Ik dacht ik kan niet
dansen en ik wiï
niet dansen
9
nen", zegt hij. „Meerdere
trainers - niet allemaal - zijn
vanaf toen de prestaties be
langrijker gaan vinden dan
het turnklimaat. Als zij in de
zaal dingen zagen die niet
goed gingen, werden ze snel
ongeduldig en raakten ze ge
frustreerd. Dan krijg je ex
cessen. De turnsters werden
in die tijd ook steeds jonger
en dat geeft een grotere ver
antwoordelijkheid als trai
ner."
Hamels is blij dat Nuijten
in 1996 op haar twaalfde bij
De Hazenkamp in Nijmegen
terechtkwam. Bij de Rus Bo
ris Orlov. ,,Ze zat al in Jong
Oranje bij Gerrit Beltman en
had al getraind bij Frank
Louter in Zoetermeer, die
beiden zo'n stevige aanpak
hadden. Ze koos voor Boris
Orlov. Hij was juist niet zo'n
typische trainer uit het oost
blok, hij had veel meer be
grip voor zijn turnsters en
snapte dat ze in de puberteit
ook een andere aanpak nodig
hadden. Hij was veel speelser
in zijn gedrag en voorzichti
ger met wat hij zei."
Volgens de Vlissinger ver
geten de trainers met een
harde hand juist het pedago
gische deel. „Technisch zijn
ze heel goed. Maar ja, ze za
gen onvoldoende in dat turn
sters geen machines zijn. Zelf
heb ik vroeger ook wel onder
druk met mijn turnsters wil
len presteren. Ik heb me wel
eens afgevraagd of ik het alle
maal op de goede manier heb
gedaan. Sanne Wevers heeft
gezegd over haar vader: 'Als
trainer was Vincent streng,
als papa was-ie dat niet'. Ik
heb toen aan mijn dochter
Rachelle gevraagd hoe ze te
gen mij aankeek, omdat ik
haar ook had getraind. Ge
lukkig gaf ze mij goede feed
back; ik was in de zaal niet
anders dan als vader."
Geduld
Stapel en Hamels pleiten
voor meer geduld met de
turnsters. ,,We moeten niet
denken dat ze er op hun vijf
tiende of zestiende al moe
ten staan", stelt Hamels. ,,Op
latere leeftijd kun je ook nog
presteren. Sanne Wevers is
nu 28 en staat nog steeds aan
de internationale top. Mis
schien dacht ik zelf vroeger
ook meer aan de korte ter
mijn, maar als je ouder
wordt, begrijp je dat de lange
termijn belangrijker is. Je
moet de meisjes uitleggen
waarom je op een bepaalde
manier traint en je zult hen
op een totaal andere manier
moeten motiveren dan je de
laatste dagen hoort." Stapel:
,,Bespreek met de turnsters
en de ouders wat er nodig is
om een bepaald niveau te be
reiken. En als ze dat niveau
dan niet halen, neem dan je
verlies. Laat als trainer niet je
eigen ambitie voorgaan; jij
staat in dienst van de sport-
ster. Natuurlijk mag je best
eens 'boe' zeggen in de zaal
en mopperen, maar blijf aan
de goede kant van de grens.
En fysiek worden, kan abso
luut niet."
Bennie Vermandel was dik
veertig jaar trainer bij Thor
in Sas van Gent. In 2019
stopte hij. De Zeeuws-
Vlaamse zeventiger trainde
voornamelijk jongens en
bracht een aantal van hen
naar Nederlandse kampioen
schappen, onder wie An
thony van Assche. Hij vindt
het vervelend dat er de afge
lopen week veelvuldig is ge
sproken over trainers van de
oude stempel en dat daarbij
min of meer iedereen over
één kam wordt geschoren.
,,Ook in de oude tijd was het
geen usance om zó hard te
zijn", zegt hij. ,,Ik heb altijd
een heel vriendschappelijke
band proberen te creëren
met de turners. Natuurlijk is
er een leeftijdsverschil en
heb je een bepaalde machts
verhouding, maar je komt er
alleen als je een goede sfeer
hebt."
,,Zelf gebruikte ik vaak
'sukkel' als stopwoordje",
vervolgt Vermandel. ,,Maar
dat was dan op een manier
zoals je dat tegen je broer of
je beste vriend zegt. Ik
bouwde eerst een goede ver
standhouding op met de kin
deren. Ik heb op Papendal
ook in de zaal gestaan met
Gerrit Beltman en Hans van
Zetten en daar zag je dat er
op een andere manier ge
traind werd. Ik heb daar
nooit aan gewild."
De drie Zeeuwse erva
ringsdeskundigen benadruk
ken dat turnen nog steeds
een zeer mooie sport is. Ze
hopen op een ommezwaai en
het ontstaan van een beter
topsportklimaat. ,,Het hoeft
niet door te slaan naar een si
tuatie waarbij je helemaal
niets meer mag zeggen als
turntrainer", zegt Stapel.
,,Het blijft topsport en daarbij
mag je best wat van een turn
ster vragen. Het is alleen zaak
dat het nu op veilige en ver
antwoorde manier gebeurt.
Het is niet de bedoeling dat
er over tien jaar weer alle
maal meisjes een boekje open
moeten doen over wat ze in
2020 allemaal meemaakten."
Doordeweeks werk je voor de baas. Zet je 's avonds de wekker en prop je
's ochtends vier boterhammen in je blauwe broodtrommel. Elastiekje eromheen.
Maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag... en dan is het weekend: tijd
voor je hobby. Je bent scheidsrechter bij het voetbal, lotusslachtoffer bij de EHBO,
trekt de balletjes bij de bingo. Leuk. Weekend.
je er plezier in hebt", vindt Na-
tasja.
Dat plezier staat ook voorop als
ze zelf danst. ,,Je moet het niet te
serieus nemen. Het gaat er niet om
dat je 'zo of zo' je stapje moet zet
ten. Nee, je moet de muziek voe
len, een goede klik hebben met je
partner en gewoon lol maken sa
men", legt Natasja uit. Daarom
gaat - of beter gezegd: ging ze tot
de corona-uitbraak - ook graag
naar dansfeestjes. Ze reed daarvoor
in het weekend heel België en Ne
derland af. ,,Vorig jaar ben ik zelfs
naar Latin Weekender geweest,
een festival in Center Parcs. Dat
was drie dagen alleen maar work
shops en feestjes. Echt heel erg
leuk."
Maar dat zit er voorlopig alle
maal even niet in. ,,Ik kan niet
wachten tot we weer naar de feest
jes kunnen", zegt ze. Wat ze daar
dan zo aan mist? ,,Het complete
plaatje. Van de vriendschappen
die je hebt ontwikkeld met steeds
hetzelfde clubje mensen dat je
bijna wekelijks ziet, tot aan de vro-
lijke muziek en het dansen zelf. Ik
vind het in mijn eentje helemaal
niet leuk om te doen", geeft ze toe.
Gelukkig voor Natasja zijn de
danslessen in België nu weer voor
zichtig begonnen. ,,In Sint Gillis
Waas geven we losse danscursus-
sen. Summerclasses van een uur.
Maar daar zijn wel wat regels aan
verbonden. Deelnemers moeten
zich per vast koppel inschrijven.
We draaien niet door, zoals we dat
normaal doen. Je blijft dus heel de
les met dezelfde partner 'uit je ei
gen bubbel', zoals ze dat in België
zeggen. Verder houden we 1,5 me
ter afstand van het volgende kop
pel", somt ze op. ,,Tja, dat haalt de
lol er wel een klein beetje van af,
maar ik ben allang blij dat we weer
^ets mogen."
Vanwege haar werk is Natasja
extra voorzichtig met corona. Ze is
begeleidster in De Okkernoot, een
woonzorgcentrum voor verstan
delijk gehandicapten in Schoon-
dijke. ,,In de woning waar ik werk,
zitten vijftien mensen. Ik begeleid
de bewoners bij de dagelijkse gang
van zaken; ondersteun ze bij de
verzorging en leer ze zo zelfstan
dig mogelijk meedraaien in de sa
menleving." Hartstikke leuk, al
dus Natasja, maar mentaal af en
toe ook 'best wel zwaar'. ,,Mijn
werk vraagt soms veel energie. En
als je dan na een drukke week, in
het weekend lekker gaat dansen,
dan valt alles van je af. Dat is heer
lijk."
Zouk, kizomba, salsa en bachata.
Noem een latin dans en de kans is
groot dat Natasja Gerres-De Vries
(28) uit Sas van Gent spontaan be
gint te dansen. En dat terwijl ze tot
zeven jaar geleden nog totaal on
bekend was met deze dansstijlen
en bijbehorende muziek. Ze had
dan ook nooit verwacht dat ze er
zó verknocht aan zou raken als ze
nu is. ,,In 2013 werd ik door een
vriendin meegenomen naar een
workshop zouk in Groede. Daar
had ik van tevoren helemaal geen
zin in. Ik dacht ik tón niet dansen
en ik wiï niet dansen. Maar zij
wilde graag gaan, dus ging ik mee.
En ik raakte meteen verslaafd",
vertelt ze lachend.
,,Ik pakte het vrij snel op, vond
het leuke mensen en een hele toffe
sfeer. Het sociale aspect aan dan
sen, de gezelligheid, dat spreekt
me echt heel erg aan." Dus schreef
Natasja zich na de workshop in
voor lessen zouk en reed ze sinds
dien elke week met veel plezier
naar Groede. Toen na enige tijd
haar dansschool stopte, stapte ze
over naar de danslessen van Dance
My Way. Bij deze school volgde ze
eerst lessen kizomba en later
voegde ze ook salsa en bachata toe
aan haar repertoire.
Ook voor die stijlen bleek ze ge
voel te hebben en na een aantal
jaar werd ze zelfs door dansschool
houder Gilliano Gefferie gevraagd
of ze bij het team wilde
komen. Om te assisteren
bij de danslessen. ,,Eerst
vond ik het wel span
nend. Je moet natuurlijk
voor een groep staan en
dat was even wennen.
Maar ik doe dit inmid
dels al vier jaar en ik
vind het echt heel leuk
om te doen. Om dansers
één op één te helpen en
hen net zoveel te laten
genieten van het dansen
als ik zelf doe. Maar ook
om ze gerust te stellen
dat het niet erg is als iets
even niet lukt, of als ze
het niet zo goed kunnen.
Het belangrijkste is dat
GO ZATERDAG 1 AUGUSTUS 2020
Koos Hamels.
FOTO TURNSCHOOL ZEELAND
Natasja Ger-
res-de Vries
op haar werk
met bewoner
Mark de Vries.
Onder: Met
dansschool
houder Gilli-
ano Gefferie.
FOTO'S CAMILE SCHEL-
STRAETE
ELODIE KINT
