ERIK DIJKSTRA
Erik Dijkstra 9 maart 1977 zoon van Theo en Alie broer van Astrid samen met
Hester ouders van Jackie en Theo woont in Amsterdam televisie-en radiomaker
presenteert Op1, Per Seconde Wijzer en Bureau Sport
Je ouders, de plaats waar je opgroeide, cruciale
gebeurtenissen: ze bepalen deels wie je nu bent. Tien
Nederlanders onderzoeken dit in deze zomerserie.
,,Ik ben opgegroeid in Glanerbrug, tussen
Enschede en de Duitse grens. Mijn vader kwam daar
vandaan. Mijn moeder komt ook uit die buurt, uit
Dolphia in Enschede. Dolphia was in haar jeugd een
wijk waar de gegoede, geschoolde arbeiders woonden.
Haar vader, mijn opa, was opzichter bij de straten
makers, hij kwam uit een echt rode familie. PvdA'ers
tot de laatste snik, die geloofden in de verheffing van
het volk. Ze stimuleerden mijn moeder naar de hbs
te gaan, wat begin jaren 60 ongebruikelijk was voor
arbeidersdochters.
Mijn vaders familie bestond uit seizoenarbeiders die
door Europa trokken. Mijn opa werd geboren in Dan
zig, zijn broer in Königsberg, het huidige Kaliningrad.
Mijn overgrootvader - dat is nogal een verhaal, heb ik
begrepen. Hij heette ook Theo, net als mijn vader en
mijn zoon, en was een opvallende figuur uit Friesland
met een enorme getatoeëerde zeemeermin op z'n arm.
Hij meldde zich aan voor het vreemdelingenlegioen,
cashte daar een flinke zak geld en deserteerde vrijwel
onmiddellijk. Op de vlucht door Duitsland ontmoette
hij mijn overgrootmoeder Anna en met haar kreeg hij
negen kinderen. Ze vluchtten van stad naar stad om
uit handen van de politie te blijven. Bij het vierde kind
werd hij opgepakt. Voor de rechtbank hield hij ver
volgens zo'n hartverscheurend verhaal dat ze hem
lieten gaan met de woorden 'je had advocaat kunnen
worden'.
Mijn grootouders van vaders kant waren echte com
munisten, die geloofden dat de verheffing van de ar
beiders vanzelf tot stand zou komen. Opleiding was
dus nergens voor nodig. Mijn vader was een intelligen
te man en kon goed leren, maar hij moest op zijn 14de
al werken in de textielfabriek. Dat hij de ambitie had
om te studeren vonden zijn ouders onzin. Het heeft
hem veel verdriet gedaan, maar hij wilde zijn ouders
niet afvallen. Mijn vader heeft zichzelf opgewerkt van
textielarbeider tot ploegenchef en uiteindelijk, zeg
maar, bedrijfsleider. Toch op hbo-niveau.''
,,Een van mijn sterkste jeugdherinneringen dateert
uit 1983. Het was een lome, grijze zondagmiddag,
de dag dat onze buurtgenoot Hennie Kuiper de klassie
ker Parijs-Roubaix won. Hennie lag alleen op kop,
raakte van de weg, kreeg een lekke band, fiets kapot,
andere fiets en hij won alsnog. Mijn vader werd gek:
hij stond op de bank te schreeuwen, hij ontplofte ge
woon. Het is een dierbaar moment - omdat mijn vader
zich zo liet gaan, maar vooral omdat hij daar geen gêne
bij voelde.
Je kon verschrikkelijk met hem lachen. Hij was in
Glanerbrug een beetje een cultfiguur. Altijd colbert
jasjes aan, al stond hij te vissen of de tuin te schoffelen.
Wat hij ook vaak deed op feestjes en partijen, tot er
gernis van mijn moeder, was vuur spuwen. Bij ons
in de tuin hebben geregeld bomen in de fik gestaan.
22
'Mijn vader deed
aan vuurspuwen,
ik vond dat normaal
TEKST NATHAN VOS FOTO'S JITSKE SCHOLS
