MISSCHIEN
NOEM IK HEM
DARTH VADER
18
I
Annie Tangberg (48), cellist
„Cello is een moeilijk instru
ment. Je hebt geen toetsen
of fretten, je moet met je
strijkstok en vingerzetting
zelf de toon maken. Dat
vergt oneindig veel oefening.
Ik oefen elke dag een paar
uur, meestal Bach.
Ik heb vijftien jaar op een
instrument gespeeld dat ik
had geleend van een fonds.
Toen besloot ik een eigen
cello te laten bouwen. Ik
kwam bij een echtpaar in
Duitsland terecht dat de
modernste technieken ge
bruikt om fantastische instru
menten te maken, Andrew
Finnigan en Pia Klaembt. Ze
hebben met de hand een
cello gebouwd die volledig
op mij is toegesneden.
Als deze mensen dat voor je
doen, betreed je een onbe
kende wereld. Alleen al de
keuze van het hout is een
wetenschap op zich. Mijn
cello is onder meer gemaakt
van Bosnische esdoorn en
sparrenhout uit Tirol. Hout
van bomen die op grote
hoogte groeien en minstens
250 jaar oud
zijn, zodat ze
de juiste hard
heid hebben.
Geschikte es
doorns zijn na de Joegoslavi
sche oorlog trouwens
moeilijk te vinden, omdat in
veel bomen granaatscherven
zitten.
Ik heb dit instrument nu drie
jaar en het blijft zich ontwik
kelen. De geluidstrillingen en
je manier van spelen bepalen
de uiteindelijke klankkleur.
Zo wordt het een persoonlijk,
intiem instrument, een ver
lengstuk van je lichaam.
Mijn vorige cello gaf ik een
naam, Chipolata. Hoe deze
gaat heten, weet ik nog niet.
Misschien Darth Vader. Toen
ik met de bouwers kennis
maakte, wilden ze dat ik wat
voorspeelde om te horen wat
voor celliste ik was. Ik koos
het thema van Star Wars en
dat gaf de doorslag, daar
waren ze liefhebbers van.
Mijn cello laat ik nooit ergens
achter, ook niet in een repeti
tieruimte. Hij moet mee naar
huis! Het voelt toch als mijn
kindje.''
