'Het is toch
tragisch dat
meisjes denken
dat ze niet groot
mogen zijn?'
RECENSIE
Een nieuw leven
voor Hillary
Hoe dan?
,,Toen ze een jaar lang gepest werd op de
lagere school was ik er niet voor haar, bij
voorbeeld. Dat was ik voor het gemak even
vergeten. En ook later in ons leven zijn er
momenten geweest dat ik haar in de steek
liet. Het was een schok om te ontdekken dat
ik dat opzij had gezet. Zodra zij te veel op
mij leunde, sloot ik me af. Ik heb erover
nagedacht waarom. Waarschijnijk omdat
ik toen nog steeds dacht dat zij voor my
moest zorgen.''
,,Ik vertrouw meer op mezelf. Als iedereen
om me heen wegvalt, heb ik toch nog me
zelf. Behalve als mijn zoon wegvalt waar
schijnlijk, dan ga ik kapot. Eigenlijk denk ik
nu dat je niemand helemaal kunt vertrou
wen, maar tegelijk vraag ik me af of dat pes
simistisch is of volwassen. In de relatie met
mijn man ben ik niet symbiotisch, dat is
gelijkwaardiger. In het boek schrijf ik dat
de hoofdpersoon naast haar vriend in bed
ligt en intussen in gedachten de huisraad
verdeelt. Ik betrap mezelf ook op dat soort
gedachten. Tijdens de afwas verdeel ik de
borden. Maar ik weet tegelijkertijd dat ik
helemaal niet bij hem weg wil, ik zie voor
me dat we samen oud worden. Blijkbaar
heb ik een voorzichtigheid ingebouwd in
de relatie. Maar die had ik bij mijn zus dus
niet.''
,,Ik denk het wel. Ook het hebben van een
gezin helpt om zelfstandiger te zijn. Ik was
laat met alles, met schrijven, met een kind
krijgen, ik was 39, en met het terugvinden
van een basis in mezelf. Die basis was ik als
kind al kwijt. Door te schrijven heb ik het
gevoel gekregen dat ik iets te zeggen heb
en een eigen plaats inneem in de wereld.
Ik was bang, zonder het overigens door te
hebben. Ik was alleen maar bezig met wat
anderen van mij nodig hadden. Nu ben ik
meer in contact met wat er in mij zit. Daar
door voel ik me minder geïsoleerd en meer
betrokken bij de wereld.''
Hoe dan?
,,Een boek is een brief aan de wereld, zo
van: hier ben ik. Lange tijd heb ik me op
allerlei manieren klein gemaakt, en dat
terwijl ik best een groot lichaam heb. Dat
ik opval vanwege mijn lengte vond ik altijd
heel vervelend. Het is toch tragisch dat
meisjes denken dat ze niet groot mogen
'0
zijn? Door te schrijven ben ik steeds meer
zelf iemand geworden, in plaats van iemand
in relatie tot een ander. En daardoor word
ik niet meer niemand als mensen mij
afwijzen.''
,,Als iemand mijn boek afwijst, zou ik dat
nog steeds moeilijk vinden, maar het be
langrijkste is dat ik dan gewoon doorga met
schrijven. Schrijven blijft kwetsbaar en
moeizaam. Ik kan heel gespannen worden
als het niet lukt. Ik blijf het moeilijk vinden
me op mijn eigen gedachten te focussen.
Het is geen toeval dat mijn volgende boek
gaat over de angst je uit te spreken en tege
lijkertijd het ontdekken
van wat je te zeggen
MM ilfteK» -tvuasit hebt.
In de VS is het leven van politici
en hun entourage publiek bezit.
Curtis Sittenfeld baseerde al
eerder een roman losjes op
Barbara Bush, nu heeft ze Hil
lary Clinton met naam en toe
naam tot hoofdpersoon geko
zen - de roman heet Rodham
(Atlas Contact, €23), naar Hilla
ry's meisjesnaam. We volgen
haar van student tot presidents
kandidaat. Ze is zo slim en
mondig dat mannen haar nau
welijks als echte vrouw kunnen
zien. Behalve ene Bill, die
smoorverliefd op haar wordt -
en de passie is wederzijds. He
laas is Bills erotische aandacht
verre van exclusief. Sittenfelds
Hillary trekt haar conclusies en
blijft Rodham heten; ze bouwt
volhardend, idealistisch en ge
haaid aan haar carrière en stoot
glansrijk door het glazen pla
fond - voor Trump is een
hilarische bijrol weggelegd.
Amerikanen kennen het hu-
welijksverhaal uit hun hoofd;
voor wie slechts vaagjes op de
hoogte is, is dat geen bezwaar.
Sittenfeld heeft zich de seks
met Clinton zonder gêne inge
beeld en ook haar Hillary weet
zich in bed te weren. Ze wordt
sowieso met warmte geportret
teerd, al zal de identificatie met
zo'n briljant persoon voor vele
lezers lastig blijven.
Wat zou ze er zelf van vin
den? Sittenfeld heeft haar ver
dediging op zich genomen -
ook tegenover de stigmatise
rende, op uiterlijkheden ge
fixeerde Amerikaanse media -
maar tegelijk een nog wat femi-
nistischer standpunt ingeno
men. Geen literair meester
werk, wel boeiend. Esther Wils
32
Lezen
Wat doet u nu anders?
Heeft schrijven geholpen?
Voelt u zich als schrijver ook steeds
zekerder?
JENTE POSTHUMA
Waar ik liever niet aan
denk verschijnt bij
Uitgeverij Pluim (€22).
LITERATUUR
Curtis Sittenfeld
Rodham
