7
vrijdag 7 augustus 2020
nachtportier die gelden als alle gas
ten slapen en de andere werknemers
naar huis zijn. „Lekker is dat, hoor. Ik
kan mijn eigen regels bepalen. Een
heel hotel voor mij alleen. Mijn hotel,
zo voelt dat dan een beetje."
Holst van de nacht
Zo af en toe, echt een enkele keer per
nacht, stapt er iemand de lobby bin
nen. Bijna altijd iemand die voor zijn
werk in Zeeland zit en door zijn baas
bij Van der Valk is ondergebracht.
Vaak mensen uit het buitenland. ,,Job
done for today?", vraagt Rinie aan
een uitgeput ogende arbeider, die in
het holst van de nacht binnen komt
slenteren. De man vertelt dat de klus
nog niet is geklaard en hij snel moet
gaan slapen, want in de ochtend
moet hij weer aan de bak.
Maar wat de man niet weet, is dat
Rinie er dan al voor gezorgd heeft dat
er in ieder geval een uitgebreid ont
bijtpakket voor hem klaar staat. Rond
02.30 uur is de nachtwaker de keuken
in gedoken. Door de geur van de
frietpan zou je bijna denken dat daar
een stel kroketten stiekem een nach
telijke duik heeft genomen. Rinie is
geen spelbreker. Hij laat de friteuse
voor wat-ie is en koerst recht op zijn
doel af: de ontbijtkoeling.
Achter de grote, stevige deur staat
een kar met een stuk of acht kleine
doosjes erop. De ontbijtpakketten,
die op bestelling worden gemaakt.
De nachtportier rijdt ermee naar het
kantoor achter de receptie. Daar heeft
hij een koelkastje met drinken en
Ik vind het
heerlijk als ik
hier zo in mijn
eentje sta
- Rinie de Bruijne
chocoladerepen. ,,De keuken zet de
doosjes klaar. Drie soorten ge
smeerde broodjes erin en een stuk
fruit." Aan Rinie vervolgens de taak
om het af te maken. ,,Ik controleer of
alles erin zit. Sommige gasten heb
ben andere wensen, dat moet dus
goed zijn. En ik doe het drinken en
een snoepje erbij."
Tienduizend stappen
Als ook die klus is geklaard, is het tijd
om het hotel langzaam weer klaar te
maken voor de nieuwe dag. Eerst een
wandeling naar de kelder, om de
veeg- en zuigmachine terug te bren
gen naar zijn standplaats. De zoveel
ste expeditie door de gangen van het
hotel. ,,Nee, stilzitten is er niet bij.
Gelukkig maar, want door bezig te
zijn blijf je het beste wakker", zegt
Rinie. ,,Ik heb een stappenteller",
vervolgt hij. ,,Per nacht kom je toch
wel in de buurt van de tienduizend
stappen."
Op de terugweg ziet hij een eerste
teken van leven. Of liever gezegd: hij
hoort het. In de keuken laat ontbijt-
kok Johnny twee pannendeksels op
de vloer kletteren. ,,Het kan ook
nooit eens een beetje zacht, he?",
grapt Rinie. Zelf neemt hij de lobby
onder handen. De waterval laat zich
weer horen en de kaarsen gaan weer
aan. De sfeer van de avond ervoor is
in ere hersteld. Voor de gasten zal er
tijdens hun slaap weinig veranderd
zijn, maar Rinie weet wel beter. Als
een tandenfee is-ie te werk gegaan.
Onzichtbaar. Maar ook onmisbaar.
zij n, geldt de wet van Rinie
