'De toekomst is
nog ongewis en
om die reden
beangstigend'
gaan. Al die beelden die ik een jaar eerder
had bedacht terwijl ik dit boek schreef, vol
trokken zich nu voor mijn ogen, in het echt.
Ik was net als Clarissa een schrijfster die zat
opgesloten in haar appartement.''
,,Het is inderdaad héél ironisch om zo sterk
op technologie te moeten vertrouwen,
terwijl mijn boek daar kritisch over is en
mijn heldin daar zo bang voor is. Dat had
ik nooit kunnen verzinnen. Mijn hele tour
nee is afgeblazen, maar ik heb allerlei inter
views gedaan via videobellen en andere
sociale media, en tv-shows via Skype en
Zoom. Een bizarre ervaring.''
,,Dit boek gaat over wat ons bijna allemaal
angst aanjaagt: terroristische aanslagen,
de klimaatverandering, het feit dat kunst
matige intelligentie en robots steeds meer
ons leven bepalen en overnemen. Hoewel
het einde van het verhaal licht en hoopvol
is, is de sfeer inderdaad misschien wel wat
donkerder dan in sommige andere van mijn
boeken. Als je over het verleden schrijft,
zoals ik deed in Haar naam was Sarah,
betreft dat iets wat al is gebeurd en waartoe
je je kunt verhouden. De toekomst is nog
ongewis, en om die reden beangstigender.
We hebben er geen controle op en weten
niet wat ons te wachten staat, behalve dan
dat we dood zullen gaan.
Het verhaal speelt zich af over een jaar
of vijftien en ligt dicht bij de wereld van
vandaag. Drones, robots, virtuele assisten
tie, de vervuiling en het uitsterven van de
bijen - ik heb niets verzonnen wat niet al
bestaat. Tegelijk is het een heel intiem boek,
over het huwelijk en de seksualiteit van een
vrouw, over moederschap en creativiteit
en hoe technologie elk gebied overneemt.
Daarom wilde ik dat mijn hoofdpersoon,
Clarissa, een heel geloofwaardige, échte
persoon zou zijn met wie de lezer zich zou
kunnen identificeren. De titel Bloemen van
de duisternis verwijst naar hoe Virginia
Woolf paranoia omschreef: de kleine knop
pen van angst die in onze geest tot bloei
komen. Alles wordt altijd erger, zeker in
onze gedachten. Daar moeten we hoop en
een vorm van geloof en vertrouwen tegen
overstellen. Zoals de vader van Clarissa
doet, die in alle omstandigheden positief en
optimistisch blijft.''
,,Niemand vindt het leuk om oud te wor-
Hoe ironisch dat uw boek onder meer
gaat over de negatieve kanten van de
digitalisering, terwijl u nu noodgedwon
gen alle promotie digitaal moet doen.
De roman schetst een somber beeld van
de toekomst. Bent u daar bang voor?
Hij is 99, Clarissa 73 - geen gebruike
lijke leeftijd voor de gemiddelde hoofd
persoon van een roman.
ZATERDAG 11 JULI 2020 31
