom
je het wegspoelt in de Wester-
schelde."
Dat is precies waarom dijkgraaf
Kees Jan de Vet van de Brabantse
Delta het werkbezoek heeft belegd.
,,We gaan nu van droog seizoen
naar droog seizoen. Ik zoek een lan-
Als het drie zomers op
rij zo droog is, moet je
wel een verhaal hebben
waarom je het loost in
de Westerschelde
-Anita Pijpelink, gedeputeerde
geretermijnperspectief. Ik heb
voorgesteld daar eens over te praten
en de commissaris van de koning
en de dijkgraaf in Zeeland reageer
den meteen enthousiast."
GO
Plukken aan de lopende band
