'Mijn vader heeft
me weleens
stoppen met de
media. Hij had
er last van'
worden. Omdat ik hard kan verpakken in zacht, is het
makkelijk voor anderen om iets van me aan te nemen.''
,,Ik zou dat niet weer zo doen, voor miljoenen het
reisbureau van mijn vader overnemen. Het heeft ons
tien jaar aan strubbelingen gekost om de navelstreng
door te knippen, hoe hard dat ook nodig was. Iemand
die een bedrijf opbouwt, kan daar vaak moeilijk af
stand van nemen. Want hij vindt - het is vaak een hij -
dat hij het het beste kan. Maar dan is het lastig om
werknemers aan je te binden en te groeien.
Mijn vader heeft daar zijn eigen verhaal in: hij was
ontzettend slim, maar mocht zijn school niet afmaken
en heeft zich daarom via zijn werk moeten bewijzen.
Ergens zit er een minderwaardigheidscomplex ten op
zichte van de gestudeerde mensen als advocaten en
notarissen. Dat underdoggevoel kende ik niet, want ik
heb rechten gestudeerd. En doordat ik geen complex
heb, kan ik anderen wel de ruimte geven. Dat kon mijn
vader niet: alles liep top-down.
Ik heb hier weleens over gesproken op een familie-
bedrijvencongres en daar vonden ze het pittig dat ik de
navelstreng had doorgeknipt en had gekozen voor het
bedrijf in plaats van de familie. Dit proces heeft onze
relatie onder druk gezet, ook omdat ik boven hem uit
ben gestegen. De titel 'Zakenvrouw van het Jaar', die ik
in 2017 won, heeft me bijvoorbeeld veel bekendheid
gegeven. Mijn vader heeft me toen weleens gezegd dat
ik moest stoppen met media, want hij had daar last
van. Dat voelde voor mij als: het moest om hem gaan.
Een familiebedrijf is altijd ingewikkeld. Je kunt niet
wandelen en handelen tegelijk. Alles loopt door elkaar,
op elk moment, en dat kun je niet even uitzetten tij
dens het kerstdiner. Geen denken aan dus dat mijn
zoons in dit bedrijf stappen. Tussen mijn vader en mij
is alles inmiddels weer goed. De coronacrisis heeft ons
dichter bij elkaar gebracht.''
,,Mijn zoon Bob had bij zijn geboorte een streptokok-
kenontsteking en dat hij die overleefde was een won
der. Omdat ik tijdens de bevalling ook heel ziek werd
en op het randje van de dood zweefde, kreeg ik pas
achteraf door hoe erg het was. Vijfjaar later herkende
een verpleegster me in het ziekenhuis, alleen maar
omdat ik de moeder was van die baby die het net haal
de. Bob en ik hebben allebei een tweede kans gekregen
in dit leven. Ik besef elke dag hoe kwetsbaar dit leven
is en dat geld en succes slechts marginale middelen tot
geluk zijn. Hij is later nog een keer levensbedreigend
ziek geweest, deze keer doordat de ziekte van Lyme op
zijn hersenvlies is gaan zitten. Ik zeg weleens tegen
hem: je krijgt geen derde kans.''
,,Soms vraag ik me af of ik toch niet beter de wijde
wereld in had kunnen gaan, in plaats van de zaak over
te nemen. Het lukt mij om Doets Reizen in twee dagen
per week te runnen, dus in zekere zin ben ik aan het
onderpresteren. Vandaar dat ik er van alles naast doe,
zoals nu weer een platform met zakenvrouw Rahma El
Mouden, waarmee we ondernemers door de corona
crisis heen loodsen. En mijn boek Bloei is net versche
nen, waarin ik betoog dat ongeremde economische
groei een gevaar voor de wereld is en dat maatschappe
lijke oplossingen vanaf nu leidend moeten zijn. Groei
volgt dan vanzelf. Dat inzicht kwam van die meiden
van mijn Academy. Eerst werd ik boos van de plannen
die ze pitchten. Die dropen van het alternatief idealis
me. Mijn insteek was altijd: je moet eerst geld verdie
nen voordat je wat kunt terugdoen voor de maatschap
pij. Maar deze slimme vrouwen, tussen de vijftien en
vierentwintig, openden mijn ogen dat urgente proble
men je uitgangspunt moeten zijn. En daar oplossingen
voor bedenken. Dat wordt de nieuwe economie: niet
kapitaalvermeerdering, maar probleemoplossing.
Ik ben dit bedrijf daarom diep aan het hervormen,
want ik geloof niet dat we zo maar door kunnen gaan.
Ook een coronavaccin zie ik er voorlopig niet komen.
De missie van Doets is mensen met elkaar in verbin
ding te brengen via de natuur. Daarvoor vlogen ze
tot voor kort 10.000 kilometer richting Amerika of
Canada, en gaven ze 10.000, 15.000 euro per reis uit.
We staan voor een existentiële vraag: moeten wij
stoppen of gaan we toekomstbestendig werken? We
zijn nu een nieuwe vorm van reizen aan het ontwikke
len waarbij je niet, of minder vliegt, maar op een of
twee plekken in Europa ook die bijzondere beleving
hebt. Intens contact met de natuur, en daarmee met
j ezelf en je naasten. En dat gaan we heel anders doen
dan andere organisaties, dat spreekt voor zich. We zijn
nog bezig met het businessplan.''
„Natuurlijk ben ik gescout voor de politiek, maar
dat lijkt me niet verstandig. Ik ben niet iemand van de
compromissen, want ik zie allang waar het naartoe
gaat. Ik loop voor de troepen uit. Stel dat ik beleid zou
moeten maken op emancipatie. Moet ik dan aan verga
dertafels, moet ik gaan lobbyen? Nergens voor nodig.''
Met de Young Lady Business Academy helpt Elske
Doets vrouwen bij het zetten van de eerste grote
stappen in hun carrière.
