staat er bomvol heiligenbeelden en er hangt
een keur aan religieuze schilderijen. Ik ben
inmiddels gewend aan de Limburgse devo
tie. Of je nu gelovig bent of niet, onderhou
dend is het zeker. Zoals dat opschrift op een
van de talrijke veldkruisen die ik al ben te
gengekomen: Ach zondaar Verandert u van
leven Zal ik u de hemel geven.
Bij gebrek aan een alternatief volg ik
een klein stukje Mergellandroute. Mooi
en prachtig, met uitzicht en fijne bochten.
Iets onder het dorp Epen leidt een klein
weggetje me terug naar onbekend terrein.
Heerlijk, een vleugje avontuur. Rijdend
over de flanken van de heuvels ben ik niet
meer een van de velen, maar een eenzame
motorrijder op zoek naar moois.
Plotseling is daar het Kasteel van Beus-
dael. Het kondigt de Belgische Voerstreek
aan, ooit het grimmige decor van de taal
strijd tussen Walen en Vlamingen. De
heethoofden zijn intussen van het toneel
verdwenen en dat doet de streek goed. Het
grote voordeel van die roerige tijd is dat er
landschappelijk nooit veel is gebeurd. Als
de Vlamingen iets wilden veranderen,
wilden de Walen niet. En omgedraaid.
Voer op te zoeken en te volgen. Onder meer
naar Sint-Pieters-Voeren, Sint-Martens-
Voeren en 's Gravenvoeren. De weilanden
zijn er klein, met mals gras en grazende
koeien. De heuvels bedekt met gemengd
bos. In de dorpen staan eenvoudige huizen
met af en toe een kerk als bastion van het
geloof. In de Voerstreek zijn het de kleine
dingen die verrassen. Een weelderige forel
vijver, een eeuwenoud kapelletje, een gal-
genberg. Of neem Afspanning De Swaen
aan een beschermd pleintje op de Kinken-
berg. Het vermoeden bestaat dat deze her
berg onderdeel was van Europa's eerste in
ternationale postroute uit de 15de eeuw,
opgezet door een zekere meneer Taxis.
Het 1024 kilometer lange traject verbond
het Innsbruck van Maximiliaan van Oos
tenrijk met het Mechelen van zijn dochter
Margaretha. De rit was verdeeld in etappes
met aan het begin en eind steeds een gele
genheid waar van paard en ruiter werd
gewisseld. Zodra de koerier deze herberg
naderde blies hij op zijn hoorn, zodat zijn
opvolger zich kon klaarmaken voor vertrek.
Op die manier werden belangrijke brieven
en documenten in recordtempo bezorgd.
De Moto Guzzi V7 klimt naar de top van
de Kinkenberg en volgt een gravelpad terug
naar Nederland. Oude grenspalen staan als
stille monumenten in het veld. Met de
wind in het gezicht en de stofwolken op
mijn hielen, gaat het langs boerderijen,
kapelletjes en boomgaarden met hoog-
stamfruit. Ik daal af, klim omhoog en volg
een slingerweg over een heuvelrug richting
de ondergaande zon. Helemaal alleen.
Top 5 routes
Bonnefooi
In het zuiden van
Limburg stuit je
gegarandeerd op
vakwerkhuizen en
carréboerderijen.
Ik besluit om het smalle water van de
1. Zeeuws-Vlaanderen
Avontuurlijk rijden over zand
paden en asfaltwegen. De ar
chitectuur, het landschap en
de taal voelen eerder Vlaams
dan Nederlands. Logisch,
want Brugge en Gent liggen
voor een groot deel van de
streek dichterbij dan Vlissin-
gen en Middelburg.
2. Noord-Groningen
Rijden door uitgestrekt en
leeg land. Een beetje het
Big Sky Country-gevoel van
Amerika. Die rechte wegen?
Gewoon elke afslag extra
scherp aansnijden. Lijkt het
bijna op een haarspeldbocht.
3. Twente
Licht glooiend terrein met
dorpen en boerderijen uit
vervlogen tijden. Hand van
het gas en genieten van de
kleinschalige landerijen. Op
een enkele populaire plek na,
zoals Ootmarsum, genoeg
ruimte voor iedereen.
4. Walcheren
Over dijken rijden zonder dat
omwonenden er last van heb
ben. Op tal van plaatsen lig
gen, een stukje landinwaarts,
oude dijken die niet meer
nodig zijn om de zee buiten
te houden. Ze slingeren nog
net zo lekker.
5. Kop van Noord-Holland
Ideaal voor een molentocht
zonder drukte. De meeste
fietsers en motorrijders
maken zo'n rondje door het
Groene Hart, maar hier,
boven Amsterdam, staan er
net zoveel en is er vaak veel
meer ruimte.
Reisreportages worden soms
(deels) betaald door derden.
Zij hebben geen invloed op
tekst en vormgeving.
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 2020 41
