houdend als haar wordt gevraagd naar het
belang van beroemdheden in haar port
folio. ,,Het werk komt tot leven, om het
klassiek uit te drukken. Het krijgt een
nieuwe identiteit door de vrouwen die het
belichamen. Dat is altijd iets onvoorspel
baars en moois. Voor mij is het werk pas
echt af als het wordt gedragen, een eigen
leven gaat leiden.''
Haar succes, zegt ze, was niet een kwestie
van uitstippelen, van plannen. ,,Het is ge
gaan zoals het is gegaan. Je kunt in het lot
geloven, wat ik niet zo erg doe, of je realise
ren dat alles om je heen constant invloed
heeft op wie je bent. Ouders, vrienden,
mijn omgeving hebben voor een groot
deel bepaald wie en waar ik nu ben. Ik heb
kansen gekregen die ik niet zomaar voor
lief zou moeten nemen. Vanuit de acade
mie werd erop aangedrongen een aantal
jaar bij een bedrijf te werken voordat je er
überhaupt over zou moeten denken iets
voor jezelf te beginnen. Ik ben direct in het
diepe gesprongen, met mijn eigen collec
ties, zonder enige dekking, investering,
zonder geld te hebben. Dat stukje naïviteit
is ook belangrijk geweest. De risico's die ik
neem, steeds maar weer die duik in het
onbekende - dat hoeft niet altijd goed te
gaan. Daar moet ik ook niet te veel over
nadenken. Misschien is het belangrijk dat
je niet te veel succes nastreeft. Als het komt,
is het fijn, maar als het niet goed gaat, is het
misschien zelfs waardevoller.''
Hoe het verder moet? Gek genoeg, zegt
ze, heeft ze dankzij de lockdown meer tijd
gehad zich te bezinnen. ,,Ik denk dat dit
voor veel mensen een periode is om open
te staan voor nieuwe ideeën'', zegt Van
Herpen. ,,Het is een tijd van verdieping." Ze
was al een tijd bezig meer partners te zoe
ken op het terrein van duurzaamheid, en
warempel, het lijkt van de grond te komen.
Op dat gebied valt nog wel een wereld te
winnen, is haar overtuiging. In de confec-
tie-industrie is een rigide systeem ontstaan
van overproductie, lage lonen, slechte
arbeidsomstandigheden. ,,Als ik de cijfers
moet geloven, is meer dan de helft van wat
gemaakt wordt overproductie. Het is on
voorstelbaar hoeveel kleding er per seizoen
wordt vernietigd. Dan moet er weer iets
nieuws komen. Het is zo gegroeid, voor
niemand is het ideaal, niet voor de brands,
niet voor de winkels en niet voor de klan
ten. Dat idee van dat nieuwe, wat alleen op
dat moment interessant is, daar moeten we
vanaf. Dat past niet meer bij de 21ste eeuw.''
Het mooie van haar tak van sport, ver
volgt ze, is dat het regelrecht ingaat tegen
massaproductie. ,,De cliënten bepalen zelf
wat ze mooi vinden uit de collectie en wat
ze willen hebben. Je maakt wat wordt
gevraagd. Het is de puurste en simpelste
vorm. Er zou een systeem moeten komen
waarin ook bij ready to wear op die manier
wordt gewerkt, dat er pas iets wordt
gemaakt als de vraag er is. Dat is mogelijk
als we andere werkwijzen toepassen; in
theorie zou je zo zelfs van de hele over
productie af kunnen.''
Ook haar eigen specialisme, het experi
menteren met duurzame materialen, de
baanbrekende nieuwe technieken, kan de
kledingindustrie een stap verder helpen.
,,Dat is geen abstracte route, het is heel
concreet. Die kennis kunnen we delen, het
zou zonde zijn haar voor onszelf te houden.
Daar zit onze meerwaarde - al ben ik maar
een minispeler in het geheel. Het gaat ook
om het inspireren van mensen om je heen,
laten zien: het kan met andere technieken,
het kan met duurzame materialen.''
Bescheiden glimlach. Als geen ander weet
ze: het ogenschijnlijk onhaalbare, het on
mogelijke, het kan. Ze heeft het laten zien.
14
