'Mijn vader
daagde mij uit
mijn eigen
weg te gaan,
en dat heb ik
gedaan'
den en mijn vader was ook blij voor me. Ik
had er nooit over nagedacht of ik directeur
wilde worden. Ik had op mijn bek kunnen
gaan, want ik had nog nooit een museum
gerund. Ik had een beperkt netwerk, ik had
er nooit over nagedacht hoe je bijvoorbeeld
met een ministerie samenwerkt en toen ik
begon zaten we net in de financiële crisis
van 2008, dat was pittig. Toch had ik snel
door dat de baan mij lag. Het Mauritshuis
moest sluiten voor een verbouwing en een
deel van de collectie hebben we laten rond
reizen langs andere musea. Vijftig schilde
rijen, waaronder Vermeers Meisje met de
parel, gingen de wereld over. Dat was een
groot succes.''
,,Ja, voordat we onze topstukken op tour
nee stuurden, hoorde je de internationale
kunstwereld mompelen: Moeritshoes, wat
is dat?' Nu weet iedereen wie wij zijn.''
,,Voor mij was het tijd voor een nieuwe
move. In veel opzichten is mijn werk hier
vergelijkbaar met dat bij het Mauritshuis,
al zijn er verschillen. Dat heeft vooral te
maken met Vincent van Gogh. Wat me
aanspreekt is dat hij zo'n volledig mens is.
Van Rembrandt hebben we een handjevol
documenten, maar je krijgt geen goed beeld
van hem als persoon. Dat geldt ook voor
Vermeer. Bij Van Gogh hebben we veel
meer dan alleen zijn kunst, we hebben een
heldere kijk op de mens achter de kunste
naar. Dat is heel spannend.''
„Een man die enorm worstelde en in die
worsteling werk heeft geschilderd dat én
helemaal eigen is én universeel, een bron
van troost en geluk."
„Hij is 96 geworden, een heel energieke en
nieuwsgierige man, tot het einde toe. Ik lijk
op hem, zowel fysiek als qua karakter. Je
moet je als mens losvechten van je ouders,
dat hoort erbij. Hij daagde mij uit mijn
eigen weg te gaan, en dat heb ik gedaan. D e
laatste jaren hebben we intensief contact
gehad, en daar beleefden we allebei veel
genoegen aan.''
„Dat doe ik zo vaak mogelijk, dat is echt een
geschenk. Dwalen om verrast te worden
door iets wat je niet eerder hebt gezien, hoe
mooi kan dat zijn?"
„Pfoeh! Gisteren heb ik lang gestaan voor
een schilderij van Camille Pissarro uit 1871.
Route de Versailles, Rocquencourt heet het.
Een landschap met een weg die voor je
uit loopt. Het doek daagt uit mee te gaan
naar een andere wereld. Als kunsthistorica
betrek ik dat dan op mezelf en op ons mu
seum. De weg die voor ons ligt en die we
moeten begaan.''
U zette het Mauritshuis daarmee
wereldwijd op de kaart.
Twaalf jaar gaf u er leiding. Toen werd u
gevraagd directeur te worden van het
Van Gogh Museum.
Kunt u, in de geest van uw vader, in één
zin vertellen wie Vincent van Gogh was?
Dat is mooi gezegd. Uw vader heeft nog
meegemaakt dat u hier aan de slag ging,
maar ruim een maand geleden overleed
hij.
Tot slot: u bent directeur van een
museum, dus u mag na sluitingstijd
heerlijk dwalen langs de kunstwerken.
Wat heeft u gisteren gezien?
12
