10 NIEUWS
«ft
In 2010 werd de
12-jarige Milly Boele
misbruikt en
gewurgd door haar
buurman, politieman
Sander V. Hij kreeg
celstraf en tbs. Haar
zus Tibby, tien jaar na
dato: ,,Het liefst zou ik
willen dat hij niet meer
in Nederland komt
wonen.''
Tibby Boele (27), nét moe
der geworden, vertelt
thuis in Dordrecht dat ze
afgelopen jaar in koffiebar
Coffee Fellows van het
Haagse stadhuis heeft gewerkt. Ze
kon er zichzelf zijn, was er niet zoals
in Dordrecht 'het zusje van Milly'.
Het was een onbeschrijflijk pijn
lijke dag: 16 maart 2010. De 12-jarige
Milly was sinds 10 maart spoorloos
en heel de Dordtse wijk Sterrenburg
hielp met zoeken. De familie Boele
kreeg het verzoek naar het politiebu
reau te komen, omdat er informatie
zou zijn. Het gezin werd op het bu
reau urenlang vastgehouden, hopend
op goed nieuws, onwetend van het
mediacircus dat zich thuis afspeelde.
Forensisch medewerkers hadden
onderzoekstenten over de tuin van
Sander V. gezet. ,,Milly Boele leeft
niet meer'', verklaarde de politie rond
middernacht aan de pers. Onbegrij
pelijk vindt Tibby de situatie van
destijds. ,,Wij zaten op het politie
bureau en wisten van niks. Terwijl
heel Nederland de beelden recht
streeks kon volgen.''
Milly Boele verdween op 10 maart,
toen ze alleen thuis was. De beveili
gingsbeugel aan de binnenkant van
de voordeur was kapot, alsof de deur
was geforceerd. Binnen stond de tele
visie nog aan. Kort voor haar verdwij
ning had Milly haar moeder nog aan
de telefoon. ,,Ze zei dat er een buur
man met een kat voor de deur stond.
Sander V. hielp in de dagen erna mee
met zoeken naar zijn buurmeisje.
De 26-jarige agent meldde zich
echter de 16de bij de politie en be
kende de moord. Hij zei dat hij het
meisje de avond van haar verdwij
ning in zijn tuin had begraven.
Bijna een week na haar verdwij
ning werd haar lichaam gevonden.
Voor de familie Boele stortte de we
reld in, maar het gezin hervond zijn
kracht. ,,Mijn moeder is de sterkste
vrouw van de wereld'', zei Tibby's
broer Pascal een jaar later tegen het
AD. ,,Mijn familie is verschrikkelijk
sterk. Iedereen verwerkt zijn verdriet
op zijn eigen manier. Dat heeft tijd
nodig.''
Sander V. werd veroordeeld tot
achttien jaar cel en tbs. Zijn tijd zit er,
*P'
step J take
met aftrek, over twee jaar op, waarna
zijn tbs-behandeling begint.
Tibby Boele: ,,Ik vind het jammer
dat de straffen in Nederland erg laag
zijn voor dit soort gebeurtenissen.
Nu hoop ik dat de deskundigen bij de
tbs-behandeling zien dat zo'n per
soon eigenlijk niet meer op straat
hoort. Het liefst wil ik dat hij niet
meer in de buurt van Dordrecht
komt wonen, eigenlijk helemaal niet
meer in Nederland.''
De details staan in haar geheugen
gegrift. De stille tocht in de winter
van 2010, waarin duizenden mensen
uit heel Nederland meeliepen, met
roze ballonnen, de kleur waar Milly
zo gek op was. De toenmalige
Dordtse burgemeester Arno Brok, nu
commissaris van de Koning in Fries
land, ondersteunde op de kop van de
stoet het gezin, dat in shock was.
Symbool
Brok speechte indringend tijdens de
herdenkingstocht. ,,Wij kunnen ons
allemaal heel goed het grote verdriet
van de familie Boele voorstellen. Dat
komt doordat iedereen in de familie
of in de straat wel zo'n aardig meisje
als Milly kent. En daarmee staat Milly
eigenlijk symbool voor al die meisjes
overal op het Eiland van Dordrecht,
overal in ons land. Een buurmeisje
van ons allemaal.''
De band met burgemeester Arno
Brok bleef. ,,Daar hangt zijn kaartje'',
zegt Tibby en ze wijst in haar woon
kamer naar de slinger met felicitaties
van familie en vrienden vanwege
haar net geboren kindje.
Brok bezegelde ook het huwelijk,
drie jaar geleden, van Tibby met haar
jeugdliefde. De verkering was al dik
aan toen Milly verdween en ver
moord bleek. ,,Arno Brok zei destijds
tegen mijn vriend: 'Je móet goed voor
haar zorgen. En als jullie ooit trou
wen, wil ik dat doen.' Dat vonden we
speciaal. En hij heeft ons huwelijk in
2017 ook écht voltrokken. Hij heeft
blijvend een speciaal plekje in het
hart van mijn familie.''
Tibby vertelt dat ze na de dood van
haar zusje jarenlang tobde met con
centratieproblemen. ,,Je bent niet
meer onbezorgd. Ik heb het vmbo
afgemaakt en daarna een studie
geprobeerd. Dat lukte niet, ik kon me
niet concentreren. Ik kon mijn plek
niet vinden.''
Het zijn inktzwarte tijden geweest,
maar van haar moeder moest de zon
blijven schijnen en mocht het gezin
er niet aan onderdoor gaan. ,,Mijn
ouders móésten door voor de rest van
het gezin. De band in onze familie is
alleen maar hechter geworden.''
Op een kastje in haar huis staat een
foto van Milly. Het gevoel van verlies
is er niet elke dag, maar steekt wel
steeds de kop op. ,,Ik heb dagen dat ik
dingen wil delen met Milly en dat
kan niet. Dat is pijnlijk.''
Het verdriet verwerkte de familie
door veel te praten, met elkaar en met
vrienden. Moeder Tineke is een paar
keer per jaar als ervaringsdeskundige
te gast bij de opleiding Familiere
chercheur aan de Politieacademie.
,,Dan vertelt ze hoe het bij ons is ge
gaan en wat volgens ons anders had
gemoeten.'' Zo kwam de zoekactie
door de politie pas laat op gang, nadat
de familie de vermissing had gemeld.
En vindt Tibby het dus nog steeds
De band in
onze
familie is
alleen maar
hechter
geworden
bizar dat iedereen toekeek bij het
graven in de tuin van Sander V.,
terwijl zij met haar vader, moeder en
broer op het politiebureau zat.
De politie had direct op de avond
van de vermissing de woningen van
alle buurmannen moeten doorzoe
ken, vindt het gezin. Milly had in
haar laatste telefoontje immers ge
zegd dat er een buurman voor de
deur stond. Ook had de politie eerder
speurhonden moeten inzetten. ,,Al
beseften we later dat het voor haar
niks had uitgemaakt.''
Monumentje
Een paar keer per jaar gaat Tibby naar
haar graf. En nog steeds is ze ieder
een dankbaar die het mogelijk
maakte een monumentje te plaatsen
voor haar zusje in het plantsoen vlak
voor het huis van haar ouders, met
een paardje erop gegraveerd, om
ringd door roze roosjes en lavendel -
Milly was dol op paarden.
Dankzij therapie is ze nu haar
woede kwijt. In de rechtszaal op de
zitting was het haar aangevlogen. ,,Ik
wilde achteraf dat ik nooit op die zit
ting was geweest. Omdat ik daar al
die verschrikkelijke details hoorde
over Milly en wat haar de laatste uren
van haar leven was aangedaan. Het
seksueel misbruik. De angst en ver
nedering en pijn. Het wurgen. Hij
toonde weinig spijt.''
Het leven ging door na de dood van
Milly. Maar elk jaar op 16 maart stro
men nog steeds de briefjes en kaart
jes van bekende én onbekende men
sen binnen. ,,Iedereen herinnert zich
Milly. Het is mooi dat heel veel men
sen nog steeds aan haar denken.''
dinsdag 28 juli 2020
'Mooi dat heel veel mensen
nog steeds aan Milly denken'
Ingrid de Groot
Dordrecht
VI
21
Tibby Boele bij het monument voor haar zusje in de wijk Sterrenburg Dordrecht. foto qphoto
Milly Boele.
PRIVÉFOTO
