VISSEN
METJAN
12 NIEUWS
D66-Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma werd door het Kremlin geweerd
als lid van een parlementaire delegatie, maar de hele Tweede Kamer liet zijn
tanden zien. „Poetin en zijn kliek kunnen niet meer shoppen in de Bijenkorf.''
In de verte komt hij aangewandeld door het
rulle zand ter hoogte van het Zwarte Pad
op Scheveningen. De ochtendzon zet al
flink aan. Sjoerd Sjoerdsma kan zo maar
weer de diplomaat zijn die hij was in Ka
boel en Jeruzalem. Hagelwit overhemd,
zonnebril rustend op het bovenste dichte
knoopje, donkerblauwe broek en sportschoenen.
Maar schijn bedriegt: ,,Ik moet mezelf in be
dwang houden, ik zou zo het water in willen dui
ken.'' Een visser is hij nooit geweest, maar hij pakt
wel de hengel en gooit na een korte instructie pro
bleemloos in. ,,Ik heb wel wat met vis, maar het
werk om die op tafel te krijgen, dat zit niet in mijn
systeem.'' Alleen bijt de vis vandaag niet.
,,Met de zee heb ik echt heel veel'', zegt
Sjoerdsma (39). ,,De zee gaf een totaal vakantiege
voel omdat ik uit Limburg kom. Dat heb ik nu ook,
als je op zondagochtend beetje mooi weer hebt,
gaan we hier heel graag naar het Zuiderstrand. Die
totale weidsheid, het gevoel van zand onder je voe
ten. Alle dingen die in mijn hoofd spelen, vallen
dan weg.''
,,Dat is echt een klein dorp onder de rook van DSM
waar ik ben opgegroeid. Het is het smalste stukje
van Nederland: vijftien kilometer naar rechts is het
Duitsland, daar ging je tanken en boodschappen
doen.vijftien kilometer naar links is het België en
ging je naar de bioscoop. Stiekem denk ik weleens
dat ik daarom de buitenlandwoordvoerder van
mijn partij ben geworden. Omdat buitenland voor
mij nooit echt buitenland was.''
,,Er is iets bij mij gebeurd toen ik 16 was. Het besef
dat als je iets onderneemt, dan het zo maar kan sla
gen. Maar je moet het wel proberen. Ik zag ergens
een computerprogramma en dacht: dat kan ik ook
maken. Dat gebeurde en daar kreeg ik geld voor. Ik
dacht: jemig zeg!''
,,Dat is de rode draad geworden: je moet brutaal
je vinger opsteken, je voet tussen de deur duwen,
niet denken: wie ben ik? Maar: waarom niet?
Daarop ging ik politicologie in Londen studeren,
dat kon ik helemaal niet betalen. Ik heb toen een
bedrijf gevonden dat spelletjes maakte en die zei
den: we hebben iemand nodig die weet hoe dit
werkt en die de vertaling en de marketing kan
doen. Tijdens mijn studie brak de Irakoorlog uit.
Leraren waren die oorlog aan het duiden. Toen
werd ik echt wakker en wilde actief worden in de
buitenlandhoek. Dat maatschappelijke gevoel van
iets doen voor mijn eigen land, voor een betere we
reld. Met heel veel mazzel ben ik uiteindelijk bij BZ
binnengerold voor drie maanden. De kans was
heel klein dat ik kon blijven. Ik zei daar: Afrika is
het enige wat ik niet wil doen. Liever geen Ont
wikkelingssamenwerking. 'Dan ga je naar
taskforce Soedan, succes ermee!' Ik heb mijn eer
ingeslikt en het was fantastisch. En kon blijven.''
,,Dat is toch zucht naar avontuur en echt dingen
voor elkaar boksen. Ergens in het zand staan en je
vertwijfeld afvragen hoe verder. Ik was in Soedan
net na de genocide. In Afghanistan gingen we de
Kunduzmissie opbouwen. En in Palestina is altijd
een conflict. Dat zijn de posten die mij trekken en
raken en waar je ook verschil kan maken.''
,,Het was een heel rare tijd. Ik woonde in een fort
in een kamer van 20 vierkante meter. Overal waar
ik ging werd ik begeleid door bodyguards. In die
omgeving moet je ook het contact met het Af
ghaanse volk hebben. Het was 2010 en het ging
steeds slechter in Afghanistan. Dat riep bij mij een
gevoel van moedeloosheid op, waar doe je dit voor?
Anderzijds zorgden we ervoor met onze ontwik
kelingsprojecten dat er duizenden meisjes naar
school zijn gegaan. Ze hebben een kans gekregen
die ze anders nooit hadden gehad.''
,,Terwijl we daar zaten keken we televisie naar een
debatterende Tweede Kamer over deze missie. En
minister Rosenthal bleef maar dingen toezeggen
voor een Kamermeerderheid. Bij elke toezegging
zaten we in Kaboel voor de tv te schreeuwen: 'Nee!
Stop!' Ik snap dat we daar wilden blijven, maar het
was wel een van de meest vervreemdende ervarin
gen. Wat in het debat werd toegezegd strookt niet
zo met hoe het daar gaat: het zijn daar Middeleeu-
AAN DE HAAK
wen met kalasjnikovs. Daar kan je dit soort wen
sen niet opplakken.''
,,Als student was ik met presentaties een trillend
rietje in de collegezaal. Later heb ik een leraar wis
kunde gesproken, die zei: 'Hoe ben jij Kamerlid ge
worden?' Ik merkte dat ik opvattingen had die ik
niet kon binnenhouden. Daar moest ik wat mee.
Dat was ook een wissel, van spannend beschut
werken achter de schermen naar de schijnwerpers,
als onderdeel van een groter geheel. Kwetsbaar als
politieke zzp'er. Ik wist niet of ik goed kon debatte
ren. Vond ik dat leuk om in de partij te opereren? Ik
heb ontdekt dat de angst om iets te overwinnen zó
bevrijdend werkt en zo veel oplevert.''
,,Dat vraag ik me eerlijk gezegd ook een beetje af,
ha ha! Ik kwam in 2012 op een verkiesbare plek elf
en we haalden twaalf zetels. Ze zagen een jong ie
mand met buitenlandervaring, op missie in de
juiste gebieden. Beetje brutaal. Ik ben Pechtold
nog dankbaar dat hij het risico heeft willen ne
men.''
,,Waar ikzelf de meeste voldoening uit haal zijn
zaterdag 11 juli 2020
Politiek verslaggever Jan Hoedeman
gaat deze zomer elke week vissen met
een politicus en praat met hem of haar
over leven en politiek. De foto's zijn
van Frank Jansen.
'Angst om iets te
overwinnen werkt
zó bevrijdend en
levert zo veel op'
Jan Hoedeman
Waar staat Limbricht voor?
Hoe wordt een medewerker van een computer
blad buitenlandwoordvoerder van D66?
Wat was uw drijfveer als diplomaat?
Wat kan een jonge diplomaat in Afghanistan
doen?
De politiemissie in Kunduz was omstreden in de
Nederlandse politiek.
r JONGENS
DROOM „Toen ik
heel jong was, was
mijn jongens
droom: fabriek
worden. Ik ben op
gegroeid in Lim
bricht. We zaten
onder de rook van
het grote chemi
sche concern
DSM. Mijn vader
werkte daar en het
leek me echt mooi
om dat te worden,
want dan zou ik al
tijd bij mijn vader
zijn. Toen ik iets
ouder was wilde ik
archeoloog worden
en met een stoffig
borsteltje ineens
op zo'n vondst stui
ten waardoor de
wereld versteld
zou staan. Maar ik
heb al vrij snel ge
leerd dat vele jaren
in droogte werken
ellendig is en de
kleine kans op zo'n
ontdekking miniem
is. Dat is het dus
niet geworden.
Voor F16-piloot
waren mijn ogen te
slecht.''
Kijk op de site
bij /video
Voor een verlegen diplomaat moest u zichzelf
als Kamerlid overwinnen, de bühne op.
Wat zag D66 in u?
Waar haalt u de kick van het Kamerlidmaat
schap uit?
