7
dinsdag 25 augustus 2020
tjes voeren de boventoon. De postdui
ven hoeven niet per se naar De Mikke
te worden gebracht. Vaak volstaat een
bakje schoon water, legt Coby aan de
beller uit. ,,En als u vogelzaad wil ge
ven, dan in een doos in de garage. An
ders gaan ze niet meer weg. Laat ze
een paar dagen aansterken. In bijna
alle gevallen vinden ze dan hun weg
naar huis."
10.45 uur: polyester bootje
In de vijver bij De Mikke is door de
medewerkers een zieke en verdrin
kende duif gesignaleerd. Coby belt de
brandweer. Binnen de kortste keren
staat het team Stromenwijk paraat. Er
is veel goede wil maar geen passend
vaartuig om de duif te bereiken.
Zwemmen is geen optie. ,,Daarvoor is
de waterkwaliteit te slecht." De
brandweer schakelt door naar de ge
meente voor de maritieme oplossing.
Het wensenlijstje van Coby is weer
een beetje langer. ,,We zouden hier
zelf een polyester bootje moeten heb
ben."
11.15 uur: leven en dood
Tijd voor een rondje door de opvang.
Voor Coby het moment om te kijken
hoe haar vogels het doen. De gluur-
muur springt in het oog. Daarachter
bevindt zich het zeevogelbassin.
Overal zitten kijkgaten, ook voor de
jongsten. Vanwege corona zijn er al
lang geen rondleidingen voor scholen
en andere bezoekers meer. Covid-19
heeft voorlopig ook een eind gemaakt
aan de externe activiteiten van Coby.
,,Ik gaf regelmatig presentaties op
scholen, in verzorgingshuizen of bij
vrouwengroepen." Een mantel
meeuw stapt rond met een gebroken
vleugel in blauwe tape. ,,We wachten
tot de breuk is aangegroeid en hij
weer kan vliegen." Verderop een
mooie kerkuil, drie jonge torenvalken
die op krachten komen en trippelende
sterns. In de kraamkamer zijn Amy en
Domino bezig met nog meer jong
grut. Natuurlijk lukt het niet altijd om
de vogels er bovenop te krijgen. Coby
heeft leren relativeren. ,,In de beginja
ren hier dacht ik dat ik de hele wereld
In de
beginjaren
hier dacht ik
dat ik de hele
wereld kon
redden
- Coby Louwerse
kon redden." Ondertussen weet ze dat
de werkelijkheid anders is. ,,Maar als
het niet anders kan, is het beëindigen
van leven ook dierenliefde." Coby
moet vaak beslissen over leven en
dood. Het blijven zware momenten.
,,Zeker als een ransuil je aankijkt met
die grote ogen en mooie wimpers."
11.45 uur: hartverscheurend
Aan de poort geven vader Conno en
zoon Ruben de Vos uit Middelburg
een postduif af. ,,Zat bij ons in de tuin,
onder de loungebank. De kat had er al
een grote belangstelling voor." De lij
nen vanuit De Mikke met de Neder
landse Postduiven Organisatie zijn
kort. ,,Via de ring kunnen we de eige
naar vinden." Coby gaat weer wat
jong spul voeren. Ondertussen buigen
Amy en Domino zich over een zieke
egel. Een hartverscheurend tafereel,
met krioelende maden rond het kopje.
,,Het beestje moet verschrikkelijk veel
pijn hebben." De meiden doen profes
sioneel hun werk. Ze weten dat het
beestje niet te redden is. „Wennen
doet het nooit."
13.00 uur: tot laat bereikbaar
Coby heeft een afspraak met een zieke
medewerker. Het re-integratietraject
heeft nog tijd nodig. Na het gesprek
gaat Coby naar huis. Om op gezette
tijden voedsel in vogelbekjes te stop
pen. De telefoon blijft gaan. Tussen
door administratie bijwerken en mail
checken. Allerlei lopende zaken. „Zo
als voer en medicijnen bestellen. En
nog contacten met de dierenarts."
Fondswerving is voor Coby een be
langrijke taak en loopt als een rode
draad door de dagen. De Mikke is af
hankelijk van subsidies, giften en do
naties. Crowdfunding heeft pas weer
voor wat extra financiële ruimte ge
zorgd. Spannend blijft de boekhou
ding altijd. Coby blijft de rest van de
dag beschikbaar als achterwacht voor
het team op De Mikke. ,,Als ze vragen
hebben, mogen ze me altijd bellen."
De opvang is ook 's avonds open, tot
21.00 uur. ,,Tot die tijd staat mijn tele
foon doorgeschakeld."
GÖTIE
