'Ik word 92 en als ik dan
moeilijk doe over een los
velletje, krijg ik het zwaar'
dat je kinderen denken: ieuw! Vijfjaar gele
den speelde ik in De Ontsnapping, een film
met wat heftige seksscènes. Merlijn vroeg
of hij de première mocht overslaan. Hij had
van vrienden al genoeg gehoord over de
voorstukjes.
Ik heb het nog nooit met ze gehad over
die Playboy-reportage, Vlinder zou zich
echt kapót schamen. Als ik mijn bikini
stukje afdoe vraagt ze: 'Mam, kun je niet
gewoon met je bikini aan zonnen?' Ik ben
van een generatie die naar naaktstranden
ging. Daar gruwelt Vlinder van. Ze had eens
een gesprek met de vader van een vriendin
van mij, die haar zei dat haar generatie zo
preuts is. Daar was ze niet van onder de
indruk. 'Dus omdat jullie dat allemaal nor
maal vinden, moeten wij dat ook? Jullie
moeten het vooral zelf weten, maar ik hou
lekker mijn bikini aan.' Dat vond ik zo goed
van haar. Ik dacht: over haar hoef ik me
geen zorgen te maken, die komt er wel.
Maar die Playboy, tjaik heb hem vast
nog wel, waarschijnlijk ligt-ie nu ergens
in de opslag. Ik denk dat die uiteindelijk
gewoon wordt weggegooid, als ze hem
hebben gevonden na mijn dood.''
,,Nog steeds. Ik denk dat we met z'n allen
een grote energiebron vormen. Ik heb sterk
het gevoel dat we hier zijn om dingen te
leren en ervaren. Al zul je mij niet horen
zeggen dat ik nog weet dat ik in de tijd van
Napoleon op aarde was. Ik had het er met
mijn vader soms over, hij vond de mens van
nature slecht. Het houdt gewoon op na de
dood, was zijn idee. Dat gevoel heb ik hele
maal niet. Ik vind het zo zinloos, als het
alleen maar dit is.''
,,Ja! Zo'n zure, ouwe tak. Die alles negatief
ziet. Misschien hoef ik niet bang te zijn dat
het me overkomt, maar als je alleen bent
word je nu eenmaal niet meer gecorrigeerd.
Als je een partner hebt, gebeurt dat wel:
'Hè, wat zit je weer te zeiken vanavond!'''
,,Nee, die zijn zó lief. Ik zeg altijd: 'Wel zeg
gen hoor, als je me vervelend vindt.' 'Ja,
mam!' Ik ben zo bang dat mij dat overkomt,
ik vind vrouwen vaak zeikerds, als ik eerlijk
ben. Ik ben tegen de zure en ongelukkige
vrouw die dat niet ziet van zichzelf en niet
voor zichzelf durft op te komen. Ik koppel
dat trouwens vaak aan de overgang. Er zijn
veel vrouwen met zware klachten, die niet
precies weten wat voor heftigs er met hun
lichaam gebeurt. Als de huisarts dan zegt:
'Mevrouw, u moet er even doorheen', dan
is het niet verwonderlijk als je gaat zeiken,
dat is superfrustrerend! Want je bent boos
op alles en iedereen en op jezelf, maar je
mag het niet uiten. Dat gebeurt toch, je
reageert het af op je kinderen, op je man.
Dat gebeurt gewoon, dat doen vrouwen.
Omdat ze niet goed weten wat er fysiek
met ze aan de hand is.''
,,Ik dacht dat ik te lelijk was voor televisie
en film. Daar had ik een beeld bij van heel
knappe vrouwen. Ik vond mezelf een
actrice voor het toneel, want dan zitten
mensen ver weg in de zaal. Toen ik voor het
eerst op tv kwam in Goede tijden, slechte
tijden heb ik huilend voor de tv gezeten.
Ooh, die close-ups, doe maar niet! Ik had
echt een heel slecht beeld van mezelf.''
En nu?
,,Ben ik blijer met mezelf dan ooit. Dat vind
ik ook wel triest, zielig voor dat meisje van
toen. Dat ik daar zo over dacht. Als ik nu
foto's terugzie, denk ik: hoe kun je jezelf
niet mooi vinden? Hoe kan het? Je ziet daar
toch een mooi meisje?''
,,Ik ben niet opgevoed met het idee dat je
je als vrouw mag laten zien en jezelf mooi
mag vinden. Ik vond het prachtig als mijn
ouders naar een feest gingen. Mijn vader in
smoking en mijn moeder in een lange jurk.
Als ik haar zich zag opmaken, dacht ik: mijn
moeder is wél mooi. Want verder gaf ze er
niets om, was ze niet bezig met haar uiter
lijk, ze liep er meestal smakeloos bij, vond
ik. Als ik nu foto's van mezelf zie, vind ik
mezelf knapper dan vroeger, dat is ook wel
gek. Maar volgens mij komt dat omdat ik
happier ben. Ik straal meer.''
,,Ja, maar het wordt er natuurlijk niet beter
op. Je krijgt een ouder vel. 'Alles gaat zak
ken, behalve je tandvlees.' Het zou leuker
zijn als het leven zou beginnen met een
oud lijf dat steeds beter wordt. Als ik oudere
vrouwen zie, denk ik: oh ja, daar ga ik ooit
naartoe, naar dat oude velletje.''
,,Ja, want ik word 92 en als ik dan moeilijk
doe over een los velletje, dan krijg ik het
wel heel zwaar. Je moet je leeftijd omarmen.
Maar ook ik word elke dag met mezelf ge
confronteerd in de spiegel. Gisteren was ik
bij de schoonheidsspecialiste en dan zie ik
vandaag echt wel resultaat. Maar dan kijk
ik naar mijn hals en zie ik dat het daar alle
maal begint te hangen. De vrouw die me
behandelde zei: 'Dan laat je de boel toch
lekker optrekken?''' Ze stopt even. ,,Dat is
wel aanlokkelijk, hè? Ik ben ook niet tegen
de plastisch chirurg, maar vrouwen moeten
daar niet heen met het doel weer jong te
worden. Stel dat ik alles laat doen, alle ex
pressie weg uit mijn gezicht, welk signaal
geef ik daarmee dan af aan Vlinder? 'Ik ben
niet goed zoals ik ben?'''
,,Misschien moet ik daar op terugkomen en
ben ik daar wél geschikt voor. Misschien
Uit 1997: 'Ik geloof in reïncarnatie.'
Uit 2016: 'Ik zeg tegen mensen om me
heen dat ze me moeten waarschuwen
als ik een zure vrouw word.'
Corrigeren je kinderen jou niet?
Uit 1996: 'Ik vind het nog steeds moeilijk
om tevreden over mezelf te zijn.'
Hoe kon het? Ken je het antwoord?
Ouder worden klinkt voor jou niet als
een straf. Je lijkt juist gelukkiger te
worden met jezelf.
Heb je daar zin in?
Uit 2016: 'Alleen ouder worden, daar
ben ik niet geschikt voor.'
