Vooral jongeren met een migratie-achtergrond vallen voor de
'Ik kon de deur niet
Regering wil snel een verbod
'Er zijn dagen
geweest dat ik
vijf of zes flessen
van 2 kilo
opmaakte'
14
k voelde me al een tijdje
I zwak, lusteloos en wilde al-
I leen maar slapen. Naar de
supermarkt gaan voor boodschap
pen was al te veel. Het enige dat ik
eigenlijk bij het ontbijt wilde, was
een fles lachgas.
Ik ging steeds moeilijker lopen,
slingerde, kon me soms amper
staande houden. Liep een beetje
als een pinguïn, haha.
Nu denk ik: had ik dat eerste
ballonnetje maar niet geproefd.
Dat was zes, zeven jaar geleden.
Een vriend van me had het gepro
beerd. Hij vond het leuk. En dat
was het ook: in de shishalounge of
bij iemand thuis. Maar meestal
deden we het met een paar vrien
den in de auto. We gebruikten
toen nog slagroompatronen. Die
kochten we lekker goedkoop bij
de Makro.
Fijn gevoel
Ik zie vooral Nederlandse jonge
ren met een allochtone achter
grond - net als ik - lachgas doen.
Waarom? Dat heeft denk ik te ma
ken met die achtergrond. Als je
niks te doen hebt, geen alcohol
drinkt en niet blowt omdat dat
niet mag van de Koran, wat ga je
dan doen? Dan pak je lachgas,
want dat is niet verboden.
In het begin was het onschul
dige fun. Je krijgt een fijn gevoel:
eventjes high, wat duizelig een
beetje stoned. Heel prettig, maar
het effect duurt kort, dus pak je
snel een nieuw ballonnetje. Nie
mand van ons wist dat het zo
slecht voor je was.
Het ging mis toen die grote gas
flessen kwamen. Met kleine slag
roompatronen was je constant be
zig: patroon in de slagroomspuit
stoppen, aandraaien, ballon op de
spuit friemelen, vullen en na ge
bruik dit hele proces weer herha
len. Met een lachgastank hoefje
de ballon alleen maar op de het
tuitje te zetten, de fles open te
draaien en hup. En je krijgt veel
grotere ballonnen dan met zo'n
slagroomcapsule.
Omdat het zo makkelijk gaat, de
ballonnen en voorraad veel groter
zijn, gebruik je al snel veel meer.
En omdat je dat doet, wil je nog
meer. Je wilt dat fijne gevoel niet
kwijtraken. En als de fles op is?
Dan bel je toch gewoon de koerier.
Die brengt meteen een nieuwe. In
Breda alleen al ken ik er zeker acht.
De laatste twee jaar gebruikte ik
vrijwel dagelijks. Je denkt 's mor
gens: ik pak vandaag maar twee
kilo. Maar dan is die fles op en wil
je snel een nieuwe. Er zijn dagen
geweest dat ik vijf of zes flessen
van 2 kilo opmaakte. Slapen en
eten doe je dan niet. Je bent 24 uur
bezig en denkt dat het maar twee
uur duurt. Je zit helemaal in je ei
gen wereldje.
Ik vind lachgas daarom heel erg
verslavend, veel minder onschul
dig dan we dachten. Op YouTube
staat nu een filmpje van een man
die in het water rijdt en op het dak
van zijn dobberende auto nog snel
een ballonnetje vult. Ik snap het
precies. Hij zit in zijn eigen space.
Hij móet doorgaan, of die auto nou
zinkt of niet. Pak bij zo iemand
ook nooit zijn gasfles af. Die wordt
helemaal gek!
Langzaam verloor ik steeds
meer kracht in mijn benen. Ik had
er nog wel gevoel in, maar de aan-
sturing verdween. Lopen ging
steeds moeilijker. Bij mij was het
toen in één keer BAMMM! Ik
wilde buiten een rondje lopen,
want ik dacht dat ik met beweging
de kracht wel zou terugkrijgen.
Maar ik zakte in één keer op de
grond. Ik kon de deur niet eens ha
len. Alsof ik niet meer leefde.
De dagen daarna zakte ik nog
tien, twaalf keer door mijn benen
en kon ik niet op eigen kracht om
hoog komen. In het ziekenhuis
ben ik door de scan gehaald, zijn
mijn reacties en bloed getest. De
neuroloog vertelde dat ik door
lachgas een ernstig vitamine B12-
tekort had en dat mijn motoriek
daardoor zwaar was aangetast. Ik
had een dwarslaesie.
Joggen
Ze gaven me Bi2-injecties en
fysiotherapie. De zusters moesten
me in en uit mijn rolstoel helpen.
Ik heb vier weken in het zieken
huis gelegen, daarna vijf weken in
een revalidatiecentrum in Rotter
dam. Daar zat een gozer met de
zelfde verschijnselen. Hij was in
Marokko verlamd geraakt toen hij
al een tijdje niet meer gebruikte.
De schade komt dus later.
Nu, een jaar later, krijg ik nog
steeds vitaminespuitjes. Ik krijg
twee keer per week fysiotherapie
en zwem. Ik kan weer lopen, zelfs
een beetje joggen. Maar rennen is
er niet bij. Het heeft tijd nodig.
Mijn geheugen is ook aangetast. Ik
ben vergeetachtig en kan soms
niet goed nadenken.
Ik wist wel dat lachgas slecht
was, dat je B12 eraan gaat. En toch
ben ik het blijven doen. Ik heb
mijn kop in het zand gestoken. Ik
schaam me voor mijn familie.
Eigenlijk heb ik ook geluk gehad.
Ik ken jongens die nooit meer
kunnen lopen. Een jongen uit
mijn woonplaats heeft zich dood
gereden toen hij lachgas gebruikte.
Mijn advies: begin er echt nooit
aan. Het risico is te groot dat je de
eerste ballon zo lekker vindt, dat je
niet meer wilt stoppen. En goed
koop is het niet. Een fles van twee
liter kost zeker 50 euro. Als je er
dan vijf of zes doorheen jaagt op
een dag
Mijn familie maakt zich nog zor
gen. Begin dit jaar heb ik een te
rugval gehad. Maar ik heb het on
der controle. Ik pak nog af en toe
een ballonnetje, hooguit één keer
per maand.''
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 2020 GO
VERVOLG VAN PAGINA 13
meer halen, dacht dat
ik niet meer leefde'
Khalid (27)* gebruikte twee jaar
lang tientallen, soms honderden
ballonnen lachgas per dag. Hij
liep daardoor een dwarslaesie
op.
ti
128
Het Nationaal Vergiftigingen
Informatie Centrum telde vorig
jaar 128 ernstige gezondheids
klachten na lachgasgebruik,
tegen 54 gevallen in 2018.
De rommel
na een feestje.
Kleine foto: Onlangs
raakte een man in
Den Haag met zijn
auto te water. Hij
klom op het dak en
nam een ballonnetje.
FOTO'S CORINNE POLEIJ,
TWITTER/ MAURICE DUINDORP
Na een uitspraak van het
Europese Hof verhuisde
lachgas in 2016 van de Ge
neesmiddelenwet naar de
Warenwet. Verkoop, han
del, bezit en gebruik ervan
zijn sindsdien legaal.
De overheid ziet het middel
(formeel) nog niet als drug.
Maar dat lijkt te gaan veran
deren. Eind vorig jaar publi
ceerde het Coördinatiepunt
Assessment en Monitoring
nieuwe drugs een alarme
rende risicobeoordeling van
lachgas. Het CAM pleit voor
betere voorlichting, kleinere
verpakkingen en beperking
van het aanbod. Het kabinet
gaat een stap verder en wil
het gas per 1 januari volgend
jaar verbieden door het als
drug op te nemen in de Opi
umwet. Het blijft wel be
schikbaar als drijfgas.
Drugsonderzoeker Ton Nab-
ben: ,,Het gevaar van een
verbod is wel dat handel en
gebruik verder opschuiven
richting criminaliteit."
Verslavingszorger Alex van
Dongen van Novadic Ken-
tron hoort van oud-gebrui
kers dat ze een verbod toch
zouden toejuichen: ,,Het is in
elk geval een duidelijk sig
naal dat het gas fout is. Be
perkte beschikbaarheid kan
bovendien voor minder ge
bruik zorgen.''
