'Moeder wurgde baby Ivo met ceintuur van badjas'
'Men had iets vernomen over
mijn lichamelijke toestand.
Het doet zo'n pijn dat je niet
eens een kans krijgt'
'Ik heb intussen wel 125
sollicitaties verstuurd.
Nergens mocht ik op
gesprek komen'
'Mijn kleur stond de
aandeelhouder niet aan,
dus ik moest direct het
pand verlaten'
WÈÊgSÈÊ
EUWS 11
DISCRIMINATIE OP DE WERKVLOER
Meer dan de helft van de Nederlanders is ooit gediscrimineerd bij een sollicitatie, blijkt uit onderzoek
van Nationale Vacaturebank. 40 procent heeft weleens discriminatie ervaren op de werkvloer.
Corry Bouma (57), trouwambtenaar
,,Ik heb een lichamelijke beperking: artrose in mijn
knieën, rug en schouders, waardoor bewegen moeilijk
gaat. Mijn man wees me op een vacature voor trouwamb
tenaar in onze gemeente. Een paar keer werken in de
maand, dat moest goed te doen zijn. Ik mocht op gesprek
komen en werd daarna gebeld: ik was het geworden!
Maar men bleek iets vernomen te hebben over mijn
lichamelijke toestand. Opeens was ik niet meer geschikt
voor de functie. Het zou te zwaar zijn. Maar ik val heus
niet zomaar uit elkaar, hoor. Ik moet gaan zitten als ik
moe word. Ik gebruik soms een rolstoel, maar die heb ik
voor het werk niet nodig.
Het doet zo'n pijn dat je niet eens een kans krijgt. Ik
wilde het niet laten zitten. De zaak is tot aan de Commis
sie voor Gelijke Behandeling gekomen, die mij in het
gelijk stelde. Toen kreeg ik alsnog de vraag of ik nog geïn
teresseerd was in de functie. Ik heb 'ja' gezegd. Ik wilde
laten zien dat ik het wél kon.
Nu, elf jaar later, ben ik blij dat ik heb doorgezet. Ik heb
intussen meer dan tweehonderd paren mogen trouwen.
Dat maakt het allemaal de moeite waard.''
John Kagenaar (58), werkzoekend
,,Ik ben onlangs weer op zoek gegaan naar werk nadat ik
was hersteld van een hernia. Maar werkgevers vinden me
te oud. Ik heb als leidinggevende in de logistiek gewerkt,
heb alle papieren en certificaten die je maar kunt beden
ken, maar het lijkt er niet toe te doen.
Van UWV moet ik minimaal vier sollicitaties versturen
per maand. Ik heb er intussen zeker 125 verstuurd. Ner
gens mocht ik op gesprek komen. Meestal hoor je niks
meer. Dat stoort me nog het meest. Als je me niet wilt
omdat je me te oud vindt, zeg het dan tenminste eerlijk.
Dat het zo lastig zou worden werk te vinden, had ik niet
aan zien komen. Vroeger was het toch zo dat je naar elkaar
omkeek, dat ook de werkgever hart voor de zaak had? Te
genwoordig gaat het alleen maar om het geld.
Ik mis het wel om te werken. Ik ben een sociaal dier.
Thuis zit ik maar te verpieteren. Ik ben weinig hoopvol
over mijn kansen op een nieuwe baan, maar toch blijf ik
het proberen. Daar zal het in ieder geval niet aan liggen.''
Ruben Brave (46), ondernemer
,,In mijn loopbaan heb ik voor veel mooie bedrijven ge
werkt waar nooit iets vervelends is voorgevallen. Je richt
je liever daarop dan op de keren dat het misging. Maar ik
heb ook gewerkt bij grote bedrijven waar, ook op directie
niveau, expliciet werd gediscrimineerd. Zo zei een witte
man eens tegen me: 'Je staat bij mij 1-0 achter'. Ik begreep
het niet, hoezo? 'Ik haat Surinamers', zei hij. Natuurlijk
ben ik dan boos. Of eerder verdrietig. Maar je moet profes
sioneel blijven en leren incasseren.
In mijn loopbaan heb ik altijd rationeel gereageerd op
discriminatie, hoe erg of oneerlijk ook. Toen me verteld
werd dat ik direct het pand moest verlaten 'omdat mijn
kleur een aandeelhouder niet aanstond.' En toen ik de
overeengekomen financiering voor een start-up niet
kreeg, omdat mijn witte zakenpartner eruit stapte en
deze overheidsorganisatie 'niet zulke bedragen aan ie
mand met mijn afkomst gaf'. Ik vertel dit niet om mensen
door het slijk te halen. Wel om te laten zien dat discrimi
natie niet iets van vroeger is, maar ook van nu. En om ie
mand die het ook overkomt, te laten weten dat hij of zij
niet alleen is. Je moet je durven uitspreken."
De dode baby kreeg gisterochtend in
de rechtbank voor het eerst een naam:
Ivo. Het jongetje kwam op eerste paas
dag (12 april) ter wereld in Haaksber
gen. Maar opgroeien kon hij er niet. En
daar is, volgens het OM, zijn moeder
verantwoordelijk voor.
De moeder zou het kind met de
ceintuur van haar badjas om het leven
hebben gebracht. Strangulatie, heet
dat. Verwurging. „Alles wijst daarop",
zo sprak de officier, die aangaf dat de
baby rode verwondingen om de nek
had en een bloeduitstorting op de
tong. Ook bleek er een 8 centimeter
lange breuk in de schedel te zitten en
had de baby 'allerlei puntvormige ver
wondingen'.
In de wasmachine vonden de on
derzoekers zowel de badjas als de cein
tuur. Ze waren al gewassen, het leek
erop of de vrouw dat nog eens wilde
doen. In verhoren werd Linde de W.
(30) daarmee geconfronteerd, maar
een verklaring had ze niet. Ze gaf de
onderzoekers mee: 'Zoek het lekker
zelf uit'.
Wekenlang deed de recherche on
derzoek, in en om de woning. Dat
heeft uitgewezen dat de moeder de
enige was die tijdens de geboorte van
de baby in de woning aanwezig was.
Na de dood van de baby lichtte ze haar
partner niet in. Die zag pas wat er ge
beurd was toen hij later thuiskwam.
Daarna is de huisartsenpost gebeld. Of
hij de biologische vader is, is nog on
duidelijk.
De vrouw zelf claimde in verhoren
niet te weten van de zwangerschap.
Opmerkelijk, volgens het OM, omdat
dat dan de tweede keer zou zijn. Ook
gaf de officier aan dat het veel vragen
oproept. Want als ze het niet wist, was
de dood van Ivo dan moord met voor
bedachten rade? Het blijft onderdeel
van onderzoek, aldus de officier, die
over de vraag of het 'opzettelijk' was,
geen twijfel kent.
Geen antwoorden
Linde de W. was niet aanwezig in de
rechtbank. Op de vele vragen die er
nog altijd zijn, kwamen ook van haar
advocaat Mariska Pekkeriet geen ant
woorden. „Ik houd mijn kaarten tegen
de borst." Ook na de pro-formazitting
onthield ze zich van commentaar. De
vrouw blijft tot de regiezitting van de
zaak, op 19 oktober, in voorlopige
hechtenis.
dinsdag 4 augustus 2020
GO
'Opeens was ik niet meer geschikt'
Priscilla van Agteren
Hij kwam levend ter wereld, maar
werd niet ouder dan een dag. Baby
Ivo werd vlak na zijn geboorte op
zettelijk gedood door zijn moeder,
met de ceintuur van haar badjas,
zo stelt het Openbaar Ministerie.
Arjan te Bogt
Haaksbergen
Onderzoek in het
pand in Haaksbergen
waar baby Ivo op
12 april onder ver
dachte omstandighe
den is overleden.
FOTO REINIER VAN WILLIGEN
