'Ik was zo vakblind dat
ik nooit naar geld of een
contract heb gevraagd'
Gevraagd naar haar eigen omschrijving van
die stijl zegt zij: Penney-stijl. ,,Ik had dat
losse, dat wilde, een lenig lichaam
waardoor ik op die manier kon bewegen.''
Hierna wil zij een punt maken, verduide
lijken dat zij qua dansopvatting is door
gegroeid. ,,We zijn vijftig jaar verder. En
ik merk dat veel mensen zich niet kunnen
verplaatsen in die tijd. Ik bedoel: je mag
eigenlijk niet met de ogen van nu naar dat
showballet kijken. Dans heeft zo'n enorme
ontwikkeling doorgemaakt. Er is een groot
aantal opleidingen bijgekomen. Ongeloof
lijk veel stijlen ook: urban, hiphop, modern,
burlesque. Je ziet het in tv-programma's
en talentenjachten en via YouTube kijk ik
soms naar complete lessen van internatio
nale academies. Een halve eeuw terug was
er nauwelijks iets, ik verzon bijna alles zelf.
Luisterde naar de tekst van een nummer en
dan ging ik los.''
om Penney de Jager te horen praten, ze
vuurt volzinnen af als schaterlachen. Des
te eigenaardiger is het omdat zij zestien jaar
lang geen woord heeft gezegd op televisie.
,,Ik zweeg bij Toppop en dat deed ik jaren
later bij de show van Willem Ruis weer.
Mensen weten niet hoe ik klink'', zegt de
danseres. Op de hernieuwde belangstelling
voor haar persoon had ze niet gerekend.
,,Mijn instelling is: ik kijk niet terug, voorbij
is voorbij. Maar ik vind het nu toch leuk om
herinneringen op te halen.''
Haar overstap van Het Nationale Ballet
naar de studio van Toppop oogstte niet
louter applaus. Zowel haar ouders als artis
tiek leider Rudi van Dantzig waren not
amused. Ballet was de heilige graal, show
bizz werd in bepaalde kringen gezien als
ordinair, zegt zij. ,,Ik wilde Het Nationale
Ballet combineren met Toppop. Racete ik na
een optreden met een taxi terug naar de oe
fenruimte om aan de bar klassieke pliés te
doen. Tot ik op kantoor werd geroepen door
Van Dantzig. Ik zie mezelf nog die trappen
aflopen in de Amsterdamse Stadsschouw
burg. Ik voelde het al aankomen: je moet
kiezen, zei hij. Nu zou dat anders zijn, Igone
de Jongh schuift gewoon aan als jurylid van
Dance Dance Dance."
De Jager koos met volle overtuiging voor
Toppop. Een waanzinnig avontuur en een
grandioos podium, put zij zich uit in super
latieven over het programma dat wekelijks
vier miljoen kijkers trok. ,,Top of the cream
en cream of the top. Ik was dol op show, dan
sen en improviseren. Ik kneep regelmatig
in mijn eigen arm: is dit echt? Ik voelde me
bevoorrecht dat ik naast al die sterren
mocht optreden, hoewel ik van de meesten
niet eens meer weet hoe ze heetten. Ik ben
zo slecht in namen.''
Hoewel ze twaalf jaar lang een werkdag
per week aan Toppop besteedde en een pro
minente rol naast Ad Visser innam, kreeg
zij nooit een cent salaris. Ze betaalde en
maakte zelfs haar eigen kostuums, die ze
met het grootste plezier van de wereld bij
elkaar zocht. ,,Ik had wel 150 paar zilveren
hakken en tapschoenen. Het was de tijd
van de opkomst van de boetiekjes; die ging
ik af met een vriendin. En we bezochten
van die opslagplaatsen waar mensen oude
gordijnen dumpten. Gehaakte exemplaren,
meters vol bloemetjes. Daar maakte ik
thuis achter de naaimachine dan jurken
en andere kleding van. Nu nog vind ik dat
leuk om doen.
,,Ik denk dat ik vakblind was dat ik nooit
naar geld of een contract heb gevraagd, ik
wilde zó graag voor Toppop werken. Ik zal
het ook niet hebben gedurfd, bang als ik
was de relatie te verbreken. Niemand van
het programma zei er iets over, het was
gewoon zo. Ik denk dat Ad en de regisseur
wel betaald kregen, maar we hebben daar
nooit met elkaar over gesproken. Nu zou
dat ondenkbaar zijn.''
1970 Het eerste jaar 1973 Lang haar en flared 1973 De Jager maakte
showballet in Toppop. pants voor Ad en Penney. zelf haar kostuums.
Het is een eigenaardige gewaarwording
