Zo breed en leeg als op Schiermon
nikoog zijn onze stranden nergens. En toch
verveel je je er geen moment. Zoekend naar
wat de zee op het zand achterlaat, glijden de
uren voorbij.
,,Mooi joh, bij laag water is het zand
keihard'', zegt gids Thijs de Boer, Schier-
monnikoger in hart en nieren, met wie we
's ochtends vroeg aan het jutten zijn. De
Boer groeide hier op als zoon van een vuur
torenwachter. In de lokale Tox Bar werd hij
verliefd op een toerist, met wie hij later
trouwde, werd onderwijzer 'aan de over
kant'- in Leeuwarden en op Curasao - en
keerde terug naar zijn geboortegrond om
er gids te worden.
Van kinds af aan is jutten zijn passie.
Hij wordt er gewoon gelukkig van, zegt
hij. Zijn gezicht is één grote glimlach als
hij erover vertelt; over de dichte duindoorn
waaronder je je vondsten kunt verstoppen
om ze later, in het donker, te komen op
halen. Over de grootste kans om barnsteen
te vinden (bij oostenwind). En over de
flessenpost die hij geregeld vindt. In zijn
museum, Paal 14, heeft hij een map vol.
De brieven komen niet van schipbreukelin-
De monniken zijn terug
40
Uit in Nederland
Wassermannbunker
Paal 14
wonen er weer monniken
in grijze pijen op Schier
monnikoog. Ze komen
uit de abdij Sion, in de
buurt van Deventer. Vorig
jaar kocht het groepje de
herberg Rijsbergen, ooit
het woonhuis van de fami
lie Von Bernstorff. Het
pand wordt momenteel
verbouwd en opent begin
volgend jaar zijn deuren
als klooster en retraite-
verblijf.
Schiermonnikoog
dankt zijn naam
aan zijn eerste
bewoners:
cisterciënzer
monniken die
er in de 15de
eeuw een kloos
terboerderij bouw
den. Ze droegen grijze
(schiere) kleding.
In 1580 werd Friesland
protestants en vielen alle
eigendommen van de ka-
tholieken toe aan
de Staten van
Friesland. Zes-
tig jaar later
verkocht
Friesland het
eiland en was
het in bezit van
achtereenvolgens de
families Stachouwer,
Banck en de Duitse graaf
Von Bernstorff. In 1945
nam de Nederlandse staat
het in beslag. Sinds kort
