Frits Sahertian over bezettingsactie Molukkers in Wassenaar
18
,,Of mijn vader trots was op mij na onze actie in
Wassenaar? Ja, ja. Zeker. Hij was er trots op dat de
strijd die hij had willen voeren door mij werd
voortgezet." Frits Sahertian (70) was een van de twee
'Zeeuwse' Molukkers die op 31 augustus 1970 met 31
anderen de ambtswoning van de Indonesische
ambassadeur in Wassenaar bezetten. Een
Nederlandse agent kwam daarbij om het leven.
In de woonkamer van Jan Bec
kers, een Vlissinger die al
tientallen jaren betrokken is
bij de Molukse zaak, vertelt
Sahertian hoe hij van een
flierefluitende scholier veranderde
in een geradicaliseerde Molukse
vrijheidsstrijder. ,,We moesten het
voor onze ouders doen."
Frits gaat terug naar de avond
van 30 augustus 1970. ,,Voor de ac
tie in Wassenaar kwamen we mu
nitie tekort. We reden 's avonds
vanuit Moordrecht naar Vlissin-
gen om munitie te halen." De 33
deelnemers verzamelden zich
daarna in een schuur in Capelle
aan den IJssel. ,,Het was scheme
rig, met alleen maar een klein
lampje. Het plan was om de Indo
nesische ambassade in Den Haag,
het consulaat in Amsterdam en de
ambassadeurswoning in Wasse
naar te bezetten. In de schuur
hoorden we dat het alleen om de
actie in Wassenaar ging. Dat had
de top van de KPK, de ordedienst
waar ik bij zat, beslist, omdat ze
niet drie plekken tegelijk in de ga
ten konden houden."
Terugdenkend begon het voor
Frits in het kamp in Westkapelle,
waar hij met zijn vader en zijn
zusje woonde. Zijn moeder was
toen al overleden. Als zesjarige
maakte hij mee dat de Neder
landse politie er negen Molukkers
neerschoot. Alle mannen, ook zijn
vader, werden weggevoerd. Frits
bleef alleen met zijn zusje achter
tot de vrijlating van vader, drie
maanden later. ,,In 1958 zijn we
naar Serooskerke gegaan, maar
daar wisten de mensen niets van
wat er in Westkapelle was ge
beurd. Vier jaar later, ik zat in de
zesde klas, verhuisden we naar
Middelburg."
,,Mijn vader werkte bij de ijzer
gieterij Boddaert aan de Kousteen-
sedijk in Middelburg. Hij verdrong
zijn problemen door te gaan stap
pen. Op mijn twaalfde kwam ik
onder toezicht van de Kinderbe
scherming en werd naar het tehuis
Overberg bij Veenendaal gebracht.
Daar moest ik drie of vier maan
den blijven. Ik was blij, want daar
ZATERDAG 29 AUGUSTUS 2020 GO
Frits Sahertian, even terug in Zee
land: ,,Je zag dat onze ouders met
trauma's zaten, met pijn. We heb
ben gezegd: we gaan terugtrap
pen." FOTO LEX DE MEESTER
'We moesten
het doen voor
onze ouders'
THEO GIELE
Frits Sahertian Frits Saher
tian werd op 10 juni 1950 ge
boren in Makasser als zoon
van Bob Sahertian (1920, Su-
kabumi) en Maria Pesik (1923,
Bandjermassin). Zijn vader
was soldaat eerste klas in het
KNIL (Koninklijk Nederlands-
Indisch Leger). Bij rellen in
Makassar kwam Frits' éénja
rige broertje Jan om het
leven. In 1951 werden de Mo
lukse KNIL-militairen en hun
gezinnen overgebracht naar
Nederland. Daar kregen ze
ontslag uit militaire dienst. Na
omzwervingen langs verschil
lende kampen in Nederland
kwamen Frits, zijn vader en
zijn zusje in 1953 terecht in
Westkapelle. Zijn moeder was
kort daarvoor overleden in
kamp Lunetten in Vught. Frits
was toen pas drie jaar. Vijftig
jaar geleden, op 31 augustus
1970, nam hij deel aan de be
zetting van de ambtswoning
van de Indonesische ambas
sadeur in Wassenaar. Maan
dag wordt de actie herdacht
in Vught.
