TourAd'Europe
Wc
NIEUWS 15
Dag 6
De auto is
steeds minder
welkom in het hart
van Straatsburg.
Vooral het ov is in
trek. Je kunt zelfs
met de tram de
grens over.
I
Het zijn stevige kasseienstro
ken, het monumentale cen
trum van de stad ligt er vol
mee. Terrasjes van klassieke restau
rants aan weerszijden, met de chou-
croute, de Elzasser zuurkool, als
regionaal topgerecht. Veel mensen
die flaneren, of op zoek zijn naar een
tafeltje. En, om de haverklap, fiet
sers. Zo veel af en toe, of een enkele
zo gehaast dat het zelfs voor heikele
situaties en boze blikken zorgt in
La Petite France, het meest pitto
reske deel van Straatsburg.
Ik ontdekte de onverwachte
charme van Straatsburg in 1986,
toen ik er voor werk heen moest.
Vanzelfsprekend kan ik het me niet
herinneren, maar ik betwijfel of er
toen fietsers door Straatsburg reden.
Of er fietspaden waren buiten het
centrum, en naar de plaatsen in de
omgeving, zoals Kehl aan de Duitse
kant van de Rijn. Of er toen een
fietspad van 95 kilometer was vanuit
Sarrebourg naar Straatsburg langs
het Marne-Rijnkanaal.
Fransen hadden dan wel de Tour
de France, maar in die tijd gingen ze
echt zelf niet op de fiets van en naar
hun werk, bijvoorbeeld. Of bood
schappen doen. Zeker in de steden
niet. Net zo min als de inwoners van
Londen, Milaan, Brussel, Rome of
Barcelona. Dat is veranderd, het laat
ste decennium, in veel van die ste
den. En die hebben de stilte van de
lockdowns van het coronavirus alle
maal aangegrepen om nog meer
plaats te maken voor de fiets en die
af te pikken van de auto.
In Straatsburg is het autogebruik
sinds 1997 gedaald van 53 procent
naar 37 procent. De grootste winst is
er overigens niet voor de fiets (van 6
naar 11 procent), maar het openbaar
vervoer (van 9 naar 16 procent). Van
uit mijn hotel in Kehl neem ik de
tram naar La Petite France om daar
een bord zuurkool met snoekbaars
te eten; het is misschien de enige
tram ter wereld die een landsgrens
overschrijdt.
Het is zaterdagavond wanneer ik
in Straatsburg ben en de oude stad
bruist. De terrasjes zitten bomvol, de
vrolijkheid overstemt de herinnering
aan de Elzas als een van de zwaarst
getroffen streken door het corona
virus. Aan de taal te horen veel locals
en weinig buitenlanders. Maar het
aantal reizigers neemt gestaag toe,
zegt de receptioniste van het hotel.
Ook in en rond het Zwarte
Woud, enkele uren zuide
lijker op de fiets, tegen
een niet aflatende
wind in door het dal
van de Rijn. Aan
vankelijk overheerst
de absolute stilte,
op de vroege zon
dagmorgen. Bij het
binnengaan van
Duitse dorpen staan
nog vaak die bordjes die
aangeven wanneer de missen
in de kerk zijn. Sowieso zondag om
10.00 uur. Mits ze nog gehouden
worden. Voor de kerk van Witten-
weier blijft het leeg als de klokken op
dat uur luiden. Op de deur van de
kerk hangt een papiertje: er mogen
maximaal drie mensen tegelijk bin
nen zijn. Er is niemand. Ook geen
predikant.
Twee dorpen verderop is het im
mense parkeerterrein van het pret
park Europa Park al goed gevuld, au
to's stromen voortdurend toe en uit
achtbanen die over en langs de weg
lopen klinkt gegil. De zondagen be-
Neuenburg
am Rhein
ginnen ook hier weer zoals de zonda
gen van vorig jaar te worden.
En de zomer, heel voorzichtig, een
beetje als de vorige zomers. De men
sen komen weer, maar nergens is het
bomvol, zeggen ze vanaf enkele cam
pings in het Zwarte Woud. En ik kan
ook in Neuenburg am Rhein de
avond tevoren zonder pro
blemen een hotelkamer
boeken - rechtstreeks
via het hotel, ze bena
drukken dat ook zelf
op hun website.
Willen de steden af
van de auto's, de
hotels willen zich
verlossen van de do
minantie van de on
line boekingsgiganten.
Als de mensen al in een
hotel willen. Martin Sommer
heeft zijn vakantiewoningen bij zijn
Obsthof Neumühle alweer met toe
risten bezet, nu zijn tijdelijke ar
beidskrachten na de kersenpluk zijn
vertrokken. ,,Ik hoor het van veel
mensen, dat ze liever een vakantie
woning voor zichzelf hebben dan in
een hotelletje zitten."
Het is die angst voor een nieuwe
uitbraak, voor een heel hotel dat in
quarantaine moet. Maar hier, aan de
Rijn, zijn geen hotels zoals dat met
duizend gasten op Tenerife dat in
maart het schrikbeeld van een co
rona-opsluiting werd.
woensdag 8 juli 2020
@edwinwinkels
edwin_winkels
Alle afleveringen zijn
terug te lezen op de
site: /tourdeurope
Edwin Winkels fietst deze maand via acht Europese landen van Den Haag naar Barcelona. Dagelijks vertelt hij over wat hij aantreft in
een continent dat langzaam ontwaakt uit de coronanachtmerrie. Vandaag: Dag 6, Kehl-Neuenburg am Rhein, 110 km
Vrolijkheid en een bord
zuurkool met snoekbaars
is soffert si< h
nicht mehr ais
dhr ei "Personen
gCeicfrzeiUf) im
JCirchenraum
au/haften!
'Dank? fur
-yerslcindnis"
Den Haag
Barcelona
Een kerk in Wittenweier, een dorp aan de Rijn ter hoogte
van het Zwarte Woud, blijft vanwege de coronaregels leeg.
Fietsers en voetgangers strijden om de ruimte op de kasseien in La Petite France, het oude centrum van Straatsburg. fotos edwin winkels
