meer liften'
'Deze scholen
tonen lef'
'Inclusief' onderwijs is
onderwijs waarin kinde
ren vanuit allerlei ach
tergronden, met én
zonder beperkingen
samen spelen, werken
en leren. Volgens Femke
van Zoggel van JongPIT
een organisaties die
pleiten voor verder
gaande invoering van
inclusiviteit, zijn de
ervaringen positief.
Vijf jaar geleden voerde
de overheid de Wet
passend onderwijs in.
Kinderen die speciaal
onderwijs volgden,
zouden vaker toegang
krijgen tot regulier on
derwijs. Aan die scholen
de taak leerlingen met
een chronische aan
doening of leer- en
gedragsproblemen
passende ondersteu
ning te geven.
Maar volgens velen
komt 'passend', 'inclu
sief' onderwijs nog niet
voldoende tot stand:
veel jongeren vinden
hun plek niet. Van
Zoggel: „Steeds meer
scholen tonen lef en
zeggen: jij hoort óók op
onze school. Laten we
streven naar structureel
beleid, de overheid is
aan zet. Ieder kind heeft
recht op onderwijs in
een inclusief onderwijs
systeem.''
In september evalueert
de Kamer de Wet pas
send onderwijs, waarin
dit thema aan de orde
komt.
MERIJN ROOTLIEB
WOONT IN ZAANDAM,
VOLGT VOORTGEZET
SPECIAAL ONDERWIJS
(VSO) IN
HEEMSKERK.
,,Nu gaat het goed'', zegt Merijn
Rootlieb (15). ,,Ik ben trots dat ik
het heb gered, dankzij knokken,
steun van familie, vrienden en the
rapie. Ik ga nu het laatste jaar van
het vmbo in, daarna wil ik graag
naar het Mediacollege. Daar voelde
ik me op de open dag al thuis.''
Merijn heeft cerebrale parese en
daardoor problemen met motori
sche functies. Voor hemzelf is het
'te laat', zegt hij. Maar andere
kinderen wil hij de ellende en sla
peloze nachten besparen. ,,Wat ik
ga vertellen is het topje van de
ijsberg. In het laatste jaar van de
basisschool heb ik in angst ge
leefd. De juf was er niet, de inval-
juffen konden het niet aan. De
verstandhouding tussen de kinde
ren met al die verschillende beper
kingen, van autisme en adhd tot
bijvoorbeeld wat ik heb, was niet
goed. Op het VSO was vooral het
tweede jaar een hel, ik kwam elke
dag thuis met buikpijn van de
stress. Er was een jongen die de
leraren niet aankonden. De klas op
stelten zetten, pesten. Ik zal nooit
vergeten hoe hij begon te juichen
toen bekend werd dat ik niet mee
zou gaan op schoolkamp.''
Het afgelopen schooljaar, het
derde, ging het beter, ook dankzij
twee nieuwe mentoren. Merijn ging
over met een goed rapport. ,,Ik had
liever op regulier onderwijs willen
zitten. Er moet geld komen waar
door kinderen zoals ik daar kunnen
meedraaien. Kleinere klassen, min
der drempels, meer liften, hulpmid
delen, begeleiding. Dan zit je tussen
mensen die je kent, uit je buurt; dan
kun je vriendschappen sluiten en
normaal sociaal contact hebben.''
