Waar te beginnen?
wederopbouw van hun stad
5
Ook deze ramp. Hoewel de oor
zaak van de explosie nog niet
bekend is en de regering ook de
opties van een ongeluk of aanslag
onderzoekt, wijten veel Libanezen
de ramp aan nalatigheid, onkunde
en corruptie. De gevaarlijke lading
lag al sinds eind 2013 in Beiroet
opgeslagen, ondanks vele waar
schuwingen van de douane.
Sinds oktober vorig jaar gaan
herhaaldelijk duizenden mensen
de straat op, in wat een 'revolutie'
wordt genoemd. Ze demonstreren
tegen de regering, de economische
malaise en de corrupte politieke
elite. De coronacrisis, die daar bo
venop kwam, zorgde voor een
kleine adempauze.
De komst van een nieuwe rege
ring, onder leiding van de door
Hezbollah gesteunde premier
Hassan Diab, bracht niet de ge
hoopte hervorming. Die ver
hoogde de belasting.
,,De regering is incompetent.
Ze lost problemen niet op, maar
maakt ze juist erger'', zegt Farah
Bazzi (31), een Libanese promo
venda en Midden-Oostendeskun-
dige. ,,De laatste twee weken lie
pen de spanningen weer op.
Iedereen zat te wachten op het
moment dat de onvrede een kook
punt zou bereiken.''
Farah is geboren in Beiroet. Ze
vluchtte met haar ouders tegen
het einde van de burgeroorlog
naar Nederland. Haar familie, die
in het zuiden van de stad woont, is
ongedeerd. ,,Maar ik heb niet eerder
meegemaakt dat ze zo woedend
zijn en zich zo machteloos voelen
als nu. Niemand begrijpt waarom
de politiek leiders zich niet om
hun mensen bekommeren.''
Krijgsheren
Volgens Farah zit de oude elite nog
steeds op het pluche: ,,Het zijn de
zelfde mensen die in de burger
oorlog krijgsheren van milities
waren.'' Libanezen roepen de
internationale gemeenschap dan
ook op geen geld aan de regering te
geven, maar te doneren aan hulp
organisaties. Die sturen voedsel
pakketten naar het land, lokale
organisaties delen op straat eten
en drinken uit.
Violet Speek, adjunct-directeur
van Unicef in Libanon, maakt zich
grote zorgen. ,,Hoeveel kunnen de
mensen nog verdragen? Libanezen
hebben veel meegemaakt. Dit is
een soort breekpunt. Het moreel
is laag. Niemand weet hoe het land
hier nog uit komt. Mensen raken
ontmoedigd.''
Niemand begrijpt
waarom de leiders
zich niet om hun
mensen bekommeren
Speek dacht aan een aardbeving,
toen ze de explosie thuis in Bei
roet voelde. Voorheen woonde ze
in een wijk die nu verwoest is. Ze
ging nog diezelfde dag naar het
rampgebied om haar hond te zoe
ken, die daar bij vrienden was en
na de klap in paniek naar buiten
was gerend. Ze vond het dier,
onder het stof maar levend. ,,Maar
onze organisatie is hard getrof
fen'', zegt ze. ,,Veel medewerkers
verloren hun huis, een aantal ligt
in het ziekenhuis, de vrouw van
een chauffeur is omgekomen.''
Kinderen
Lange tijd lag de focus van Unicef
op de vele vluchtelingenkinderen
in Libanon. Nu komen daar steeds
meer Libanese kinderen bij, die
door de crisis hulp nodig hebben.
Scholen en sociale voorzieningen
waren al lange tijd gesloten, nu
zijn ze verwoest door de explosie.
Vóór de economische crisis wa
ren er al 1,3 miljoen Libanese kin
deren in nood, in februari waren
dat er 1,5 miljoen. Unicef zorgt
vooral voor water en medische
zorg en biedt traumaverwerking.
,,Het einde van de crisis is nog niet
in zicht. Het aantal kinderen dat
hulp nodig heeft, zal de komende
tijd alleen nog maar stijgen. We
zien al dat jongeren steeds sneller
naar drugs en wapens grijpen.
Op sommige plekken neemt het
geweld toe.''
War Child biedt slachtoffers naast
voedsel, medische hulp en onder
dak ook psychosociale steun. ,,Veel
kinderen zijn getraumatiseerd ge
raakt of hebben acute stress door
de explosie'', zegt Ahmad Jaber.
,,Juist nu is onze hulp hard nodig.''
Beiroet is tijdens de oorlog deels
verwoest, maar werd weer opge
bouwd. Nu ligt de helft weer in
puin. ,,Mensen zijn het wel zat om
alles wat ze elke keer weer hebben
opgebouwd, verwoest te zien wor
den'', zegt Farah Bazzi. ,,Het land
is altijd een speelbal geweest in
het Midden-Oosten. Mijn ouders
verlangen terug naar de tijd voor
dat ze naar Nederland vluchtten.
Toen was het in Libanon zoveel
beter dan nu, en dat was nog wel
tijdens de oorlog.''
Maar Beiroet is als een feniks,
zeggen de inwoners zelf. Na elke
crisis en verwoesting herrijst de
stad uit de as. Ook Ahmad houdt
hoop: ,,Geen land ter wereld heeft
meegemaakt wat Libanon door
maakt. Ik weet zeker dat we zullen
opstaan en het land samen weer
kunnen opbouwen.''
zaterdag 8 augustus 2020
GO
as herrijzen'
Na de explosie van afgelopen dinsdag rest de inwoners van
Beiroet de uitzichtloze klus hun spullen bij elkaar te zoeken en puin
te ruimen. Sommige appartementen zijn volledig verwoest, zoals
dat van tv-producent Tony Ahwaji (rechtsboven) andere woningen
lijken hun bewoners nog een sprankje hoop te geven. De ramp
maakte 300.000 Libanezen dakloos. fotos afp
- Farah Bazzi,
Midden-Oostendeskundige
