'Impulsief
m'n huis
verkopen,
dat is wel
typisch Isa'
Op de minuut nauwkeurig steekt
Isa Hoes op de afgesproken tijd haar hoofd
om de hoek van de bibliotheekkamer van
een hotel op de Amsterdamse Prinsen
gracht. Haar feloranje jas geeft haar op deze
stille zaterdagochtend een opgewekte uit
straling. Het compliment voor haar strakke
timing wuift ze weg: ,,Nee joh, ik woon hier
tijdelijk schuin tegenover.''
Het is in oktober tien jaar geleden dat Isa
Hoes (53) alleen kwam te staan met de zorg
voor haar zoon Merlijn (destijds 11, inmid
dels 21) en dochter Vlinder (5, nu 15). Kort
na de zelfverkozen dood van haar man
Antonie Kamerling besloot ze impulsief
te verkassen van Zevenhoven naar Amster
dam. ,,Ik liep destijds bij de psychiater. Hij
zei: 'Jij doet echt alles wat volgens de boek
jes niet mag. Echt alles. Maar volgens mij
doe je het heel goed.'''
Nu, een decennium later, is Merlijn het
huis uit en gaat Vlinder steeds vaker de
hort op. ,,Ik dacht: waarom betaal ik zo veel
voor de hypotheek, het gas, water en licht?
Het was zo'n groot huis, dat kon best iets
kleiner.''
En zo verkocht ze het, nog zonder iets
nieuws te hebben. ,,Ik wil wel weer iets ko
pen in Amsterdam, ik hoop dat de huizen
prijzen wat dalen. Maar impulsief een huis
verkopen is wel typisch Isa. Ik ben ervan
overtuigd dat je juiste beslissingen neemt
als je dicht bij je gevoel blijft.''
Ze komt met een ander voorbeeld. ,,We
waren pas verhuisd en Merlijn ging naar
zijn nieuwe middelbare school. Hij had het
moeilijk, hij had net zijn vader verloren.
Op die school vonden ze na een week of
twee dat hij maar weer 'gewoon' moest
doen. Na een paar maanden werd het alleen
maar erger; hij had elke dag buikpijn en een
enorme weerzin om naar school te gaan.
Ik zei toen: 'Je neemt een week vrij, we gaan
op vakantie, naar de zon.' Het was winter
aan het worden en letterlijk en figuurlijk
waren we ijskoud. Ik vroeg: 'Wat wil je?
Jij en ik samen? Of wil je Vlinder mee?
Eerlijk zeggen.' 'Jij en ik', zei hij. Oké, dacht
ik, trauma voor die kleine erbij, maar dat
lossen we later wel weer op. Ik ben toen
met Merlijn een weekje weggegaan. Zoiets
doe ik als mijn gevoel me dat ingeeft.''
De aanleiding voor het interview is de bio
scooppremière, woensdag, van de film En
gel, gebaseerd op het kinderboek dat ze met
haar dochter schreef. Hoes is op haar vrije
zaterdagochtend aangeschoven, maar weet
nog niet welke kant het gesprek opgaat. ,,Ik
hoop dat ik iets mag vertellen over de film?''
Diepe frons: ,,Wat hoop ik met te lezen?
Dat is een strikvraag, dan gaat het daar jmst
over. Niet?'' Ze is een paar tellen stil, laat
steeds opnieuw een pluk haar door de
handen gaan. ,,Oké, laten we het dan niet
te veel over Antonie hebben.''
Want het gaat te vaak over hem?
,,Ik snap het bruggetje altijd en hij zal zo
ook zeker weer langskomen, maar het hoeft
voor mij niet de hoofdmoot te zijn.''
Wat hoop je vooral niet te lezen in het
interview?
Ik had eigenlijk het idee je te confron
teren met eerdere uitspraken. Ik ben
10
