EENS EEN ZEEUW...
II
II
8 ZEELAND
Er verschijnen steeds meer muurwerken van kunstenaar Babette Kleijn (1978). Ze maakt haar
kunstwerken van verf en ijzer. De wortels van haar abstracte staal liggen in Zeeland. ,,Het voelt alsof ik er 18
jaar gelogeerd heb."
,,Ik ben Babette Kleijn, geboren in
Goes. Mijn kleutertijd beleefde ik
in Kloetinge. Vervolgens woonde
ik tot mijn 18de in Goes. Daarna
ben ik verhuisd naar Breda om
daar de kunstacademie te gaan
doen. Ik ben nu beeldend kunste
naar. Mijn hele familie heeft roots
in de Randstad. Vanwege religi
euze overwegingen zijn mijn ou
ders, toen ze zwanger waren van
mij, naar Goes verhuisd. Zo
doende ben ik een Zeeuw gewor
den. Nu ik er zo actief aan terug
denk, voelt het alsof ik 18 jaar in
Zeeland gelogeerd heb. Ik woon
nu weer in de Randstad en dat
voelt ergens wel kloppend. Maar ik
heb ook 18 jaar aan herinneringen
aan Goes. Ik heb het heel bijzonder
gevonden."
,,Ik was dromerig en hield van
knutselen en avontuur. In mijn
kleuterjaren woonde ik in Kloe-
tinge. Daar hing het met Konin
ginnedag helemaal vol met oranje
vlaggetjes. En aan het eind van
mijn straat woonde een poppen
dokter. Werkelijk een prachtig
dorp om mijn kindertijd te bele
ven. Het dorp komt nog steeds wel
eens terug in mijn dromen.''
,,Ik zat op OBS 't Binnenhof, dat
was een erg leuke school. In het
bijzonder de lessen van Henk
Hoogerland; een grote indrukwek
kende man met een zwarte baard.
Ik denk dat hij degene is geweest
die mij heeft laten ervaren dat cre
atieve expressie waarde heeft. Al
heb je daar nog niet veel begrip
van als kind. Hij stimuleerde mij
wild te krassen in plaats van netjes
te tekenen. Hoe hij dat zei, met
veel gebaren, maakte veel indruk
op mij. Het was voor mij toen heel
nieuw idee, maar ik vond het zeker
een heel goed idee."
Wie werd je in Zeeland?
,,Ik ging naar de bieb en achterin
had je een deur met daarachter
een trap en daar waren soms knut-
selmiddagen. Dat waren dan van
die ontdekkingen. Ook ging ik
graag naar het Ambachtscentrum
bij de Hollandse Hoeve. Dat was
too much to handle voor mijn kin
derbrein; je stapte er in een oud
folkloristische ambachtsbubbel. Ik
kon daar de hele dag rondhangen
en met volle overgave kaarsen en
glazen lepeltjes maken. Eenmaal
op de middelbare school werd het
lastig. Ik zat op het Goese Lyceum,
Ik verlang ernaar om
vanuit Rotterdam
naar Zeeland te
fietsen. Misschien
iets voor deze zomer
maar had last van insomnia (slape
loosheid) en kwam daardoor niet
mee met de lessen. Dat was eigen
lijk best een ramp. Al met al moest
ik van school af. Ik heb daarna een
spoed Mavo/Havo in Vlissingen
gedaan. Dit waren interessante ja
ren waarin ik veel grappige en
sympathieke mensen heb ont
moet. Eigenlijk allemaal mensen
die net als ik zoekende waren, niet
helemaal meegingen met de
stroom of gewoon te vroeg van
school af waren."
,,Nu ik eraan terugdenk, voelt het
als een groot speelpark. Ik denk
nog vaak aan de Meerkoet. Het
zachte licht op het water. Springen
tussen de dode vissen bij het stei
gertje en softijsjes eten. Zwem
men in het kanaal. Ik rolschaatste,
we hingen vooral rond op het sta
tion in Goes; daar waren de skate
boarders. Die laatste jaren ben ik
vooral met muziek bezig geweest.
Daar vulde ik uiteindelijk al mijn
dagen en avonden mee. Ik schreef
met behoorlijk wat mensen, waar
mee ik ook muziekcassettes uit
wisselde. Ik was verslaafd aan het
maken van de perfecte tapes en
hoesjes. Zo knutselde ik mijzelf in
feite de kunstacademie in."
,,Ik woon nu 15 jaar in Rotterdam.
Het lijkt soms alsof er helemaal
niks veranderd is. Ik slaap nog
steeds erg onregelmatig en knutsel
nog steeds intensief, maar nu wat
professioneler en speels. Tijdens
Henk Hoogerland is
degene geweest die
mij liet ervaren dat
creatieve expressie
waarde heeft
een reis door Polen jaren geleden,
raakte ik gefascineerd door Sovjet-
bouw. Betonnen kerken en kale
flats met vreemde ornamenten. Ik
moest daar iets mee. Maar ik wilde
ook graag mijn verlangen uitbeel
den om 'scherp te zijn'. Wanneer
je niet slaapt ben je niet scherp.
Maar hoe ziet die scherpte er dan
uit? Zo begon ik aan mijn
scherpte-oefeningen. ik zet dit om
in werken van draad en ijzer die ik
op mijn ateliermuur spijker. Dit
heeft een heel eigen vorm gevon
den. Vorig jaar is in mijn woon
plaats Rotterdam ook een groot
muurwerk in de publieke ruimte
geplaatst. Het is zo leuk om reac
ties van mensen te horen. Ik pro
beer ieders fantasie te prikkelen
door werk te maken dat ruimte
geeft voor een eigen verhaal."
Kom je nog wel eens in Zeeland?
,,Ik bezoek af en toe mijn ouders.
Mijn vader heeft een mooie bota
nische tuin die mij inspireert.
Maar er zijn wel veel verlangens
naar bijvoorbeeld de Meerkoet of
om naar Zeeland te fietsen vanuit
Rotterdam. Ik zou ook heel graag
een keer die camping/kunstresi-
dency in Groede bezoeken. In dit
dorp kwam ik vroeger toen ik in
Vlissingen op school zat. Deze
plek spookt ook vaak door mijn
hoofd, ik moet daar echt een keer
naar terug. Misschien een goed
idee voor deze zomer."
donderdag 13 augustus 2020
GO
'Opgroeien in Zeeland; alsof
het een groot speelpark was'
Liesbeth Labeur
Wie ben je?
Wie was je in Zeeland?
Meer herinneringen?
Babette Kleijn in haar atelier in Kaus Australis in Rotterdam. ,,Het lijkt soms alsof er helemaal niks is veranderd. Ik slaap nog steeds onre
gelmatig en knutsel nog steeds intensief, maar nu wat professioneler en speels." foto prvé-archief babette kleijn
- Babette Kleijn
Hoe voelt opgroeien in Zeeland?
Wie ben je geworden?
- Babette Kleijn
